V CNP 82/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 82/11
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko K. Ś.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2012 r.,
na skutek skargi powoda M. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 12 kwietnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powód M. J. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 kwietnia 2011 r., którym
została oddalona apelacja od oddalającego powództwo wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 16 listopada 2010 r. o zapłatę kwoty 18 000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem prawnym i musi ona spełniać określone ściśle
w ustawie kryteria, a to: po pierwsze, spełniać wymogi formalne właściwe dla
każdego pisma procesowego oraz po drugie, posiadać tzw. elementy
konstrukcyjne, które pozwalają określone pismo zakwalifikować jako ten
nadzwyczajny środek prawny. Skarga nie posiadająca elementów konstrukcyjnych,
w myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., podlega odrzuceniu a limine.
Stosownie do treści art. 4245
§ 1 k.p.c. wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia to: oznaczenie
wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony
w całości lub w części; przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny; uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy; wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono, stosując
art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga powoda nie spełnia wszystkich wymogów stawianych przed tym
nadzwyczajnym środkiem prawnym i z tego względu polega ona odrzuceniu.
W skardze wskazano jedynie zaskarżone orzeczenie, od którego jest
wniesiona wraz z określeniem zakresu zaskarżenia, nie przytoczono jednak
w sposób właściwy podstawy skargi, ani ich uzasadnienia. Wskazać przy tym
należy, że zachodzi różnica między przepisami, które zostały naruszone,
3
i przepisami (przepisem), z którymi (z którym) zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne. Brak również w skardze wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe – powód
wskazał jedynie na niedopuszczalność skargi kasacyjnej, która jest jednym, lecz nie
jedynym, nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia.
Przede wszystkim skarżący nie uprawdopodobnił w należyty sposób, aby
powód wskutek wydania zaskarżonego orzeczenia poniósł szkodę. Uwzględnienie
bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie jest niezgodne z prawem,
ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość dochodzenia od państwa
odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego wydanie. Spełnienie tego
wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru szkody. Wywód ten powinien
także zawierać informację dotyczącą czasu jej powstania i określać związek
przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem. Nie jest spełnieniem
tego wymagania odwołanie się do szkody niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też
mogącej powstać w przyszłości (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia
2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października
2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane). Powołanie się w skardze na okoliczność,
że pozwany zaproponował zapłatę kwoty 7 500 zł nie mogło zostać uznane za
uprawdopodobnienie szkody, gdyż propozycja ta nie odnosiła się bezpośrednio do
spornych nakładów lecz do dostarczania wody z przyłącza które jest w dyspozycji
pozwanego (pozwany ma możliwość zamknąć dopływ wody z tego przyłącza
powodowi).
Z tych względów na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., skargę należało odrzucić,
o czym orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko K. Ś.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 maja 2012 r.,
na skutek skargi powoda M. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 12 kwietnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powód M. J. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 kwietnia 2011 r., którym
została oddalona apelacja od oddalającego powództwo wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 16 listopada 2010 r. o zapłatę kwoty 18 000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem prawnym i musi ona spełniać określone ściśle
w ustawie kryteria, a to: po pierwsze, spełniać wymogi formalne właściwe dla
każdego pisma procesowego oraz po drugie, posiadać tzw. elementy
konstrukcyjne, które pozwalają określone pismo zakwalifikować jako ten
nadzwyczajny środek prawny. Skarga nie posiadająca elementów konstrukcyjnych,
w myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., podlega odrzuceniu a limine.
Stosownie do treści art. 4245
§ 1 k.p.c. wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia to: oznaczenie
wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony
w całości lub w części; przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny; uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy; wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono, stosując
art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga powoda nie spełnia wszystkich wymogów stawianych przed tym
nadzwyczajnym środkiem prawnym i z tego względu polega ona odrzuceniu.
W skardze wskazano jedynie zaskarżone orzeczenie, od którego jest
wniesiona wraz z określeniem zakresu zaskarżenia, nie przytoczono jednak
w sposób właściwy podstawy skargi, ani ich uzasadnienia. Wskazać przy tym
należy, że zachodzi różnica między przepisami, które zostały naruszone,
3
i przepisami (przepisem), z którymi (z którym) zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne. Brak również w skardze wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe – powód
wskazał jedynie na niedopuszczalność skargi kasacyjnej, która jest jednym, lecz nie
jedynym, nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia.
Przede wszystkim skarżący nie uprawdopodobnił w należyty sposób, aby
powód wskutek wydania zaskarżonego orzeczenia poniósł szkodę. Uwzględnienie
bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie jest niezgodne z prawem,
ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość dochodzenia od państwa
odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego wydanie. Spełnienie tego
wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru szkody. Wywód ten powinien
także zawierać informację dotyczącą czasu jej powstania i określać związek
przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem. Nie jest spełnieniem
tego wymagania odwołanie się do szkody niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też
mogącej powstać w przyszłości (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia
2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października
2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane). Powołanie się w skardze na okoliczność,
że pozwany zaproponował zapłatę kwoty 7 500 zł nie mogło zostać uznane za
uprawdopodobnienie szkody, gdyż propozycja ta nie odnosiła się bezpośrednio do
spornych nakładów lecz do dostarczania wody z przyłącza które jest w dyspozycji
pozwanego (pozwany ma możliwość zamknąć dopływ wody z tego przyłącza
powodowi).
Z tych względów na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., skargę należało odrzucić,
o czym orzeczono jak w sentencji.