Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 161/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Województwu X. - Zarządowi Dróg Wojewódzkich w R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 października 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 28 października 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniosek
pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o
przywrócenie terminu do wniesienie zażalenia na postanowienie Sądu
Apelacyjnego z 20 września 20011 r. W zażaleniu na to postanowienie skarżący
zarzucił, że zostało ono wydane z naruszeniem art. 169 k.p.c. i 171 k.p.c. i wniósł o
jego uchylenie oraz przywrócenie mu terminu do wniesienia zażalenia. Skarżący
twierdził, że zaskarżone postanowienie kończy postępowanie w sprawie, a zatem
przysługuje na nie zażalenie na podstawie art. 3941
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
na postanowienia odrzucające skargę kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, postanowienia co do kosztów
postępowania, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji
oraz postanowienia kończące postępowanie w sprawach, w których przysługuje
skarga kasacyjna, z wyjątkiem postanowień zaskarżalnych skargą kasacyjną
(art. 3981
k.p.c.) i postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia
na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu bez wątpienia
nie mieści się w tym katalogu, wymieniającym wyczerpująco wszystkie rodzaje
orzeczeń zaskarżalnych zażaleniem do Sądu Najwyższego. W szczególności,
wbrew stanowisku skarżącego, postanowienie to nie kończy postępowania
w sprawie w rozumieniu art. 394 § 2 k.p.c., lecz prowadzi jedynie do odrzucenia
zażalenia na postanowienie o odrzuceniu zażalenia. Dopiero to postanowienie
kończy postępowanie w sprawie i podlega zaskarżeniu zażaleniem na podstawie
art. 394 § 2 k.p.c. w zw. z art. 380 k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego:
z 29 kwietnia 2003 r., V CZ 44/03, nie publ. oraz z 10 stycznia 2008 r., IV CZ
110/07, nie publ.). W sytuacji, gdy strona reprezentowana jest przez fachowego
pełnomocnika przedmiot zaskarżenia powinien być określony wyraźnie,
bo od strony można oczekiwać precyzyjnego wskazania na postanowienia objęte
3
zaskarżeniem (tak konsekwentnie Sąd Najwyższy, m.in. w postanowieniach:
z 17 lipca 2008 r., II CZ 54/08, nie publ. z 18 marca 2009 r., IV CZ 21/09, nie publ.
oraz z 28 października 2009 r., II PZ 17/09, nie publ.). Skarżący nie objął
zaskarżeniem postanowienia, które by kończyło postępowanie w sprawie
w znaczeniu ustalonym na tle art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c., a zażalenie mające za
przedmiot postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do
wniesienia zażalenia podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 370 i 373 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzeczono jak w postanowieniu.

I CZ 161/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia