IV KZ 47/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 47/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie G. B.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron,
w dniu 11 września 2012 r.,
jego zażalenia
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie .
U Z A S A D N I E N I E
Zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2012 r. Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
545 § 1 k.p.k. i art. 120 § 2 k.p.k. odmówił przyjęcia wniosku skazanego G. B. o
wznowienie postępowania karnego w sprawie sygn. akt /…/ Sądu Rejonowego,
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 24 maja 2011r.,
sygn. Akt /…/. Powodem odmowy było stwierdzenie, że skazany nie usunął braków
formalnych wniosku, poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata lub
radcę prawnego oraz uiszczenie opłaty sądowej w kwocie 150 zł., do czego został
wezwany zarządzeniem z dnia 16 maja 2012 r., doręczonym skazanemu w dniu 23
maja 2012 r.
2
W zażaleniu wniesionym na powyższe zarządzenie skazany domagał się
„uznania” sporządzonego osobiście wniosku o wznowienie postepowania
podnosząc, że skoro art. 545 § 2 k.p.k. stanowi, iż wniosek „powinien” być
sporządzony przez adwokata albo radcę prawnego, to nie oznacza, że nakłada taki
obowiązek i że skazany musi „skorzystać z podpowiedzi adwokata lub radcy
prawnego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Podstawą zaskarżonego zarządzenia jest ustalenie, że wniosek o
wznowienie postępowania sporządzony osobiście przez wnioskodawcę nie spełnia
warunku formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby
sporządzony został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Skarżący
tego ustalenia, skutkującego odmową przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania, nie podważa. Twierdzi natomiast, że ustawa wcale takiego
obowiązku nie nakłada, gdyż użyty w art. 545 § 2 k.p.k. zwrot „powinien” nie
oznacza „musi”.
Stanowiska skarżącego, co do rozumienia przepisu art. 545 § 2 k.p.k., a w
szczególności zwrotu „powinien" w zakresie odnoszącym się do wniosku o
wznowienie postępowania, nie można podzielić. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacko – radcowski. Interpretacja słowa "powinien" jest jednolita i
uznaje się to słowo za równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji
nakazu zawartego w omawianym przepisie.
W zaistniałej sytuacji procesowej jedynym sposobem skutecznego
podważenia zaskarżonego zarządzenia byłoby wykazanie, że zgodnie z wymogami
prawa procesowego wniosek o wznowienie postępowania został sporządzony
przez adwokata lub radcę prawnego. Skoro wnioskodawca tego nie uczynił, brak
jest podstaw do zakwestionowania tego zarządzenia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie G. B.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron,
w dniu 11 września 2012 r.,
jego zażalenia
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie .
U Z A S A D N I E N I E
Zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2012 r. Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
545 § 1 k.p.k. i art. 120 § 2 k.p.k. odmówił przyjęcia wniosku skazanego G. B. o
wznowienie postępowania karnego w sprawie sygn. akt /…/ Sądu Rejonowego,
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 24 maja 2011r.,
sygn. Akt /…/. Powodem odmowy było stwierdzenie, że skazany nie usunął braków
formalnych wniosku, poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata lub
radcę prawnego oraz uiszczenie opłaty sądowej w kwocie 150 zł., do czego został
wezwany zarządzeniem z dnia 16 maja 2012 r., doręczonym skazanemu w dniu 23
maja 2012 r.
2
W zażaleniu wniesionym na powyższe zarządzenie skazany domagał się
„uznania” sporządzonego osobiście wniosku o wznowienie postepowania
podnosząc, że skoro art. 545 § 2 k.p.k. stanowi, iż wniosek „powinien” być
sporządzony przez adwokata albo radcę prawnego, to nie oznacza, że nakłada taki
obowiązek i że skazany musi „skorzystać z podpowiedzi adwokata lub radcy
prawnego”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Podstawą zaskarżonego zarządzenia jest ustalenie, że wniosek o
wznowienie postępowania sporządzony osobiście przez wnioskodawcę nie spełnia
warunku formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby
sporządzony został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Skarżący
tego ustalenia, skutkującego odmową przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania, nie podważa. Twierdzi natomiast, że ustawa wcale takiego
obowiązku nie nakłada, gdyż użyty w art. 545 § 2 k.p.k. zwrot „powinien” nie
oznacza „musi”.
Stanowiska skarżącego, co do rozumienia przepisu art. 545 § 2 k.p.k., a w
szczególności zwrotu „powinien" w zakresie odnoszącym się do wniosku o
wznowienie postępowania, nie można podzielić. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacko – radcowski. Interpretacja słowa "powinien" jest jednolita i
uznaje się to słowo za równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji
nakazu zawartego w omawianym przepisie.
W zaistniałej sytuacji procesowej jedynym sposobem skutecznego
podważenia zaskarżonego zarządzenia byłoby wykazanie, że zgodnie z wymogami
prawa procesowego wniosek o wznowienie postępowania został sporządzony
przez adwokata lub radcę prawnego. Skoro wnioskodawca tego nie uczynił, brak
jest podstaw do zakwestionowania tego zarządzenia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.