Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 182/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z urzędu
nieletniego E. D., syna M. i O.,
urodzonego 12 lipca 1998r., w K., zamieszkałego w K.
ul. B.[…], wobec którego środków wychowawczych
ani poprawczych nie stosowano
przy uczestnictwie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w K.
o demoralizację
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 stycznia 2012 r.,
zażalenia matki nieletniego E. D.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 12 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 12 września 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną wniesioną przez matkę nieletniego od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 10 maja 2011 r., jako niedopuszczalną.
Postanowienie zostało zaskarżone przez matkę nieletniego, która wniosła
o jego uchylenie, zarzucając obrazę art. 5191
k.p.c. oraz art. 3986
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym
środkiem prawnym, który w postępowaniu nieprocesowym przysługuje od
prawomocnych orzeczeń wskazanych w art. 5191
k.p.c. Stosownie do treści § 1
tego przepisu przysługuje ona od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie – w sprawach z zakresu prawa osobowego, rzeczowego i spadkowego.
Z kolei stosownie do § 2 przywołanego przepisu w sprawach z zakresu prawa
rodzinnego, opiekuńczego i kurateli skarga kasacyjna przysługuje tylko w sprawach
o przysposobienie oraz o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Skarżący wywodził w zażaleniu, że sprawa z zakresu nieletnich mieści się
w ramach powołanego przepisu, a mianowicie – jak wynika z treści zażalenia –
w jego ocenie jest to sprawa z zakresu prawa osobowego.
W doktrynie i judykaturze bezsporne jest, że do spraw z zakresu prawa
osobowego Kodeks postępowania cywilnego zalicza sprawy o uznanie za
zmarłego, o stwierdzenie zgonu oraz o ubezwłasnowolnienie, a ponadto niektóre
sprawy określone odrębnymi przepisami, tj. np.: ustawą z dnia 19 sierpnia 1994 r.
o ochronie zdrowia psychicznego, Dz.U. Nr 111, poz. 535 ze zm. (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2001 r., OSNC 2001, nr 7-8,
poz. 116). Sprawa z zakresu nieletnich nie należy do spraw wymienionych
w art. 5191
k.p.c. i wbrew twierdzeniu skarżącego nie jest to sprawa z zakresu
prawa osobowego, a prawa rodzinnego.
3
Zwrócić także należy uwagę, iż powołane przez skarżącego orzeczenie
Sądu Najwyższego, z którego wywodzi swoją argumentację, zostało wydane na
gruncie nieobowiązującego już stanu prawnego. Dopuszczalność wniesienia skargi
kasacyjnej od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie orzeczenia
w stosunku do nieletniego środka wychowawczego po zmianach wprowadzonych
ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
... (Dz.U. Nr 48, poz. 554) wyjaśnił już Sąd Najwyższy wskazując, że środek ten nie
przysługuje (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 30 maja 2001 r., III CKN
155/01, OSNC, 2002, 2, poz. 21 oraz z dnia 20 grudnia 2001 r., III CZ 105/01,
niepubl.).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

II CZ 182/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia