V CNP 31/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 31/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie ze skargi J. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 7 grudnia 2010 r., w sprawie z wniosku W. J.
przy uczestnictwie J. J.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 grudnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Skarżący wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
Sądu Okręgowego w C. z dnia 7 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 42-5
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem
orzeczenia niezgodnego z prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego
oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub co najmniej ich
surogatów (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP
4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia
22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP
55/06, nie publ. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.). Skarżący tego
obowiązku nie spełnił. Podniósł jedynie, że na skutek niezgodności z prawem
zaskarżonego orzeczenia poniósł szkodę w wysokości 49 083,85 zł, stanowiącej
połowę wartości sum pochodzących ze zlikwidowanych i zużytych przez
uczestnika środków pochodzących z lokat bankowych, a w sytuacji zaniechania
rozliczenia tych środków zgodnie z twierdzeniami skarżącego, wysokość należnej
na rzecz J. J. dopłaty od wnioskodawczyni byłaby większa o tę kwotę.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie ze skargi J. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 7 grudnia 2010 r., w sprawie z wniosku W. J.
przy uczestnictwie J. J.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 grudnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Skarżący wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
Sądu Okręgowego w C. z dnia 7 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 42-5
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem
orzeczenia niezgodnego z prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego
oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub co najmniej ich
surogatów (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP
4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia
22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP
55/06, nie publ. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.). Skarżący tego
obowiązku nie spełnił. Podniósł jedynie, że na skutek niezgodności z prawem
zaskarżonego orzeczenia poniósł szkodę w wysokości 49 083,85 zł, stanowiącej
połowę wartości sum pochodzących ze zlikwidowanych i zużytych przez
uczestnika środków pochodzących z lokat bankowych, a w sytuacji zaniechania
rozliczenia tych środków zgodnie z twierdzeniami skarżącego, wysokość należnej
na rzecz J. J. dopłaty od wnioskodawczyni byłaby większa o tę kwotę.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
md