IV CZ 115/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 115/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko J.i B.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 marca 2012 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 5 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie na
postanowienie co do kosztów procesu zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego z 24
lutego 2011 r., bowiem uznał, że pozwany nie zachował terminu do jego wniesienia.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że pozwany nadał zażalenie w
wymaganym terminie, jednak zaadresował je bezpośrednio do Sądu Najwyższego,
który przekazał zażalenie Sądowi Apelacyjnemu już po terminie do jego wniesienia.
W zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu zażalenia pozwany zarzucił,
że zastosował się do pouczenia Sądu Apelacyjnego, z którego wynikało,
że zażalenia składa się do Sądu Najwyższego. Pozwany wniósł o przywrócenie
terminu do wniesienia zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że uzasadnienie postanowienia Sądu Apelacyjnego z
24 lutego 2011 r. dotyczące kosztów postępowania apelacyjnego zostało
prawidłowo wysłane listem poleconym na adres pozwanego, który odebrał
przesyłkę 11 kwietnia 2011 r. (k. 655). W terminie określonym w art. 394 § 2 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. - 18 kwietnia 2011 r., pozwany złożył zażalenie na
postanowienie z 24 lutego 2011 r., jednak skierował je bezpośrednio do Sądu
Najwyższego z pominięciem Sądu Apelacyjnego. Zespół do spraw korespondencji
Sądu Najwyższego 27 kwietnia 2011 r. przekazał zażalenie pozwanego do Sądu
Apelacyjnego. Zostało ono przyjęte przez biuro podawcze tego Sądu 2 maja 2011 r.
(k. 657).
Zgodnie z art. 394 § 2 k.p.c. termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy
i liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie
przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia
postanowienia. Wniesienie zażalenia bezpośrednio do sądu drugiej instancji, trzeba
traktować jak wniesienie go do sądu niewłaściwego. Sąd niewłaściwy ma jednak
obowiązek przesłać zażalenie właściwemu sądowi w terminie wynikającym
z przyjętego obiegu dokumentów w sądzie.
3
Powołanie się przez pozwanego na pouczenie, które było dołączone do
odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego z 24 lutego 2011 r. wraz z uzasadnieniem (k.
673) nie może stanowić podstawy do odmiennych wniosków. W uchwale
połączonych izb: Izby Cywilnej oraz Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych z 22 listopada 2011 r., BSN 2011, nr 12, s. 11, Sąd Najwyższy
wyjaśnił, że niepouczenie albo błędne pouczenie strony działającej bez adwokata,
radcy prawnego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie
wniesienia środka zaskarżenia nie ma wpływu na rozpoczęcie biegu terminu do
wniesienia tego środka.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. zażalenie podlega oddaleniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko J.i B.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 marca 2012 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 5 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie na
postanowienie co do kosztów procesu zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego z 24
lutego 2011 r., bowiem uznał, że pozwany nie zachował terminu do jego wniesienia.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że pozwany nadał zażalenie w
wymaganym terminie, jednak zaadresował je bezpośrednio do Sądu Najwyższego,
który przekazał zażalenie Sądowi Apelacyjnemu już po terminie do jego wniesienia.
W zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu zażalenia pozwany zarzucił,
że zastosował się do pouczenia Sądu Apelacyjnego, z którego wynikało,
że zażalenia składa się do Sądu Najwyższego. Pozwany wniósł o przywrócenie
terminu do wniesienia zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, że uzasadnienie postanowienia Sądu Apelacyjnego z
24 lutego 2011 r. dotyczące kosztów postępowania apelacyjnego zostało
prawidłowo wysłane listem poleconym na adres pozwanego, który odebrał
przesyłkę 11 kwietnia 2011 r. (k. 655). W terminie określonym w art. 394 § 2 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. - 18 kwietnia 2011 r., pozwany złożył zażalenie na
postanowienie z 24 lutego 2011 r., jednak skierował je bezpośrednio do Sądu
Najwyższego z pominięciem Sądu Apelacyjnego. Zespół do spraw korespondencji
Sądu Najwyższego 27 kwietnia 2011 r. przekazał zażalenie pozwanego do Sądu
Apelacyjnego. Zostało ono przyjęte przez biuro podawcze tego Sądu 2 maja 2011 r.
(k. 657).
Zgodnie z art. 394 § 2 k.p.c. termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy
i liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie
przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia
postanowienia. Wniesienie zażalenia bezpośrednio do sądu drugiej instancji, trzeba
traktować jak wniesienie go do sądu niewłaściwego. Sąd niewłaściwy ma jednak
obowiązek przesłać zażalenie właściwemu sądowi w terminie wynikającym
z przyjętego obiegu dokumentów w sądzie.
3
Powołanie się przez pozwanego na pouczenie, które było dołączone do
odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego z 24 lutego 2011 r. wraz z uzasadnieniem (k.
673) nie może stanowić podstawy do odmiennych wniosków. W uchwale
połączonych izb: Izby Cywilnej oraz Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych z 22 listopada 2011 r., BSN 2011, nr 12, s. 11, Sąd Najwyższy
wyjaśnił, że niepouczenie albo błędne pouczenie strony działającej bez adwokata,
radcy prawnego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie
wniesienia środka zaskarżenia nie ma wpływu na rozpoczęcie biegu terminu do
wniesienia tego środka.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. zażalenie podlega oddaleniu.