V CZ 131/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CR 741/56
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 131/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa R. J.
przeciwko P. G. i P.G.
z udziałem interwenienta ubocznego M. S.
o nakazanie złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego M. S. na orzeczenie o kosztach,
zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 kwietnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie o kosztach postępowania
dotyczące interwenienta ubocznego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powoda od oddalającego powództwo wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 marca
2010 r., zasądził od powoda oraz interwenienta ubocznego M. S. na rzecz
pozwanych kwotę 5400 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego.
Zażaleniem z dnia 6 czerwca 2011 r. interwenient uboczny zaskarżył
postanowienie w części, w jakiej obciąża go ono kosztami oraz wniósł o jego
zmianę poprzez uchylenie. Podniósł zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. w zw. z art.
227 i 232 k.p.c. oraz art. 316 k.p.c. a także art. 107 k.p.c. w zw. z art. 78 § 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadniony okazał się zarzut naruszenia art. 107 k.p.c., co przesądza
o zasadności wniesionego zażalenia. Zgodnie z tym unormowaniem interwenient
uboczny, do którego nie mają zastosowania przepisy o współuczestnictwie
jednolitym, nie zwraca kosztów przeciwnikowi strony, do której przystąpił.
Sąd może jednak przyznać od interwenienta na rzecz wygrywającego sprawę
przeciwnika strony, do której interwenient przystąpił, zwrot kosztów wywołanych
samoistnymi czynnościami procesowymi interwenienta, a także może przyznać
interwenientowi koszty interwencji od przeciwnika obowiązanego do zwrotu
kosztów. Nie ulega przy tym wątpliwości, że obciążenie interwenienta ubocznego
kosztami postępowania na tej podstawie może nastąpić jedynie wtedy, gdy osoba
zgłaszająca interwencję uboczną, zostanie dopuszczona do udziału w sprawie
w charakterze interwenienta. Jedyny wyjątek w tym zakresie odnosi się do kosztów
poniesionych w postępowaniu zainicjowanym na skutek opozycji, gdyż –
jak wyjaśniono w judykaturze – wskutek zgłoszenia opozycji przeciwko interwencji
ubocznej powstaje spór odrębny, ubocznie tylko wiążący się ze sprawą, która go
wywołała, a w tym sporze interwenient nie jest pomocnikiem żadnej ze stron,
albowiem walczy o ustalenie swego interesu prawnego ze stroną wnoszącą
opozycję jako swym bezpośrednim przeciwnikiem (por. orzeczenie Sądu
Najwyższego z dnia 30 października 1956 r., III CR 741/56, OSPiKA 1958, nr 9,
3
poz. 221). W takiej sytuacji koszty opozycji podlegają zatem zasądzeniu na rzecz
interwenienta od przegrywającego oponenta, tj. od strony wspomaganej przez
interwenienta, od jej przeciwnika, albo od obu stron łącznie.
W rozpoznawanej sprawie Sąd Apelacyjny uznał, że M. S. nie posiada interesu
prawnego w przystąpieniu do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po
stronie powoda i uwzględnił opozycję obydwu stron procesu. W rezultacie Sąd
Apelacyjny nie dopuścił M. S. do udziału w sprawie w charakterze interwenienta
ubocznego, co w świetle dotychczasowych uwag, czyni niezasadnym zasądzenie
od niego na rzecz strony wygrywającej proces kosztów postępowania
apelacyjnego.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 3941
§ 1 pkt. 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa R. J.
przeciwko P. G. i P.G.
z udziałem interwenienta ubocznego M. S.
o nakazanie złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego M. S. na orzeczenie o kosztach,
zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 kwietnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie o kosztach postępowania
dotyczące interwenienta ubocznego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powoda od oddalającego powództwo wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 marca
2010 r., zasądził od powoda oraz interwenienta ubocznego M. S. na rzecz
pozwanych kwotę 5400 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego.
Zażaleniem z dnia 6 czerwca 2011 r. interwenient uboczny zaskarżył
postanowienie w części, w jakiej obciąża go ono kosztami oraz wniósł o jego
zmianę poprzez uchylenie. Podniósł zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. w zw. z art.
227 i 232 k.p.c. oraz art. 316 k.p.c. a także art. 107 k.p.c. w zw. z art. 78 § 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadniony okazał się zarzut naruszenia art. 107 k.p.c., co przesądza
o zasadności wniesionego zażalenia. Zgodnie z tym unormowaniem interwenient
uboczny, do którego nie mają zastosowania przepisy o współuczestnictwie
jednolitym, nie zwraca kosztów przeciwnikowi strony, do której przystąpił.
Sąd może jednak przyznać od interwenienta na rzecz wygrywającego sprawę
przeciwnika strony, do której interwenient przystąpił, zwrot kosztów wywołanych
samoistnymi czynnościami procesowymi interwenienta, a także może przyznać
interwenientowi koszty interwencji od przeciwnika obowiązanego do zwrotu
kosztów. Nie ulega przy tym wątpliwości, że obciążenie interwenienta ubocznego
kosztami postępowania na tej podstawie może nastąpić jedynie wtedy, gdy osoba
zgłaszająca interwencję uboczną, zostanie dopuszczona do udziału w sprawie
w charakterze interwenienta. Jedyny wyjątek w tym zakresie odnosi się do kosztów
poniesionych w postępowaniu zainicjowanym na skutek opozycji, gdyż –
jak wyjaśniono w judykaturze – wskutek zgłoszenia opozycji przeciwko interwencji
ubocznej powstaje spór odrębny, ubocznie tylko wiążący się ze sprawą, która go
wywołała, a w tym sporze interwenient nie jest pomocnikiem żadnej ze stron,
albowiem walczy o ustalenie swego interesu prawnego ze stroną wnoszącą
opozycję jako swym bezpośrednim przeciwnikiem (por. orzeczenie Sądu
Najwyższego z dnia 30 października 1956 r., III CR 741/56, OSPiKA 1958, nr 9,
3
poz. 221). W takiej sytuacji koszty opozycji podlegają zatem zasądzeniu na rzecz
interwenienta od przegrywającego oponenta, tj. od strony wspomaganej przez
interwenienta, od jej przeciwnika, albo od obu stron łącznie.
W rozpoznawanej sprawie Sąd Apelacyjny uznał, że M. S. nie posiada interesu
prawnego w przystąpieniu do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po
stronie powoda i uwzględnił opozycję obydwu stron procesu. W rezultacie Sąd
Apelacyjny nie dopuścił M. S. do udziału w sprawie w charakterze interwenienta
ubocznego, co w świetle dotychczasowych uwag, czyni niezasadnym zasądzenie
od niego na rzecz strony wygrywającej proces kosztów postępowania
apelacyjnego.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 3941
§ 1 pkt. 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c.
jw