Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 53/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2012 r.
skargi U. M. K. i A. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w . z dnia 14 grudnia 2010 r., wydanego w sprawie z wniosku
Enea Operator Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przy uczestnictwie A. K. i U. M. K.
o ustanowienie służebności przesyłu,
odrzuca skargę i zasądza od skarżących na rzecz
wnioskodawczyni 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego jej
wniesieniem.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą uczestników U. M. K. i A. K. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w S. z
dnia 14 grudnia 2010 r. Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
Uprawdopodobnienie szkody polega na wykazaniu związku przyczynowego
pomiędzy wydaniem wyroku, którego dotyczy skarga, a szkodą oraz wskazania
dowodów albo co najmniej ich surogatów wykazujących, że szkoda została
wyrządzona. Wymóg ten nie został spełniony i nie zastępuje go samo stwierdzenie,
ze w ocenie skarżących zasądzona kwota odszkodowania jest niższa niż należna.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżących obciąża obowiązek przedstawienia
analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby
odnieść skutku. Skarżący powinni wykazać, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
tego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I CNP
108/08, nie publ.). Nie chodzi tylko o skargę kasacyjną, lecz także o inne
nadzwyczajne środki zaskarżenia czy inne środki prawne pozwalające na zmianę
lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu
wykonalności (zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP
50/08, nie publ.) możliwe do wytoczenia powództwa. Oznacza to obowiązek
przeprowadzenia analizy przepisów dotyczących środków prawnych, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby
odnieść skutku. Skarżący muszą „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy
„uwiarygodnić”, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych – przy oparciu skargi o art. 4241
§ 2 k.p.c. - nie jest obecnie możliwe
(por. m.in. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05,
OSNC z 2006 r., nr 7-8, poz. 140). Skarżący podnieśli jedynie, że w niniejszej
sprawie postanowienie Sądu Okręgowego jako sądu drugiej instancji jest
orzeczeniem kończącym postępowanie i nie służy od niego żaden zwyczajny
3
środek odwoławczy, a ponadto niemożliwe jest wniesienie od tego orzeczenia
skargi kasacyjnej z uwagi na treść art. 3981
i 3982
k.p.c., co jest niewystarczające
dla wykazania, że wzruszenie zaskarżonego postanowienia w drodze innych
przysługujących uczestnikom środków prawnych nie jest obecnie możliwe.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 520 § 3,
art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c. oraz
w związku z § 13 ust. 5 pkt 2 i § 8 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).
jw