III ZS 9/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III ZS 9/12
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
Protokolant Joanna Porowska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Rady Izby Notarialnej w R. nr …/ 2012 z dnia 19 kwietnia 2012 r., w
sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 19 września 2012 r.,
umarza postępowanie.
UZASADNIENIE
Rada Izby Notarialnej w R. podjęła w dniu 19 kwietnia 2012 r. uchwałę nr
…/2012 w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania. W § 17
uchwały postanowiono, że w przypadkach wyjątkowych Prezes, względnie
Wiceprezes Rady, może przeprowadzić głosowanie w sprawie podjęcia uchwały
przez Radę telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Z przeprowadzonego
głosowania sporządza się protokół z odnotowaniem daty i godziny dokonanych
połączeń z poszczególnymi członkami Rady. Tak podjęta uchwała umieszczana
jest w protokole z najbliższego posiedzenia Rady.
Powyższa uchwała została zaskarżona przez Ministra Sprawiedliwości, na
podstawie art. 47 § 1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (tekst
jednolity: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.), jako sprzeczna z prawem.
2
Skarżący zarzucił sprzeczność § 17 uchwały z art. 17 Konstytucji RP oraz z art. 36
§ 1 ustawy Prawo o notariacie poprzez dopuszczenie - w przypadkach wyjątkowych
- możliwości przeprowadzenia głosowania w sprawie podjęcia uchwały przez Radę
telefonicznie lub drogą elektroniczną. Na tej podstawie skarżący wniósł o uchylenie
§ 17 uchwały i przekazanie sprawy Radzie Izby Notarialnej R. do ponownego
rozpoznania.
Na poparcie swojego stanowiska skarżący powołał wyrok Sądu Najwyższego
z 5 sierpnia 2011 r., III ZS 4/11 (LEX nr 1101341), podkreślając że tożsamość treści
art. 45 ustawy o radcach prawnych oraz art. 36 § 1 ustawy Prawo o notariacie
przemawia za zastosowaniem stanowiska Sądu Najwyższego także w niniejszej
sprawie.
Pismem z 3 września 2012 r. Minister Sprawiedliwości cofnął skargę i wniósł
o umorzenie postępowania. Minister Sprawiedliwości poinformował Sąd Najwyższy,
że pismem z 17 sierpnia 2012 r., które wpłynęło 27 sierpnia 2012 r., Rada Izby
Notarialnej w R. powiadomiła o skreśleniu zaskarżonego § 17 uchwały w sprawie
przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania Rady. W tej sytuacji, skoro został
zrealizowany cel skargi Ministra Sprawiedliwości (usunięcie kwestionowanego
przepisu regulaminu), dalsze postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe,
w związku z czym Minister Sprawiedliwości cofnął skargę i wniósł o umorzenie
postępowania.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Artykuł 47 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (jednolity
tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.) przewiduje możliwość zaskarżenia
przez Ministra Sprawiedliwości uchwał organów samorządu notarialnego w razie
ich sprzeczności z prawem. Przepis ten w sposób niepełny reguluje postępowanie
przed Sądem Najwyższym ze skargi Ministra Sprawiedliwości, stanowiąc jedynie o
możliwości utrzymania w mocy zaskarżonej uchwały lub jej uchylenia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu z ustaleniem
wytycznych co do sposobu jej załatwienia albo pozostawienia bez rozpoznania
skargi spóźnionej. Przepis ten nie normuje innych kwestii, jakie mogą się wyłonić w
3
trakcie postępowania zainicjowanego skargą Ministra Sprawiedliwości, ani nie
odsyła w tym względzie do żadnych uregulowań proceduralnych zawartych w
innych aktach prawnych. W tej sytuacji można uznać, że występuje luka w prawie w
zakresie regulacji postępowania ze skargi Ministra Sprawiedliwości na uchwałę
organu samorządu notarialnego. Lukę tę należy wypełnić w drodze analogii,
stosując odpowiednio przepisy postępowania najlepiej odpowiadające charakterowi
rozpoznawanego środka prawnego. Sąd Najwyższy w postanowieniach z 24 maja
1994 r., I PO 6/94 (OSNP 1994 nr 7, poz. 119) i z 8 kwietnia 2010 r., III ZS 1/10
(LEX nr 602765) uznał, ze omawiana skarga Ministra Sprawiedliwości jest
szczególnym środkiem zaskarżenia i dlatego należy stosować do niej przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego o rewizji, a obecnie – o skardze kasacyjnej.
W aktualnym stanie faktycznym i prawnym, wobec podjęcia przez Radę Izby
Notarialnej w R. nowej uchwały z 8 sierpnia 2012 r., skreślającej zaskarżony § 17
regulaminu wewnętrznego urzędowania Rady, i w konsekwencji tego – cofnięcia
przez Ministra Sprawiedliwości przedmiotowej skargi, należało na podstawie
stosowanego odpowiednio art. 391 § 2 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c. umorzyć
postępowanie wywołane skargą.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
Protokolant Joanna Porowska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Rady Izby Notarialnej w R. nr …/ 2012 z dnia 19 kwietnia 2012 r., w
sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 19 września 2012 r.,
umarza postępowanie.
