Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 497/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Krajowej Radzie Sądownictwa, Ministrowi
Sprawiedliwości, Prezesowi Sądu Apelacyjnego i Prezesowi Sądu Okręgowego
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 marca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 lutego 2011 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i przyznaje adwokatowi D. S. prowadzącemu Kancelarię
Adwokacką w W., od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta)
złotych powiększoną o należny podatek od towarów i
usług tytułem pomocy prawnej udzielonej powodowi z
urzędu w postępowaniu kasacyjnym;
2) zasądza od powoda na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa reprezentowanego przez Prokuratorię
Generalną kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania jeżeli:
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 k.p.c.).
Instytucja przedsądu, jak wynika z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego,
jest zgodna z normami konstytucyjnymi, a także z zaleceniami Rady Europy
zezwalającymi na wprowadzenie środków eliminujących dostęp do sądu
najwyższego szczebla. Skarga kasacyjna służy od prawomocnego orzeczenia, ma
ograniczony zasięg, a jej podstawowym celem jest ochrona interesu publicznego
przez zapewnienie jednolitości wykładni i twórczy wkład Sądu Najwyższego
w rozwój prawa.
W sprawie nie występuje żadna z przesłanek pozwalająca na przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania, choć skarżący powołał się na istotne
zagadnienie prawne a nawet na jej oczywistą zasadność (art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4
k.p.c.).
Istotnym zagadnieniem prawnym w omawianym znaczeniu jest taki problem
z zakresu wykładni i stosowania prawa, który ma znaczenie precedensowe dla
rozstrzygania podobnych spraw lub rozwoju jurysprudencji (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2005 r., I CZ 183/04, niepublikowane).
Powołanie się przez skarżącego na istnienie takiego zagadnienia wymaga jego
sformułowania oraz przedstawienia argumentacji jurydycznej uzasadniającej tezę
o możliwości rozbieżnych ocen prawnych na gruncie przytoczonych przepisów
prawa, na tle których ono powstało. Poza tym skarżący powinien wykazać,
że zagadnienie to jest istotne dla rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy
(por. postanowienia Sądu Najwyższego : z dnia 28 listopada 2003 r., II CK 324/03;
z dnia 7 czerwca 2005 r., V CSK 3/05; z dnia 13 lipca 2007 r., III CSK 180/07;
z dnia 22 listopada 2007 r., I CSK 326/07, niepublikowane oraz z dnia 26 września
2005 r., II PK 98/05, OCNP 2006, nr 15 – 16, poz. 243).
Skarżący wskazał, że istotnym zagadnieniem prawnym pozostaje
wyjaśnienie treści art. 2 ust. 5 oraz art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 1 marca 2002 r.
3
o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji
rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz zmianie niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 25, poz. 253), a przede wszystkim odpowiedź na pytanie, czy Minister
Skarbu Państwa ma „status następcy prawnego pod tytułem ogólnym” po
zlikwidowanej Agencji Prywatyzacji. Skarżący nie przedstawił jednak argumentacji
jurydycznej uzasadniającej tezę o możliwości rozbieżnych ocen prawnych
i istotności sformułowanego zagadnienia, a jedynie wskazał, że wykładania
dokonana przez sądy obu instancji jest błędna. Z tego względu postawione
w skardze pytanie nie może zostać uznane za istotne zagadnienie prawne
w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Na marginesie należy zauważyć, że art. 2 ust. 5 powołanej przez skarżącego
ustawy jest jasny – zarówno z tego przepisu, jak i uzasadnienia do ustawy, w której
jest zamieszczony wynika, iż Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przejął
kompetencje wykonywane na podstawie stosownych upoważnień przez Agencję
Prywatyzacji i Prezesa tej Agencji, tym samym stał się on następcą prawnym
zlikwidowanej Agencji.
Zaskarżone skargą kasacyjną orzeczenie oczywiście narusza prawo, gdy
jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni
przepisami, albo zostało wydane w wyniku błędnej wykładni lub niewłaściwego
zastosowania prawa, które jest w sposób pewny i niewątpliwy z góry widoczne dla
prawnika, bez potrzeby głębszej analizy jurydycznej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 8 marca 2003 r., I PKN 341/01, OSNP 2004, nr 6, poz. 100).
Skarga kasacyjna nie jest oczywiście uzasadniona, albowiem zaskarżone
orzeczenie nie narusza prawa we wskazanym wyżej znaczeniu, a skarżący nie
zawarł odpowiedniego wywodu dotyczącego tej przesłanki.
Powód podnosząc, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne
przeoczył, iż nie można z przesłanką określoną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
równocześnie podnosić, że w ramach naruszenia tych samych przepisów
w sprawie pojawiło się istotne zagadnienie prawne. Jest to błąd logiczny, albowiem
gdy wchodzi w rachubę zagadnienie prawne skarga kasacyjna nie może być
4
oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 marca
2008 r., V CSK 550/07, niepublikowane).
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).

I CSK 497/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia