I CSK 113/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 113/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa E. M.
przeciwko G.Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 sierpnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 13 października 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
strony pozwanej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł z tytułu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 13 października 2011 r. Sąd Okręgowy
oddalił apelację powódki E. M. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 24 stycznia
2011 r., którym oddalono powództwo skierowane przeciwko G. sp. z o.o. w W. o
zapłatę. W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano jako jej podstawę naruszenie art. 233 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 398 § 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta
na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyłączono natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi
kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten
sposób zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania
kasacyjnego i zakresem rozpoznania skargi (art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono
w sposób jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania
(art. 183 ust. 1 Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika, że dopuszczalne jest oparcie skargi kasacyjnej na
podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem jednak zarzutów
dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy, gdy naruszenie
tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji skarga kasacyjna
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
ustalenia faktów i oceny dowodów. Kwestionuje bowiem przekroczenie zasady
swobodnej oceny dowodów w zakresie ustalenia, że powódka naruszyła wiążący ją
3
zakaz konkurencji oraz że nie wykazała sposobu wyliczenia kwot składających się
na wysokość żądania dochodzoną powództwem.
W tej sytuacji, skarga kasacyjna oparta na podstawie, której kodeks
postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa E. M.
przeciwko G.Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 sierpnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 13 października 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
strony pozwanej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł z tytułu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 13 października 2011 r. Sąd Okręgowy
oddalił apelację powódki E. M. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 24 stycznia
2011 r., którym oddalono powództwo skierowane przeciwko G. sp. z o.o. w W. o
zapłatę. W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano jako jej podstawę naruszenie art. 233 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 398 § 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta
na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyłączono natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi
kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten
sposób zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania
kasacyjnego i zakresem rozpoznania skargi (art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono
w sposób jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania
(art. 183 ust. 1 Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika, że dopuszczalne jest oparcie skargi kasacyjnej na
podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem jednak zarzutów
dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy, gdy naruszenie
tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji skarga kasacyjna
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
ustalenia faktów i oceny dowodów. Kwestionuje bowiem przekroczenie zasady
swobodnej oceny dowodów w zakresie ustalenia, że powódka naruszyła wiążący ją
3
zakaz konkurencji oraz że nie wykazała sposobu wyliczenia kwot składających się
na wysokość żądania dochodzoną powództwem.
W tej sytuacji, skarga kasacyjna oparta na podstawie, której kodeks
postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.