Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 49/12
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSA Andrzej Niedużak
w sprawie z wniosku B. M.
przy uczestnictwie A. B. i Prokuratora Rejonowego
o wydanie dziecka L. B. M.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 sierpnia 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 lutego 2012 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie w zakresie wysokości
przyznanych pełnomocnikowi wnioskodawcy kosztów
zastępstwa prawnego w ten sposób, że kwotę 111 zł
zastępuje kwotą 240 zł (dwieście czterdzieści),
powiększoną o stawkę podatku VAT,
2. dalej idące zażalenie oddala.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 9 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy przyznał adw. M. K.
kwotę 111 złotych wraz z podatkiem VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu wnioskodawcy. Jako podstawę tego rozstrzygnięcia
wskazał § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 7 ust. 1 pkt 1 i § 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm., dalej
„rozporządzenie").
W zażaleniu na to postanowienie awd. M. K. zakwestionowała przyznaną
jej stawkę wynagrodzenia, wnosząc o jego zmianę i zasądzenie na jej rzecz
podwójnej minimalnej stawki wynagrodzenia należnego w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia zasądzając opłatę za czynności
adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład
pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie
się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W rozpoznawanej sprawie, czynności
procesowe adwokata polegały na sporządzeniu w sprawie apelacji i reprezentacji
wnioskodawcy w postępowaniu apelacyjnym, wywołanym jej wniesieniem.
Charakter sprawy, a także nakład pracy pełnomocnika ustanowionego
z urzędu, uzasadniają przyznanie mu wynagrodzenia w podwójnej stawce. Z uwagi
na przedmiot rozpoznania w sprawie, dla ustalenia należnego pełnomocnikowi
z urzędu wynagrodzenia zastosowanie znajduje § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia,
który stanowi, że stawka minimalna w sprawach z zakresu prawa rodzinnego
i opiekuńczego o odebranie dziecka wynosi 120 zł. Tym samym, przy
uwzględnieniu, że pełnomocnikowi należy się stawka podwójna, należało zmienić
zaskarżone orzeczenie w ten sposób, iż w miejsce kwoty 111 zł jej przyznać
wynagrodzenie w kwocie 240 zł wraz z należnym podatkiem VAT.
Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art.
39816
k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w punkcie 1 sentencji. Dalej idące zażalenie,
3
związane z wartością przedmiotu zaskarżenia, jako pozbawione uzasadnionych
podstaw oddalono na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.