UZASADNIENIE
Rada Izby Notarialnej w R. podjęła w dniu 19 kwietnia 2012 r. uchwałę nr
…/2012 w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania. W § 17
uchwały postanowiono, że w przypadkach wyjątkowych Prezes, względnie
Wiceprezes Rady, może przeprowadzić głosowanie w sprawie podjęcia uchwały
przez Radę telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Z przeprowadzonego
głosowania sporządza się protokół z odnotowaniem daty i godziny dokonanych
połączeń z poszczególnymi członkami Rady. Tak podjęta uchwała umieszczana
jest w protokole z najbliższego posiedzenia Rady.
Powyższa uchwała została zaskarżona przez Ministra Sprawiedliwości, na
podstawie art. 47 § 1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (tekst
jednolity: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.), jako sprzeczna z prawem.
2
Skarżący zarzucił sprzeczność § 17 uchwały z art. 17 Konstytucji RP oraz z art. 36
§ 1 ustawy Prawo o notariacie poprzez dopuszczenie - w przypadkach wyjątkowych
- możliwości przeprowadzenia głosowania w sprawie podjęcia uchwały przez Radę
telefonicznie lub drogą elektroniczną. Na tej podstawie skarżący wniósł o uchylenie
§ 17 uchwały i przekazanie sprawy Radzie Izby Notarialnej R. do ponownego
rozpoznania.
Na poparcie swojego stanowiska skarżący powołał wyrok Sądu Najwyższego
z 5 sierpnia 2011 r., III ZS 4/11 (LEX nr 1101341), podkreślając że tożsamość treści
art. 45 ustawy o radcach prawnych oraz art. 36 § 1 ustawy Prawo o notariacie
przemawia za zastosowaniem stanowiska Sądu Najwyższego także w niniejszej
sprawie.
Pismem z 3 września 2012 r. Minister Sprawiedliwości cofnął skargę i wniósł
o umorzenie postępowania. Minister Sprawiedliwości poinformował Sąd Najwyższy,
że pismem z 17 sierpnia 2012 r., które wpłynęło 27 sierpnia 2012 r., Rada Izby
Notarialnej w R. powiadomiła o skreśleniu zaskarżonego § 17 uchwały w sprawie
przyjęcia regulaminu wewnętrznego urzędowania Rady. W tej sytuacji, skoro został
zrealizowany cel skargi Ministra Sprawiedliwości (usunięcie kwestionowanego
przepisu regulaminu), dalsze postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe,
w związku z czym Minister Sprawiedliwości cofnął skargę i wniósł o umorzenie
postępowania.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Artykuł 47 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (jednolity
tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.) przewiduje możliwość zaskarżenia
przez Ministra Sprawiedliwości uchwał organów samorządu notarialnego w razie
ich sprzeczności z prawem. Przepis ten w sposób niepełny reguluje postępowanie
przed Sądem Najwyższym ze skargi Ministra Sprawiedliwości, stanowiąc jedynie o
możliwości utrzymania w mocy zaskarżonej uchwały lub jej uchylenia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu z ustaleniem
wytycznych co do sposobu jej załatwienia albo pozostawienia bez rozpoznania
skargi spóźnionej. Przepis ten nie normuje innych kwestii, jakie mogą się wyłonić w
3
trakcie postępowania zainicjowanego skargą Ministra Sprawiedliwości, ani nie
odsyła w tym względzie do żadnych uregulowań proceduralnych zawartych w
innych aktach prawnych. W tej sytuacji można uznać, że występuje luka w prawie w
zakresie regulacji postępowania ze skargi Ministra Sprawiedliwości na uchwałę
organu samorządu notarialnego. Lukę tę należy wypełnić w drodze analogii,
stosując odpowiednio przepisy postępowania najlepiej odpowiadające charakterowi
rozpoznawanego środka prawnego. Sąd Najwyższy w postanowieniach z 24 maja
1994 r., I PO 6/94 (OSNP 1994 nr 7, poz. 119) i z 8 kwietnia 2010 r., III ZS 1/10
(LEX nr 602765) uznał, ze omawiana skarga Ministra Sprawiedliwości jest
szczególnym środkiem zaskarżenia i dlatego należy stosować do niej przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego o rewizji, a obecnie – o skardze kasacyjnej.
W aktualnym stanie faktycznym i prawnym, wobec podjęcia przez Radę Izby
Notarialnej w R. nowej uchwały z 8 sierpnia 2012 r., skreślającej zaskarżony § 17
regulaminu wewnętrznego urzędowania Rady, i w konsekwencji tego – cofnięcia
przez Ministra Sprawiedliwości przedmiotowej skargi, należało na podstawie
stosowanego odpowiednio art. 391 § 2 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c. umorzyć
postępowanie wywołane skargą.