I CZ 119/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 119/12
POSTANOWIENIE
Dnia 6 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa H. N.
przeciwko E. S.A. Spółce Akcyjnej Oddział
w Polsce z siedzibą w Warszawie
o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 września 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 26 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 9 września 2011 r. oddalającego
apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 30 marca 2011 r., którym
powództwo zostało częściowo oddalone. Sąd Okręgowy stwierdził, że powód
dochodził ustalenia istnienia i nieistnienia stosunku prawnego oraz że ustalenie to
było uwarunkowane interesem majątkowym, w związku z czym o dopuszczalności
skargi kasacyjnej przesądza wartość przedmiotu zaskarżenia. Ponieważ wartość ta
jest niższa od kwoty 50 000 zł, w sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna.
Dlatego też wniesiona skarga, jako niedopuszczalna, ulega odrzuceniu (art. 3986
§
2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie powód zarzucił Sądowi Okręgowemu
naruszenie art. 398 6
§ 2 k.p.c. przez nieuwzględnienie, że wniesiona skarga
kasacyjna dotyczy jedynie roszczeń niemajątkowych, których dochodził obok
roszczeń o charakterze majątkowym. W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji powód wniósł o jego zmianę
w części oddalającej powództwo przez uznanie za niewiążące powoda: 1) § 8 ust. 3
i 4 regulaminu Kredytu na Miarę oraz wszystkich zmian regulaminu dokonanych
na podstawie § 8 ust. 3 po zawarciu z pozwanym umowy kredytu z dnia 4 marca
2008 r., 2) § 3 ust. 5 lit. a regulaminu w zakresie, w jakim upoważnia pozwanego do
jednostronnej zmiany wysokości opłat jedynie na korzyść banku z pominięciem
obowiązku odpowiedniej zmiany wysokości opłat na korzyść klienta w przypadku
korzystnej dla niego zmiany wysokości stóp procentowych na krajowym rynku
pieniężnym, 3) § 12 ust. 4 umowy Kredytu na Miarę oraz § 3 ust. 5 i 7 regulaminu
oraz 4) § 13 ust. 2 umowy Kredytu na Miarę i zasądzenie od pozwanego kosztów
procesu według norm przepisanych.
Analiza wskazanych postanowień zawartej przez strony umowy kredytu oraz
regulaminu Kredytu na Miarę prowadzi do wniosku, że dochodzone
3
w postępowaniu apelacyjnym żądanie ustalenia służyło realizacji interesów
majątkowych powoda. W § 12 ust. 4 zawartej przez strony umowy kredytu bank
zastrzegł sobie prawo do zmiany wysokości opłat, prowizji oraz stopy procentowej
w sytuacjach określonych w regulaminie. W § 13 ust. 2 umowy uregulowane zostały
kwestie związane z przystąpieniem do umowy ubezpieczenia dla kredytobiorców.
Powołany w apelacji § 3 ust. 5 lit. a regulaminu uprawnił bank do zmiany
wysokości opłat, prowizji lub stopy procentowej w przypadku zmiany wysokości
stóp procentowych krajowego rynku pieniężnego. W § 8 ust. 2 bank zastrzegł sobie
prawo do zmiany regulaminu, a w § 8 ust. 4 postanowił, że zmieniony regulamin
zaczyna obowiązywać po upływie 14 dni od doręczenia klientowi tekstu zmian,
chyba że klient w tym terminie złoży pisemne wypowiedzenie umowy.
Podstawą wyróżnienia kategorii praw majątkowych i niemajątkowych jest
typowy interes, jaki prawa te realizują. Prawa majątkowe są przy tym
uwarunkowane obiektywnym interesem ekonomicznym uprawnionego.
Nie ulega wątpliwości, że żądanie rozpoznawane w postępowaniu apelacyjnym
służyło realizacji interesu majątkowego żalącego. Trafnie zatem Sąd Okręgowy
przyjął, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej przesądza wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako pozbawione
uzasadnionych podstaw (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 9 ust. 6
ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 233, poz. 1381).
