IV KK 202/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 202/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 17 października 2012 r.,
sprawy J. P.,
skazanego z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 25 stycznia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 20 września 2011 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami postępowania kasacyjnego skazanego J. P.
UZASADNIENIE
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Zarzuty zawarte w kasacji obrońcy skazanego J. P. nie zasługują na
uwzględnienie.
W ocenie Sądu Najwyższego zarzuty ujęte w pkt 1 – 4 kasacji tylko pozornie
dotyczą naruszenia prawa procesowego. Zarzuty te zmierzają w istocie nie tyle do
zakwestionowania sposobu oceny dowodów przez sąd I instancji, przestrzegania
zasady swobodnej oceny dowodów, czy konieczności rozważenia całokształtu
materiału dowodowego, a raczej polegają na zanegowaniu wprost ustaleń
2
faktycznych leżących u podstaw orzeczenia sądu I instancji. Warto też zwrócić
uwagę, że zarzuty te stanowią niemal dokładne powtórzenie zarzutów apelacji.
Tymczasem sposób i rezultat dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych był
przedmiotem kontroli sądu odwoławczego i spotkał się z jego aprobatą. Skarżącym
należy przypomnieć, że kontrola kasacyjna, jako instrument procesowy o
charakterze nadzwyczajnym, nie może służyć do weryfikowania dokonanych w
sprawie ustaleń faktycznych.
Z kolei zarzuty zawarte w pkt 5 i 6 kasacji, zarzucające brak ustosunkowania
się sądu odwoławczego do wszystkich zarzutów i wniosków podniesionych w
apelacji dotyczącej tego oskarżonego, są zarzutami nieprawdziwymi –
uzasadnienie wyroku II instancji zawiera w tym względzie rzetelne, jasne i
jednoznaczne rozważania; w ocenie Sądu Najwyższego sąd odwoławczy w sposób
wyczerpujący rozpatrzył wszystkie zarzuty apelacji, w tym dogłębnie zweryfikował
wartość dowodową poszczególnych zebranych w sprawie dowodów oraz sposób
ich oceny przez sąd I instancji.
Na koniec zaznaczyć trzeba, że zarzut zawarty w pkt 7 kasacji, rażącej
niewspółmierności kary, bez zarzutu rażącego naruszenia prawa w tym zakresie,
jest niedopuszczalny w ramach kontroli kasacyjnej.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 17 października 2012 r.,
sprawy J. P.,
skazanego z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 25 stycznia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 20 września 2011 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami postępowania kasacyjnego skazanego J. P.
UZASADNIENIE
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Zarzuty zawarte w kasacji obrońcy skazanego J. P. nie zasługują na
uwzględnienie.
W ocenie Sądu Najwyższego zarzuty ujęte w pkt 1 – 4 kasacji tylko pozornie
dotyczą naruszenia prawa procesowego. Zarzuty te zmierzają w istocie nie tyle do
zakwestionowania sposobu oceny dowodów przez sąd I instancji, przestrzegania
zasady swobodnej oceny dowodów, czy konieczności rozważenia całokształtu
materiału dowodowego, a raczej polegają na zanegowaniu wprost ustaleń
2
faktycznych leżących u podstaw orzeczenia sądu I instancji. Warto też zwrócić
uwagę, że zarzuty te stanowią niemal dokładne powtórzenie zarzutów apelacji.
Tymczasem sposób i rezultat dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych był
przedmiotem kontroli sądu odwoławczego i spotkał się z jego aprobatą. Skarżącym
należy przypomnieć, że kontrola kasacyjna, jako instrument procesowy o
charakterze nadzwyczajnym, nie może służyć do weryfikowania dokonanych w
sprawie ustaleń faktycznych.
Z kolei zarzuty zawarte w pkt 5 i 6 kasacji, zarzucające brak ustosunkowania
się sądu odwoławczego do wszystkich zarzutów i wniosków podniesionych w
apelacji dotyczącej tego oskarżonego, są zarzutami nieprawdziwymi –
uzasadnienie wyroku II instancji zawiera w tym względzie rzetelne, jasne i
jednoznaczne rozważania; w ocenie Sądu Najwyższego sąd odwoławczy w sposób
wyczerpujący rozpatrzył wszystkie zarzuty apelacji, w tym dogłębnie zweryfikował
wartość dowodową poszczególnych zebranych w sprawie dowodów oraz sposób
ich oceny przez sąd I instancji.
Na koniec zaznaczyć trzeba, że zarzut zawarty w pkt 7 kasacji, rażącej
niewspółmierności kary, bez zarzutu rażącego naruszenia prawa w tym zakresie,
jest niedopuszczalny w ramach kontroli kasacyjnej.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.