V CZ 121/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 121/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa „O.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w R.
przeciwko Bankowi Gospodarki Żywnościowej Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia strony powodowej na orzeczenie o kosztach, zawarte w postanowieniu
Sądu Okręgowego
z dnia 14 czerwca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie, pozostawiając Sądowi
pierwszej instancji rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie
powódki na postanowienie Sądu Rejonowego o przekazaniu sprawy według
właściwości (punkt 1) i orzekł o kosztach postępowania obciążając nimi powódkę, w
oparciu o treść art. 98 i 108 k.p.c.
Zażaleniem z dnia 1 lipca 2011 r. powódka zaskarżyła to postanowienie
w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania, podnosząc zarzut naruszenia
art. 98 oraz 108 k.p.c. i wniosła o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. sąd
rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.
Wskazany przepis jest wyrazem zasady koncentracji i unifikacji kosztów. Swoim
rozstrzygnięciem Sąd obejmuje wszystkie koszty poniesione dotychczas zarówno
w samym postępowaniu, jak przed jego wszczęciem (tj. np.: koszty zabezpieczenia
powództwa, zabezpieczenia dowodów), a także koszty wynikłe w postępowaniach
incydentalnych. O tym, która ze stron poniesie te koszty decyduje z reguły zasada
odpowiedzialności za wynik procesu, wynikająca z art. 98 k.p.c.
Orzeczenie Sądu drugiej instancji, rozstrzygające o zasadności zażalenia,
nie stanowi orzeczenia kończącego sprawę w instancji, w rozumieniu art. 108 § 1
zd. 1 k.p.c. Jest to orzeczenie kończące jedynie postępowania incydentalne,
tj. postępowanie zażaleniowe. Z tego też względu, brak jest podstaw, aby w takim
orzeczeniu rozstrzygać o kosztach postępowania, gdyż nie kończy ono sprawy
w instancji, a ponadto – co słusznie zauważył skarżący – brak podstaw do oceny,
która ze stron powinna wskazane koszty ponieść, skoro decyduje o tym wynik
postępowania.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa „O.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w R.
przeciwko Bankowi Gospodarki Żywnościowej Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia strony powodowej na orzeczenie o kosztach, zawarte w postanowieniu
Sądu Okręgowego
z dnia 14 czerwca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie, pozostawiając Sądowi
pierwszej instancji rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie
powódki na postanowienie Sądu Rejonowego o przekazaniu sprawy według
właściwości (punkt 1) i orzekł o kosztach postępowania obciążając nimi powódkę, w
oparciu o treść art. 98 i 108 k.p.c.
Zażaleniem z dnia 1 lipca 2011 r. powódka zaskarżyła to postanowienie
w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania, podnosząc zarzut naruszenia
art. 98 oraz 108 k.p.c. i wniosła o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. sąd
rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.
Wskazany przepis jest wyrazem zasady koncentracji i unifikacji kosztów. Swoim
rozstrzygnięciem Sąd obejmuje wszystkie koszty poniesione dotychczas zarówno
w samym postępowaniu, jak przed jego wszczęciem (tj. np.: koszty zabezpieczenia
powództwa, zabezpieczenia dowodów), a także koszty wynikłe w postępowaniach
incydentalnych. O tym, która ze stron poniesie te koszty decyduje z reguły zasada
odpowiedzialności za wynik procesu, wynikająca z art. 98 k.p.c.
Orzeczenie Sądu drugiej instancji, rozstrzygające o zasadności zażalenia,
nie stanowi orzeczenia kończącego sprawę w instancji, w rozumieniu art. 108 § 1
zd. 1 k.p.c. Jest to orzeczenie kończące jedynie postępowania incydentalne,
tj. postępowanie zażaleniowe. Z tego też względu, brak jest podstaw, aby w takim
orzeczeniu rozstrzygać o kosztach postępowania, gdyż nie kończy ono sprawy
w instancji, a ponadto – co słusznie zauważył skarżący – brak podstaw do oceny,
która ze stron powinna wskazane koszty ponieść, skoro decyduje o tym wynik
postępowania.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.