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 6 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa H. N.
przeciwko E. S.A. Spółce Akcyjnej Oddział
w Polsce z siedzibą w Warszawie
o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 września 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 26 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 9 września 2011 r. oddalającego
apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 30 marca 2011 r., którym
powództwo zostało częściowo oddalone. Sąd Okręgowy stwierdził, że powód
dochodził ustalenia istnienia i nieistnienia stosunku prawnego oraz że ustalenie to
było uwarunkowane interesem majątkowym, w związku z czym o dopuszczalności
skargi kasacyjnej przesądza wartość przedmiotu zaskarżenia. Ponieważ wartość ta
jest niższa od kwoty 50 000 zł, w sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna.
Dlatego też wniesiona skarga, jako niedopuszczalna, ulega odrzuceniu (art. 3986
§
2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie powód zarzucił Sądowi Okręgowemu
naruszenie art. 398 6
§ 2 k.p.c. przez nieuwzględnienie, że wniesiona skarga
kasacyjna dotyczy jedynie roszczeń niemajątkowych, których dochodził obok
roszczeń o charakterze majątkowym. W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji powód wniósł o jego zmianę
w części oddalającej powództwo przez uznanie za niewiążące powoda: 1) § 8 ust. 3
i 4 regulaminu Kredytu na Miarę oraz wszystkich zmian regulaminu dokonanych
na podstawie § 8 ust. 3 po zawarciu z pozwanym umowy kredytu z dnia 4 marca
2008 r., 2) § 3 ust. 5 lit. a regulaminu w zakresie, w jakim upoważnia pozwanego do
jednostronnej zmiany wysokości opłat jedynie na korzyść banku z pominięciem
obowiązku odpowiedniej zmiany wysokości opłat na korzyść klienta w przypadku
korzystnej dla niego zmiany wysokości stóp procentowych na krajowym rynku
pieniężnym, 3) § 12 ust. 4 umowy Kredytu na Miarę oraz § 3 ust. 5 i 7 regulaminu
oraz 4) § 13 ust. 2 umowy Kredytu na Miarę i zasądzenie od pozwanego kosztów
procesu według norm przepisanych.
Analiza wskazanych postanowień zawartej przez strony umowy kredytu oraz
regulaminu Kredytu na Miarę prowadzi do wniosku, że dochodzone
3
w postępowaniu apelacyjnym żądanie ustalenia służyło realizacji interesów
majątkowych powoda. W § 12 ust. 4 zawartej przez strony umowy kredytu bank
zastrzegł sobie prawo do zmiany wysokości opłat, prowizji oraz stopy procentowej
w sytuacjach określonych w regulaminie. W § 13 ust. 2 umowy uregulowane zostały
kwestie związane z przystąpieniem do umowy ubezpieczenia dla kredytobiorców.
Powołany w apelacji § 3 ust. 5 lit. a regulaminu uprawnił bank do zmiany
wysokości opłat, prowizji lub stopy procentowej w przypadku zmiany wysokości
stóp procentowych krajowego rynku pieniężnego. W § 8 ust. 2 bank zastrzegł sobie
prawo do zmiany regulaminu, a w § 8 ust. 4 postanowił, że zmieniony regulamin
zaczyna obowiązywać po upływie 14 dni od doręczenia klientowi tekstu zmian,
chyba że klient w tym terminie złoży pisemne wypowiedzenie umowy.
Podstawą wyróżnienia kategorii praw majątkowych i niemajątkowych jest
typowy interes, jaki prawa te realizują. Prawa majątkowe są przy tym
uwarunkowane obiektywnym interesem ekonomicznym uprawnionego.
Nie ulega wątpliwości, że żądanie rozpoznawane w postępowaniu apelacyjnym
służyło realizacji interesu majątkowego żalącego. Trafnie zatem Sąd Okręgowy
przyjął, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej przesądza wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako pozbawione
uzasadnionych podstaw (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 9 ust. 6
ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 233, poz. 1381).
jw