III KZ 62/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KZ 48/05 III KZ 65/05 III KZ 68/05 IV KZ 92/00 V KKN 325/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 62/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
w sprawie B. Z.
skazanego z art. 199 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 13 września 2012 r. zażalenia
obrońcy skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego z
dnia 13 czerwca 2012r. odmawiające przyjęcia kasacji
postanowił:
uchylić zaskarżone zarządzenie i kwestię badania warunków
dopuszczalności kasacji przekazać do ponownego rozpoznania
w Sądzie
Okręgowym.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy B. Z. i od
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 kwietnia 2012 r., jako niedopuszczalnej z
mocy prawa, tj. art. 523 § 2 k.p.k.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca, który we wniesionym zażaleniu zarzucił
„rażące naruszenie art. 530 § 2 k.p.k. przez odmowę przyjęcia kasacji, ze względu
na wydanie przez Sąd Okręgowy wyroku z rażącym naruszeniem prawa" i na tej
podstawie wniósł o zmianę zaskarżonego zarządzenia i przyjęcie kasacji do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Niezależnie od treści postawionego w zażaleniu zarzutu zaskarżone
postanowienie podlega uchyleniu, ponieważ jest dotknięte uchybieniem
stanowiącym tzw. bezwzględną przesłankę odwoławczą, wskazaną w przepisie art.
439 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 40 § 3 k.p.k.
2
Z przepisu art. 40 § 3 k.p.k. wynika, że sędzia, który brał udział w wydaniu
orzeczenia zaskarżonego w trybie skargi kasacyjnej, nie może orzekać co do tej
skargi. Nie może być żadnej wątpliwości co do tego, a przekonuje o tym również w
pełni ukształtowane i jednolite stanowisko Sądu Najwyższego (por. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 14 maja 1995 r., V KKN 325/96, OSNKW
1997, nr 9-10, poz. 71; z dnia 10 stycznia 2001 r., IV KZ 92/00, LEX nr 51821; z
dnia 26 października 2005 r., III KZ 48/05, LEX nr 157234; z dnia 24 stycznia 2006
r., III KZ 65/05, Prok.i Pr. 2006/6/15; z dnia 8 lutego 2006 r., III KZ 68/05, LEX nr
173665), że w pojęciu orzekania „co do kasacji" mieszczą się przede wszystkim
decyzje, które wprost rozstrzygają kwestię dopuszczalności kasacji (również
zresztą i takie, które pozostają w ścisłym związku z zagadnieniem dopuszczalności
skargi).
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżone zarządzenie o odmowie przyjęcia
kasacji wydała sędzia M. B., która zasiadała uprzednio w składzie Sądu
Okręgowego, który wydał wyrok, w odniesieniu do którego wniesiono tę kasację.
W związku z powyższym, mając na uwadze, że zaskarżone zarządzenie
wydała osoba wyłączona od orzekania z mocy prawa, Sąd Najwyższy obowiązany
był rozstrzygnięcie to uchylić i kwestię badania dopuszczalności kasacji przekazać
do ponownego rozpoznania - przez innego sędziego Sądu Okręgowego.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
w sprawie B. Z.
skazanego z art. 199 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 13 września 2012 r. zażalenia
obrońcy skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego z
dnia 13 czerwca 2012r. odmawiające przyjęcia kasacji
postanowił:
uchylić zaskarżone zarządzenie i kwestię badania warunków
dopuszczalności kasacji przekazać do ponownego rozpoznania
w Sądzie
Okręgowym.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy B. Z. i od
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 kwietnia 2012 r., jako niedopuszczalnej z
mocy prawa, tj. art. 523 § 2 k.p.k.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca, który we wniesionym zażaleniu zarzucił
„rażące naruszenie art. 530 § 2 k.p.k. przez odmowę przyjęcia kasacji, ze względu
na wydanie przez Sąd Okręgowy wyroku z rażącym naruszeniem prawa" i na tej
podstawie wniósł o zmianę zaskarżonego zarządzenia i przyjęcie kasacji do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Niezależnie od treści postawionego w zażaleniu zarzutu zaskarżone
postanowienie podlega uchyleniu, ponieważ jest dotknięte uchybieniem
stanowiącym tzw. bezwzględną przesłankę odwoławczą, wskazaną w przepisie art.
439 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 40 § 3 k.p.k.
2
Z przepisu art. 40 § 3 k.p.k. wynika, że sędzia, który brał udział w wydaniu
orzeczenia zaskarżonego w trybie skargi kasacyjnej, nie może orzekać co do tej
skargi. Nie może być żadnej wątpliwości co do tego, a przekonuje o tym również w
pełni ukształtowane i jednolite stanowisko Sądu Najwyższego (por. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 14 maja 1995 r., V KKN 325/96, OSNKW
1997, nr 9-10, poz. 71; z dnia 10 stycznia 2001 r., IV KZ 92/00, LEX nr 51821; z
dnia 26 października 2005 r., III KZ 48/05, LEX nr 157234; z dnia 24 stycznia 2006
r., III KZ 65/05, Prok.i Pr. 2006/6/15; z dnia 8 lutego 2006 r., III KZ 68/05, LEX nr
173665), że w pojęciu orzekania „co do kasacji" mieszczą się przede wszystkim
decyzje, które wprost rozstrzygają kwestię dopuszczalności kasacji (również
zresztą i takie, które pozostają w ścisłym związku z zagadnieniem dopuszczalności
skargi).
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżone zarządzenie o odmowie przyjęcia
kasacji wydała sędzia M. B., która zasiadała uprzednio w składzie Sądu
Okręgowego, który wydał wyrok, w odniesieniu do którego wniesiono tę kasację.
W związku z powyższym, mając na uwadze, że zaskarżone zarządzenie
wydała osoba wyłączona od orzekania z mocy prawa, Sąd Najwyższy obowiązany
był rozstrzygnięcie to uchylić i kwestię badania dopuszczalności kasacji przekazać
do ponownego rozpoznania - przez innego sędziego Sądu Okręgowego.