Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 243/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
Protokolant Ewa Oziębła
w sprawie A. S.
skazanego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 26 września 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku nakazowego Sądu
Rejonowego
z dnia 30 października 2008 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wydał w dniu 30 października 2008 r., wyrok nakazowy,
którym A. S. uznany został za winnego przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 58 ust. 3 k.k., za które
wymierzono mu karę 120 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej
2
stawki na 30 złotych. Sąd, na podstawie art. 63 § 1 k.k., zaliczył na poczet kary
oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia go wolności w tej sprawie w dniach
17-18 lipca 2008 r. i uznał orzeczoną karę grzywny za wykonaną w wymiarze 4
stawek dziennych. Jednocześnie orzeczono w wyroku przepadek dowodów
rzeczowych.
Wobec tego, że od powyższego wyroku nakazowego nie wniesiono
sprzeciwu uprawomocnił się on z dniem 3 grudnia 2008 r.
Kasację od tego orzeczenia wniósł Prokurator Generalny, który zaskarżył
wyrok nakazowy w całości na korzyść skazanego A. S.
W kasacji Prokurator Generalny zarzucił wyrokowi rażące i mające wpływ na
jego treść naruszenie przepisu prawa procesowego – art. 502 § 1 k.p.k., polegające
na orzeczeniu wobec oskarżonego, w postępowaniu nakazowym, kary grzywny w
wysokości przekraczającej maksymalny jej wymiar przewidziany w tym przepisie to
jest powyżej 100 stawek dziennych.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniesiona na korzyść skazanego kasacja Prokuratora Generalnego jest w
stopniu oczywistym zasadna, co pozwala na jej rozpoznanie i uwzględnienie na
posiedzeniu prowadzonym na podstawie art. 535 § 5 k.p.k.
Zgodnie z brzmieniem art. 500 § 1 k.p.k. wyrok nakazowy może być wydany
w sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu
uproszczonym w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia
wolności lub grzywny, o ile sąd uzna na podstawie zebranego w postępowaniu
przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.
Przepis art. 502 § 1 k.p.k. ogranicza jednocześnie wysokość orzekanej w tym trybie
grzywny do 100 stawek dziennych, zaś w odniesieniu do grzywien orzekanych
kwotowo do 200 000 złotych. Wobec faktu, iż wyrok nakazowy wydawany jest w
trybie szczególnym, bez udziału stron i na podstawie jedynie materiałów
zgromadzonych w postępowaniu przygotowawczym ustawodawca postanowił
ograniczyć procedowanie w tym trybie do spraw, w których orzekane być mogą
tylko niektóre kary i to nie najbardziej dolegliwe.
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie przewiduje
orzekania grzywien kwotowo, nie zawiera także innych szczególnych regulacji
3
dotyczących orzekania grzywny, zastosowanie w tej materii znajdują zatem
przepisy kodeksu karnego zawarte w art. 33, które przewidują wymierzanie
grzywny w stawkach dziennych.
Sąd Rejonowy wydając w dniu 30 października 2008 r. wyrok nakazowy
rażąco naruszył przepis art. 502 § 1 k.p.k. limitujący wysokość orzekanych w
wyroku nakazowym grzywien do 100 stawek dziennych. Naruszenie to miało
oczywisty wpływ na treść wyroku i było niekorzystne dla oskarżonego. Sąd mógł w
tym trybie orzec karę grzywny w maksymalnej wysokości 100 stawek dziennych, a
jeśli uznał, że współmierna dla oskarżonego jest kara surowsza powinien był
odstąpić od orzekania w trybie nakazowym i rozpoznać sprawę na rozprawie, w
trybie uproszczonym.
Wobec faktu, że sprawę rozpoznano w trybie, w którym zgodnie ze
wskazanym przepisem niemożliwe było orzeczenie kary grzywny, na którą skazany
został A. S. uznać należało, że wobec wadliwego trybu procedowania wskazany w
kasacji wyrok w całości nie może się ostać.
Podczas ponownego rozpoznania sprawy, Sąd Rejonowy rozważyć
powinien raz jeszcze, prawidłowo tym razem stosując przepisy kodeksu
postępowania karnego, kwestię zasadności postawionego zarzutu, winy
oskarżonego i ewentualnej wymierzanej mu kary wraz z orzeczeniami w
pozostałych kwestiach.