Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 29/12
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 sierpnia 2012r.,
skargi J. T. i G. A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 grudnia 2009r., wydanego
w sprawie z powództwa Miasta P. i Skarbu Państwa - Marszałka Województwa X.
przeciwko J. T. i G. A.
o ustalenie,
1. odrzuca skargę
2. oddala wniosek Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa o zasądzenie kosztów postępowania
wywołanego wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
2
Skarga J. T. i G. A. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 16 grudnia 2009 r. podlegała odrzuceniu z
następujących powodów.
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., jeżeli strona nie skorzystała z przysługujących
jej środków prawnych i nie jest możliwa zmiana lub uchylenie wyroku w drodze
innych przysługujących stronie środków prawnych, można żądać stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu pierwszej instancji
kończącego postępowanie w sprawie. Dopuszczalność skargi w takim przypadku
uzależniona jest od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: istnienia
wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
Obie te okoliczności należy w skardze skonkretyzować i uprawdopodobnić, przy
czym w orzecznictwie wskazuje się, że za wypadek wyjątkowy, o którym mowa
w art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać - przykładowo - nieskorzystanie przez stronę
z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu ciężkiej choroby, katastrofy,
klęski żywiołowej lub błędnej informacji udzielonej przez pracownika sądu (por.
postanowienie SN z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/2006, OSNC 2006, nr 6, poz.
113).
Skarżące wskazały w skardze, że z wywiedzenia apelacji od zaskarżonego
wyroku zrezygnowały z uwagi na treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca
2004 r., III CZP 34/04 (OSNC 2005, nr 7-8, poz. 124). Subiektywne przekonanie
strony, że przysługujący jej środek zaskarżenia nie odniósłby zamierzonego skutku
nie stanowi jednak wyjątkowego wypadku, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.
(por. postanowienie SN z dnia 21 lutego 2007 r., I CNP 5/07, nie publ.).
W związku z nadesłanymi przez pełnomocnika skarżących prywatnymi
ekspertyzami sporządzonymi na zlecenie skarżących podnieść należy, że
ekspertyzy (opinie) takie nie mają waloru dowodu, mogą być jedynie kwalifikowane
jako wyjaśnienie (stanowisko) prezentowane w sprawie przez stronę. Wniosek
o „przeprowadzenie dowodu” z takich opinii należało potraktować w kategorii
nieporozumienia także ze względu na ustawowe wyłączenie możliwości
3
przeprowadzania dowodów przez Sąd Najwyższy (art.39813
§ 2 w zw. z art.42412
k.p.c.).
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji.
Powód Skarb Państwa – Marszałek Województwa X. zastępowany przez
Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa nie złożył odpowiedzi na skargę w
przepisanym prawem terminie (art. 3987
§ 1 w zw. z art. 42412
k.p.c), nie było
zatem podstaw do zasądzenia kosztów postępowania żądanych w piśmie z dnia 14
lutego 2012 r.

II CNP 29/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia