Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SO 26/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło
SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku B. W.
o uchylenie uchwał Sądu Najwyższego w sprawach III SW 529/97, III SW 138-
139/01, III SW 199-200/05 i III SW 121-122/07,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
odrzuca wniosek.
UZASADNIENIE
B. W. pismem z dnia 16 grudnia 2011 r. wniósł o uchylenie uchwał Sądu
Najwyższego: z dnia 11 grudnia 1997 r., III SW 529/97 w sprawie ważności
wyborów do Sejmu RP przeprowadzonych dnia 21 września 1997 r.; z dnia 5
grudnia 2001 r., III SW 138-139/01 w sprawie ważności wyborów do Sejmu i do
Senatu RP przeprowadzonych dnia 23 września 2001 r.; z dnia 15 grudnia 2005 r.,
III SW 199-200/05 w sprawie ważności wyborów do Sejmu i do Senatu RP
przeprowadzonych dnia 25 września 2005 r.; z dnia 17 stycznia 2008 r., III SW 121-
122/07 w sprawie ważności wyborów do Sejmu i do Senatu RP przeprowadzonych
dnia 21 października 2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Wnioskodawca bezpodstawnie upatruje w art. 101 ust. 2 Konstytucji RP
prawa do zakarżenia uchwał Sądu Najwyższego w sprawie ważności wyborów do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Konstytucja
w powołanym przepisie art. 101 ust. 2 stanowi, że wyborcy przysługuje prawo
zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyborów na
zasadach określonych w ustawie. Zasady określające procedurę wnoszenia
protestów wyborczych reguluje obowiązująca od 1 sierpnia 2011 r. ustawa z dnia
5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112 ze zm.; dalej jako:
„Kodeks wyborczy”); poprzednio zasady te określała ustawa z dnia 12 kwietnia
2001 r. – Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2007 r. Nr 190, poz. 1360 ze zm.; dalej jako:
“Ordynacja wyborcza”).
Zgodnie z Kodeksem wyborczym protest przeciwko ważności wyborów do
Sejmu wnosi się na piśmie do Sądu Najwyższego w terminie 7 dni od dnia
ogłoszenia wyników wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Termin ten nie podlega przywróceniu (art. 241 § 1
i art. 243 § 1 zdanie drugie Kodeksu wyborczego – por. art. 79 ust. 1 i art. 81 ust. 1
zdanie drugie poprzednio obowiązującej Ordynacji wyborczej). Sąd Najwyższy
rozpatruje protest w składzie 3 sędziów w postępowaniu nieprocesowym i wydaje,
w formie postanowienia, opinię w sprawie protestu (art. 242 § 1 Kodeksu
wyborczego – art. 80 ust. 1 Ordynacji wyborczej). Sąd Najwyższy w składzie całej
Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, na podstawie
sprawozdania z wyborów przedstawionego przez Państwową Komisję Wyborczą
oraz opinii wydanych w wyniku rozpoznania protestów, rozstrzyga o ważności
wyborów oraz o ważności wyboru posła, przeciwko któremu wniesiono protest
(art. 244 § 1 Kodeksu wyborczego – art. 82 ust. 1 Ordynacji wyborczej).
Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 1997 r., III SW 529/97 w
sprawie ważności wyborów do Sejmu RP przeprowadzonych dnia 21 września
1997 r.; z dnia 5 grudnia 2001 r., III SW 138-139/01 w sprawie ważności wyborów
do Sejmu i do Senatu RP przeprowadzonych dnia 23 września 2001 r.; z dnia 15
grudnia 2005 r., III SW 199-200/05 w sprawie ważności wyborów do Sejmu i do
Senatu RP przeprowadzonych dnia 25 września 2005 r.; z dnia 17 stycznia 2008 r.,
3
III SW 121-122/07 w sprawie ważności wyborów do Sejmu i do Senatu RP
przeprowadzonych dnia 21 października 2007 r. zakończyły – zgodnie z
Konstytucją RP i Kodeksem wyborczym oraz zgodnie z poprzednio obowiązującą
Ordynacją wyborczą – procedurę rozstrzygania o ważności wyborów.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy – uznając niedopuszczalność
rozpatrywanego wniosku – postanowił o jego odrzuceniu.