IV CZ 134/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 134/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko G. P.
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego G. P.
przeciwko M. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 marca 2012 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 9 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej (powódki wzajemnej) od wyroku tego Sądu z 13 maja 2011 r.,
bowiem uznał, że nie sprostała ona obowiązkowi wyodrębnienia i uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Jako podstawę
rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny powołał art. 3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwana (powódka wzajemna) zarzuciła,
że zostało ono wydane z naruszeniem art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 2
k.p.c. oraz art. 3989
§ 1 pkt 1, 2 i 4 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafnie Sąd Apelacyjny wskazał, że elementy konstrukcyjne skargi
kasacyjnej zostały enumeratywnie wyliczone w art. 3984
§ 1-3 k.p.c. Jednym z tych
wymagań jest zamieszczenie w skardze i uzasadnienie wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania (art. 3984
§ 2 k.p.c.).
Skarga kasacyjna wniesiona przez pozwaną (powódkę wzajemną) od
wyroku z 13 maja 2011 r. nie zawierała uzasadnionego wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania. Na wezwanie Przewodniczącego ten brak został przez skarżącą
uzupełniony. W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestia powoływania się na
przesłanki wymienione w art. 3989
§ 1 k.p.c. została wszechstronnie i wyczerpująco
wyjaśniona. Do orzecznictwa tego sięgnął Sąd Apelacyjny i przy wykorzystaniu
wypracowanych w nim poglądów ocenił zarówno wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, jak i jego uzasadnienie. Zakres, w jakim Sąd
Apelacyjny zbadał wniosek skarżącej o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
oraz jego uzasadnienie pod kątem spełniania wymagań określonych w art. 3984
§ 2
k.p.c. wykracza jednak poza ocenę, czy w tej części skarga kasacyjna spełnia
wymagania formalne. Skarżąca we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania odwołuje się do przesłanek ustawowych (używa pojęć z art. 3989
§ 1
k.p.c.), a pogłębiona ocena sposobu umotywowania tych przesłanek należy
do Sądu Najwyższego w ramach instytucji przedsądu.
3
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzeczono jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko G. P.
o zapłatę
oraz z powództwa wzajemnego G. P.
przeciwko M. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 marca 2012 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 9 sierpnia 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej (powódki wzajemnej) od wyroku tego Sądu z 13 maja 2011 r.,
bowiem uznał, że nie sprostała ona obowiązkowi wyodrębnienia i uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Jako podstawę
rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny powołał art. 3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwana (powódka wzajemna) zarzuciła,
że zostało ono wydane z naruszeniem art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 2
k.p.c. oraz art. 3989
§ 1 pkt 1, 2 i 4 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafnie Sąd Apelacyjny wskazał, że elementy konstrukcyjne skargi
kasacyjnej zostały enumeratywnie wyliczone w art. 3984
§ 1-3 k.p.c. Jednym z tych
wymagań jest zamieszczenie w skardze i uzasadnienie wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania (art. 3984
§ 2 k.p.c.).
Skarga kasacyjna wniesiona przez pozwaną (powódkę wzajemną) od
wyroku z 13 maja 2011 r. nie zawierała uzasadnionego wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania. Na wezwanie Przewodniczącego ten brak został przez skarżącą
uzupełniony. W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestia powoływania się na
przesłanki wymienione w art. 3989
§ 1 k.p.c. została wszechstronnie i wyczerpująco
wyjaśniona. Do orzecznictwa tego sięgnął Sąd Apelacyjny i przy wykorzystaniu
wypracowanych w nim poglądów ocenił zarówno wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, jak i jego uzasadnienie. Zakres, w jakim Sąd
Apelacyjny zbadał wniosek skarżącej o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
oraz jego uzasadnienie pod kątem spełniania wymagań określonych w art. 3984
§ 2
k.p.c. wykracza jednak poza ocenę, czy w tej części skarga kasacyjna spełnia
wymagania formalne. Skarżąca we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania odwołuje się do przesłanek ustawowych (używa pojęć z art. 3989
§ 1
k.p.c.), a pogłębiona ocena sposobu umotywowania tych przesłanek należy
do Sądu Najwyższego w ramach instytucji przedsądu.
3
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzeczono jak w postanowieniu.