III CZ 35/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 35/12
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Zrzeszenia Właścicieli Nieruchomości w K.
i M. W.-N.
przy interwencji ubocznej Gminy Miejskiej K.
przeciwko H. N.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 czerwca 2012 r.,
zażalenia powódki M.W.-N.
na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 29 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 29 listopada 2011 r. oddalił apelację
pozwanego H. N. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 22 grudnia 2010 r. oraz
zasądził od pozwanego na rzecz każdego z powodów kwoty po 30 złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania odwoławczego a także przyznał od Skarbu Państwa
- Sądu Rejonowego na rzecz radcy prawnego D. B. kwotę 110,70 zł brutto tytułem
wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną pozwanemu z urzędu w postępowaniu
odwoławczym.
Postanowienie Sądu Okręgowego w części dotyczącej kosztów zaskarżyła
zażaleniem powódka M. W.-N. Zarzucając naruszenie § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 10
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu poprzez niewłaściwe
zastosowanie wniosła o zmianę orzeczenia poprzez zasądzenie na jej rzecz zwrotu
kosztów procesu w wysokości 60 zł oraz zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego w wysokości 150 zł.
Sąd Najwyższy zważył:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.
Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm., dalej jako rozporządzenie), stawki
minimalne za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym przed sądem
okręgowym wynoszą – 50 % stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie
prowadził sprawy ten sam adwokat – 75 % stawki minimalnej, w obu wypadkach
nie mniej niż 60 zł.
Apelacja pozwanego została oddalona w całości, co - zgodnie z zasadą
odpowiedzialności za wynik sporu - skutkuje obciążenie go obowiązkiem zwrotu
kosztów poniesionych przez stronę przeciwną (art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1
k.p.c.). W sytuacji jednak, gdy po stronie przeciwnej, reprezentowanej przez
jednego pełnomocnika, występuje wielopodmiotowość, o wysokości i sposobie
3
rozdzielenia kosztów postępowania obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika
decyduje rodzaj współuczestnictwa. W rozpoznawanej sprawie nie budzi
wątpliwości, że po stronie powodowej występowało współuczestnictwo materialne
(art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.). Taka relacja procesowa oznacza, że w postępowaniu
odwoławczym prowadzona była jedna sprawa. Zgodnie z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego współuczestnikom materialnym procesu
reprezentowanym przez tego samego adwokata przyznaje się zwrot kosztów
w wysokości wynagrodzenia jednego adwokata (por. między innymi uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. III CZP 130/06, OSNC 2008, nr 1, poz. 11,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2011 r., IV CZ 142/10, niepubl,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2011 r., V CZ 83/11,
niepubl.). Mała aktywność pełnomocnika, ograniczona do wystąpienia na
rozprawie, działającego na podstawie jego upoważnienia aplikanta adwokackiego,
charakter sprawy, niewielki stopień jej skomplikowania, wkład pracy w
postępowaniu odwoławczym uzasadniały przyjęcie, że wynagrodzenie powinno
odpowiadać stawce minimalnej, odpowiednio zasądzonej w częściach
przypadających na rzecz każdego z powodów. Dolna granica wynagrodzenia w
postępowaniu apelacyjnym (kwota 60 zł) dotyczy pełnomocnika, a nie każdego jego
mocodawcy.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Zrzeszenia Właścicieli Nieruchomości w K.
i M. W.-N.
przy interwencji ubocznej Gminy Miejskiej K.
przeciwko H. N.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 czerwca 2012 r.,
zażalenia powódki M.W.-N.
na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 29 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 29 listopada 2011 r. oddalił apelację
pozwanego H. N. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 22 grudnia 2010 r. oraz
zasądził od pozwanego na rzecz każdego z powodów kwoty po 30 złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania odwoławczego a także przyznał od Skarbu Państwa
- Sądu Rejonowego na rzecz radcy prawnego D. B. kwotę 110,70 zł brutto tytułem
wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną pozwanemu z urzędu w postępowaniu
odwoławczym.
Postanowienie Sądu Okręgowego w części dotyczącej kosztów zaskarżyła
zażaleniem powódka M. W.-N. Zarzucając naruszenie § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 10
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu poprzez niewłaściwe
zastosowanie wniosła o zmianę orzeczenia poprzez zasądzenie na jej rzecz zwrotu
kosztów procesu w wysokości 60 zł oraz zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego w wysokości 150 zł.
Sąd Najwyższy zważył:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.
Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm., dalej jako rozporządzenie), stawki
minimalne za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym przed sądem
okręgowym wynoszą – 50 % stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie
prowadził sprawy ten sam adwokat – 75 % stawki minimalnej, w obu wypadkach
nie mniej niż 60 zł.
Apelacja pozwanego została oddalona w całości, co - zgodnie z zasadą
odpowiedzialności za wynik sporu - skutkuje obciążenie go obowiązkiem zwrotu
kosztów poniesionych przez stronę przeciwną (art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1
k.p.c.). W sytuacji jednak, gdy po stronie przeciwnej, reprezentowanej przez
jednego pełnomocnika, występuje wielopodmiotowość, o wysokości i sposobie
3
rozdzielenia kosztów postępowania obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika
decyduje rodzaj współuczestnictwa. W rozpoznawanej sprawie nie budzi
wątpliwości, że po stronie powodowej występowało współuczestnictwo materialne
(art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.). Taka relacja procesowa oznacza, że w postępowaniu
odwoławczym prowadzona była jedna sprawa. Zgodnie z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego współuczestnikom materialnym procesu
reprezentowanym przez tego samego adwokata przyznaje się zwrot kosztów
w wysokości wynagrodzenia jednego adwokata (por. między innymi uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. III CZP 130/06, OSNC 2008, nr 1, poz. 11,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2011 r., IV CZ 142/10, niepubl,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2011 r., V CZ 83/11,
niepubl.). Mała aktywność pełnomocnika, ograniczona do wystąpienia na
rozprawie, działającego na podstawie jego upoważnienia aplikanta adwokackiego,
charakter sprawy, niewielki stopień jej skomplikowania, wkład pracy w
postępowaniu odwoławczym uzasadniały przyjęcie, że wynagrodzenie powinno
odpowiadać stawce minimalnej, odpowiednio zasądzonej w częściach
przypadających na rzecz każdego z powodów. Dolna granica wynagrodzenia w
postępowaniu apelacyjnym (kwota 60 zł) dotyczy pełnomocnika, a nie każdego jego
mocodawcy.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.