Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 27/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Anna Owczarek
w sprawie z powództwa A. L.
przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu we W.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 sierpnia 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w pkt. 2 wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 listopada 2011 r.,
1. oddala zażalenie,
2. przyznaje adw. A. G. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego
kwotę 450 ( czterysta pięćdziesiąt ) złotych powiększoną o
należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu zażaleniowym
udzielonej powodowi z urzędu, a w pozostałym zakresie wniosek
oddala.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w wyroku z dnia 29 listopada 2011 r. Sąd
Apelacyjny zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 2700 złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Swoje rozstrzygnięcie oparł
na zasadzie określonej w art. 98 k.p.c.
Powód zaskarżył to postanowienie zażaleniem, w którym wniósł o jego
zmianę i odstąpienie od obciążania go kosztami postępowania. Wskazał, że jego
sytuacja majątkowa i osobista jest wyjątkowa, co uzasadnia zastosowanie
w sprawie art. 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od - odnoszącej się do obowiązku
rozliczania kosztów postępowania - zasady odpowiedzialności za wynik procesu
i pozwala na odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Fakt
ich nastąpienia (bądź braku) podlega ocenie sądu orzekającego w jednostkowym
przypadku, także na tle całokształtu rozpoznanej sprawy.
Z rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie wynika, że Sąd uznał, iż
w sprawie brak szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem
w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c. Ocena ta, dokonana na tle stanu faktycznego
niniejszej sprawy, należy do sądu orzekającego w sprawie i z taką oceną należy
się zgodzić. Należy bowiem przypomnieć, że odpłatność wymiaru sprawiedliwości
stanowi regułę, od której art. 102 k.p.c. jest wyjątkiem. Należy zwrócić uwagę, że
powód nie wskazał, jakie okoliczności w jego ocenie uzasadniają odstąpienie od
obciążania go kosztami zainicjowanego przez niego postępowania. W judykaturze
wyjaśniono, że zwolnienie od kosztów sądowych nie może automatycznie
prowadzić do uznania, że zachodzi "wypadek szczególnie uzasadniony",
pozwalający na jego zastosowanie (zob. postanowienia SN: z dnia 11 lutego
2010 r. CZ 112/09, Lex nr 564753 oraz z dnia 27 stycznia 2010 r., II CZ 88/09, Lex
nr 578136). Ponadto, fakt pozbawienia powoda wolności, na mocy prawomocnego
orzeczenia sądu, nie stanowi samoistnej przesłanki, uzasadniającej zastosowanie
względem niego art. 102 k.p.c. (por. odpowiednio postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 9 listopada 2011 r., II CZ 90/11, niepubl.).
3
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Sąd Najwyższy przyznał adw. A. G. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt)
złotych powiększoną o należny podatek VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu, ustalając należne wynagrodzenie w oparciu o treść §
13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U Nr 1348 z późn.
zm.)

V CZ 27/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia