Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 249/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 11 września 2012 r.,
w trybie art. 531 § 1 kpk,
po rozpoznaniu w sprawie B. W.,
skazanego za czyn z art. 286 § 1 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 lutego 2012 r., utrzymującego w mocy
wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 4 maja 2011 r.,
na podstawie art. 531 § 1 kpk w zw. z art. 530 § 2 kpk i art. 429 § 1 kpk
postanowił :
I. kasację obrońcy skazanego B. W. pozostawić bez
rozpoznania;
II. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Trafnie w pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej
stwierdził, że przedmiotowa kasacja była niedopuszczalna z mocy ustawy, czego
nie dostrzegł upoważniony sędzia przyjmując ją zarządzeniem z dnia 21 maja
2012r. (k.334).
Bezspornym jest, że B. W. został prawomocnie skazany powyższymi
wyrokami na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem
jej wykonania na 3 lata. Przepis art. 523 § 2 k.p.k. wprost stanowi, że kasację na
2
korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania. Wprawdzie § 4 tego artykułu przewiduje wyjątki od tego
ograniczenia, ale dotyczą one kasacji wniesionej z powodu uchybień wymienionych
w art. 439 k.p.k. oraz kasacji wniesionej przez podmioty wymienione w art. 521
k.p.k., a więc przez Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich i
Rzecznika Praw Dziecka.
W kasacji wniesionej przez obrońcę B. W. podniesiono wyłącznie zarzut
rażącego naruszenia prawa materialnego – art. 286 § 1 k.k. – polegającego na
błędnej wykładni tego przepisu i niewłaściwym przyjęciu, że zachowanie skazanego
wyczerpało jego znamiona. Nie jest to zatem kasacja wniesiona z powodu uchybień
wymienionych w art. 439 k.p.k.
W tej sytuacji uznać należy ją za niedopuszczalną z mocy ustawy (art. 429 §
1 k.p.k.), która nie powinna zostać przyjęta (art. 530 § 2 k.p.k.), a w razie jej
przyjęcia, na podstawie art. 531 § 1 k.p.k., Sąd Najwyższy zobowiązany jest do
pozostawienia jej bez rozpoznania. Takie też orzeczenie wydane zostało niniejszym
postanowieniem.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. skazany został zwolniony od kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego.