III KZ 60/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 60/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie G. P.
skazanego za przestępstwo z art. 247 § 2 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 13 września 2012 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 25 maja 2012 r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o
doręczenie wyroku Sądu Okręgowego z dnia 29 marca 2012 r. wraz z
uzasadnieniem,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
G. P. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 grudnia 2011 r.
Wyrok ten utrzymany został w mocy przez Sąd Okręgowy– wyrok z dnia 29 marca
2012 r. Na rozprawę apelacyjną oskarżony został doprowadzony, ale nie był
obecny w trakcie ogłaszania wyroku. W rozprawie uczestniczył także obrońca
oskarżonego. Odpis wyroku doręczono skazanemu w dniu 2 kwietnia 2012 r. (k.
1904). Skazany został wówczas pouczony na piśmie o prawie, terminie i sposobie
wniesienia kasacji. W dniu 23 kwietnia 2012 r. skazany wniósł o sporządzenie na
piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. W dniu 27 kwietnia odmówiono przyjęcia
wniosku, jako złożonego po terminie.
Skazany w dniu 4 maja 2012 r. wniósł pismo, które potraktowano jako
wniosek o przywrócenie terminu. Skazany wskazał w nim, iż był przekonany, że
2
stosowny wniosek złoży jego obrońca i dopiero po informacji od obrońcy
zdecydował na samodzielne złożenie wniosku. Zaskarżonym postanowieniem
wniosku nie uwzględniono.
Zażalenie na powyższe zarządzenie wniósł skazany, podnosząc, iż nie
rozumie po co przyznano mu obrońcę oraz, że powodem wydania zaskarżonego
postanowienie jest wola uniemożliwienia mu wniesienia kasacji od wadliwego w
jego ocenie wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Warunkiem przywrócenia terminu zawitego jest
wykazanie, że niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych.
Tymczasem stwierdzić należy, że autor zażalenia był uczestnikiem rozprawy
apelacyjnej, a następnie uzyskał informacje na temat sposobu zaskarżenia wyroku
w drodze kasacji. Skarżący nie wykazał, aby zaistniały szczególne, obiektywne
okoliczności, które uniemożliwiły mu złożenie stosownego wniosku w terminie.
Skazany mógł, w razie wątpliwości, zwrócić się o ich wyjaśnienie bądź do obrońcy,
bądź do sądu, mógł także, co trafnie podkreślono w uzasadnieniu zaskarżonego
postanowienia sam złożyć wniosek zgodnie z prawidłowym pouczeniem, które
otrzymał. Trzeba przy tym zauważyć, że współoskarżeni w sprawie, znajdujący się
w identycznej sytuacji procesowej, zrozumieli pouczenie i złożyli stosowne wnioski,
w związku z czym pisemne uzasadnienie wyroku zostało sporządzone.
W tym stanie rzeczy brak było podstaw do uznania, że z przyczyn
niezależnych od skazanego nie mógł on dotrzymać terminu. Zaskarżone
postanowienie jest w pełni zasadne i jako takie zostało utrzymane w mocy. Istotą
terminów zawitych jest swego rodzaju bezwzględność. Ich upływ powoduje m. in.
utratę możliwości zaskarżenia wyroku kasacją. Tylko wyjątkowo, z powodu
niezależnych od strony, obiektywnych okoliczności i przy jednoczesnym wykazaniu
należytej staranności strony można termin przywrócić. W niniejszej sprawie nie
stwierdzono jednak ani takich okoliczności, ani należytej staranności ze strony
skazanego.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie G. P.
skazanego za przestępstwo z art. 247 § 2 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 13 września 2012 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 25 maja 2012 r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o
doręczenie wyroku Sądu Okręgowego z dnia 29 marca 2012 r. wraz z
uzasadnieniem,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
G. P. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 grudnia 2011 r.
Wyrok ten utrzymany został w mocy przez Sąd Okręgowy– wyrok z dnia 29 marca
2012 r. Na rozprawę apelacyjną oskarżony został doprowadzony, ale nie był
obecny w trakcie ogłaszania wyroku. W rozprawie uczestniczył także obrońca
oskarżonego. Odpis wyroku doręczono skazanemu w dniu 2 kwietnia 2012 r. (k.
1904). Skazany został wówczas pouczony na piśmie o prawie, terminie i sposobie
wniesienia kasacji. W dniu 23 kwietnia 2012 r. skazany wniósł o sporządzenie na
piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. W dniu 27 kwietnia odmówiono przyjęcia
wniosku, jako złożonego po terminie.
Skazany w dniu 4 maja 2012 r. wniósł pismo, które potraktowano jako
wniosek o przywrócenie terminu. Skazany wskazał w nim, iż był przekonany, że
2
stosowny wniosek złoży jego obrońca i dopiero po informacji od obrońcy
zdecydował na samodzielne złożenie wniosku. Zaskarżonym postanowieniem
wniosku nie uwzględniono.
Zażalenie na powyższe zarządzenie wniósł skazany, podnosząc, iż nie
rozumie po co przyznano mu obrońcę oraz, że powodem wydania zaskarżonego
postanowienie jest wola uniemożliwienia mu wniesienia kasacji od wadliwego w
jego ocenie wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Warunkiem przywrócenia terminu zawitego jest
wykazanie, że niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych.
Tymczasem stwierdzić należy, że autor zażalenia był uczestnikiem rozprawy
apelacyjnej, a następnie uzyskał informacje na temat sposobu zaskarżenia wyroku
w drodze kasacji. Skarżący nie wykazał, aby zaistniały szczególne, obiektywne
okoliczności, które uniemożliwiły mu złożenie stosownego wniosku w terminie.
Skazany mógł, w razie wątpliwości, zwrócić się o ich wyjaśnienie bądź do obrońcy,
bądź do sądu, mógł także, co trafnie podkreślono w uzasadnieniu zaskarżonego
postanowienia sam złożyć wniosek zgodnie z prawidłowym pouczeniem, które
otrzymał. Trzeba przy tym zauważyć, że współoskarżeni w sprawie, znajdujący się
w identycznej sytuacji procesowej, zrozumieli pouczenie i złożyli stosowne wnioski,
w związku z czym pisemne uzasadnienie wyroku zostało sporządzone.
W tym stanie rzeczy brak było podstaw do uznania, że z przyczyn
niezależnych od skazanego nie mógł on dotrzymać terminu. Zaskarżone
postanowienie jest w pełni zasadne i jako takie zostało utrzymane w mocy. Istotą
terminów zawitych jest swego rodzaju bezwzględność. Ich upływ powoduje m. in.
utratę możliwości zaskarżenia wyroku kasacją. Tylko wyjątkowo, z powodu
niezależnych od strony, obiektywnych okoliczności i przy jednoczesnym wykazaniu
należytej staranności strony można termin przywrócić. W niniejszej sprawie nie
stwierdzono jednak ani takich okoliczności, ani należytej staranności ze strony
skazanego.