Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 154/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku Instytutu Reumatologii w W.
przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty P.
o wpis w księdze wieczystej nr /.../ ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 29 sierpnia 2011 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie,
2. pozostawia Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
sprawę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy od postanowienia tego Sądu z dnia 7 kwietnia 2011 r.,
oddalającego apelację wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego, którym
2
oddalone zostały wnioski w połączonych do rozpoznania sprawach: o wpis w
księdze wieczystej nr /.../ prawa użytkowania wieczystego oraz prawa własności
budynków. o założenie księgi wieczystej dla części działki nr 37 obręb 03 – 11
objętej zaginioną księgą wieczystą „Willa S.” i dokonanie w założonej księdze wpisu
prawa użytkowania wieczystego oraz prawa własności budynków, i o założenie
księgi wieczystej dla części działki nr 37 obręb 03 – 11 objętej zbiorem
dokumentów ZD /.../ i dokonanie w założonej księdze wpisu prawa użytkowania
wieczystego oraz prawa własności budynków – na rzecz wnioskodawcy /.../.
Sąd Okręgowy stwierdził, że wniesiona skarga kasacyjna nie spełnia
wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., wnioskodawca bowiem nie oznaczył
prawidłowo ani stron postępowania, ani postanowienia, które zaskarżył skargą
kasacyjną. Poza tym nie oznaczył wartości przedmiotu zaskarżenia i nie dołączył
do akt pełnomocnictwa obejmującego upoważnienie adwokata wnoszącego skargę
kasacyjną do wniesienia tej skargi i popierania jej przed Sądem Najwyższym
(art. 3984
§ 3 k.p.c.). Braki w zakresie wymagań przewidzianych dla pisma
procesowego podlegają wprawdzie rygorowi wezwania przez przewodniczącego do
ich usunięcia, mając jednak na względzie okoliczność, że skarga nie spełnia także
wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., Sąd Okręgowy uznał wzywanie
do usunięcia braków za bezprzedmiotowe, skarga niespełniająca wymagań
przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c. podlega bowiem odrzuceniu a limine (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na powołane postanowienie wnioskodawca podniósł zarzut
naruszenia art. 3984
§ 1 w związku z art. 3986
§ 2 k.p.c. przez przyjęcie,
że niewskazanie w skardze kasacyjnej uczestnika postępowania jest równoznaczne
z brakiem prawidłowego oznaczenia zaskarżonego orzeczenia i stanowi brak
formalny uzasadniający odrzucenie skargi, i art. 3986
§ 1 w związku z art. 3984
§ 3
oraz art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c. przez zaniechanie wezwania do usunięcia braku
polegającego na niewskazaniu uczestnika postępowania, mimo że brak ten
dotyczył wymagań przewidzianych dla pisma procesowego. W konkluzji żalący
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na jego rzecz
kosztów postępowania zażaleniowego.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podniesiony w zażaleniu zarzut naruszenia art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku
z art. 3984
§ 1 k.p.c. przez przyjęcie, że niewskazanie w skardze kasacyjnej
uczestnika postępowania jest równoznaczne z brakiem prawidłowego oznaczenia
zaskarżonego orzeczenia i stanowi brak w zakresie elementów konstrukcyjnych
skargi kasacyjnej, skutkujący jej odrzuceniem a limine, jest uzasadniony.
Sąd Okręgowy trafnie zauważył, że w § 1 i 2 art. 3984
k.p.c. ustawodawca
określił wymagania stawiane skardze kasacyjnej jako szczególnemu środkowi
zaskarżenia, które nie mogą być uzupełnione, w związku z czym skarga
niespełniająca któregokolwiek z tych wymagań podlega odrzuceniu bez wzywania
do usunięcia braków. W § 3 art. 3984
k.p.c. określone zostały natomiast wymagania
stawiane skardze kasacyjnej jako zwykłemu pismu procesowemu. Braki w zakresie
tych wymagań mogą być – na wezwanie przewodniczącego – usunięte w terminie
tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi (art. 3986
§ 1 k.p.c.).
Nie można jednak podzielić stanowiska tego Sądu, że żalący nie spełnił
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c., w związku z czym
bezprzedmiotowe było wdrażanie trybu naprawczego przewidzianego w art. 3986
§ 1 k.p.c., gdyż skarga podlega odrzuceniu a limine. W art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.
przewidziane zostało wymaganie oznaczenia orzeczenia, od którego skarga jest
wniesiona ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości czy w części.
W złożonej skardze kasacyjnej jej autorka wskazała, że „zaskarża postanowienie
Sądu Okręgowego Wydział Cywilno – Odwoławczy z 7 kwietnia 2011 r., /.../
zapadłe w sprawie z wniosku Instytutu Reumatologii /.../– w całości”. Przytoczone
oznaczenie zarówno zaskarżonego orzeczenia, jak i zakresu jego zaskarżenia nie
budzi żadnych wątpliwości, jest zatem wystarczające. W skardze kasacyjnej istotnie
nie wskazano uczestnika postępowania, którym był Skarb Państwa reprezentowany
przez Starostę P., lecz - jak trafnie podniósł żalący - oznaczenie stron lub
uczestników postępowania nieprocesowego należy do wymagań przewidzianych
dla pisma procesowego, określonych w art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c. Braki w tym
zakresie podlegają natomiast postępowaniu naprawczemu, co wynika wprost z art.
4
3986
§ 1 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2005 r.,
I CZ 70/05, nie publ.).
Konkludując, trzeba stwierdzić, że Sąd Okręgowy – z naruszeniem art. 3986
§ 1 w związku z art. 3984
§ 3 k.p.c. - zaniechał wezwania do usunięcia braków
skargi kasacyjnej i odrzucił ją z obrazą art. 3986
§ 2 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie, pozostawiając Sądowi
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
sprawę (art. 108 § 2 w związku z art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jw