II PZ 9/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 9/12
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa P.G., A. K.
przeciwko P. Polska Spółce Akcyjnej
o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 maja 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2011 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie w zakresie odnoszącym
się do kosztów postępowania za drugą instancję i w tej części
przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2. odrzuca zażalenie w pozostałej części.
Uzasadnienie
Powodowie P. G. i A. K. wnieśli zażalenie na postanowienie Sądu
Okręgowego, dotyczące kosztów postępowania za obie instancje zawarte w pkt II
wyroku z dnia 30 września 2011 r., w sprawie /…/. Wyrok Sądu Okręgowego
2
zasądzał na rzecz powodów żądane kwoty i koszty postępowania za obie instancje.
W pisemnym, uzasadnieniu skarżonego postanowienia sąd drugiej instancji
wskazał tylko, że orzeczenie o kosztach ferowane zostało na zasadzie art.100
k.p.c.
Skarżący w zażaleniu podnosili, że sąd zastosował w sprawie słusznie
zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania, jednak błędnie obliczył
należne koszty zastępstwa procesowego, wadliwie przyjmując zakres wygrania
sprawy.
Skarżący przedstawili własne rozliczenia kosztów procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie wymaga uwzględnienia i uchylenia zaskarżonego postanowienia w
zakresie kosztów postępowania za II instancję, natomiast odrzucenia w pozostałej
części, jako że nie jest dopuszczalne zaskarżenie postanowienia w tym zakresie do
Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 3 maja
2012 r.).
Konieczność uchylenia w tej części zaskarżonego postanowienia wynika z
niewłaściwie skonstruowanego uzasadnienia. Sąd drugiej instancji lakoniczne
stwierdził w nim, iż „o orzeczeniu kosztów postępowania apelacyjnego orzeczono
na podstawie art. 100 k.p.c., uwzględniając fakt częściowego uwzględnienia
żądań”. Nie jest to wystarczające, bowiem nie poddaje się weryfikacji Sądu
Najwyższego. Sąd Okręgowy nie wskazał, jaką kwotę zasądza tytułem
postępowania w każdej instancji oraz na jakich kryteriach opiera swoje rozliczenie.
Przy stosunkowym rozliczeniu kosztów należy ocenić ostateczny wynik
sprawy. W motywach orzeczenia należy wskazać na generalne kryteria tego
rozliczenia, tak by adresat orzeczenia mógł się zorientować co do przyjętej techniki
wzajemnego obciążania stron kosztami postępowania. Takiego uzasadnienia
postanowienia o kosztach brakuje.
Z tych względów należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa P.G., A. K.
przeciwko P. Polska Spółce Akcyjnej
o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 maja 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 30 września 2011 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie w zakresie odnoszącym
się do kosztów postępowania za drugą instancję i w tej części
przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2. odrzuca zażalenie w pozostałej części.
Uzasadnienie
Powodowie P. G. i A. K. wnieśli zażalenie na postanowienie Sądu
Okręgowego, dotyczące kosztów postępowania za obie instancje zawarte w pkt II
wyroku z dnia 30 września 2011 r., w sprawie /…/. Wyrok Sądu Okręgowego
2
zasądzał na rzecz powodów żądane kwoty i koszty postępowania za obie instancje.
W pisemnym, uzasadnieniu skarżonego postanowienia sąd drugiej instancji
wskazał tylko, że orzeczenie o kosztach ferowane zostało na zasadzie art.100
k.p.c.
Skarżący w zażaleniu podnosili, że sąd zastosował w sprawie słusznie
zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania, jednak błędnie obliczył
należne koszty zastępstwa procesowego, wadliwie przyjmując zakres wygrania
sprawy.
Skarżący przedstawili własne rozliczenia kosztów procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie wymaga uwzględnienia i uchylenia zaskarżonego postanowienia w
zakresie kosztów postępowania za II instancję, natomiast odrzucenia w pozostałej
części, jako że nie jest dopuszczalne zaskarżenie postanowienia w tym zakresie do
Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 3 maja
2012 r.).
Konieczność uchylenia w tej części zaskarżonego postanowienia wynika z
niewłaściwie skonstruowanego uzasadnienia. Sąd drugiej instancji lakoniczne
stwierdził w nim, iż „o orzeczeniu kosztów postępowania apelacyjnego orzeczono
na podstawie art. 100 k.p.c., uwzględniając fakt częściowego uwzględnienia
żądań”. Nie jest to wystarczające, bowiem nie poddaje się weryfikacji Sądu
Najwyższego. Sąd Okręgowy nie wskazał, jaką kwotę zasądza tytułem
postępowania w każdej instancji oraz na jakich kryteriach opiera swoje rozliczenie.
Przy stosunkowym rozliczeniu kosztów należy ocenić ostateczny wynik
sprawy. W motywach orzeczenia należy wskazać na generalne kryteria tego
rozliczenia, tak by adresat orzeczenia mógł się zorientować co do przyjętej techniki
wzajemnego obciążania stron kosztami postępowania. Takiego uzasadnienia
postanowienia o kosztach brakuje.
Z tych względów należało orzec jak w sentencji.