Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 264/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Anna Janczak
w sprawie E. P.
skazanej z art. 96 § 3 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 20 listopada 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść obwinionej
od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego
z dnia 17 lipca 2012 r.,
I. uchyla zaskarżony wyrok zaoczny w części dotyczącej
E. P. i - na podstawie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.
- umarza postępowanie w tym zakresie;
II. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania w sprawie
w części dotyczącej obwinionej.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem nakazowym z 27 października 2011 r., uznał E. P. i
B. P. za winnych wykroczeń z art. 96 § 3 k.w. polegających na tym, że wbrew
obowiązkowi żadne z nich nie wskazało na żądanie uprawnionego organu, komu
powierzyło samochód marki Daewoo o nr rej. /…/ do kierowania lub używania w
dniu 21 lutego 2011 r. około godziny 10.45, i wymierzył im grzywny po 200 zł. Od
tego wyroku nakazowego sprzeciw złożył jedynie B. P. i w związku z tym
uprawomocnił się on w stosunku do E. P. w dniu 22 grudnia 2011r. Po ponownym
rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy, wyrokiem zaocznym z 17 lipca 2012 r., skazał
E. P. i B. P. za popełnienie opisanych wyżej wykroczeń na grzywny po 100 zł.
Wyrok zaoczny, wobec niezaskarżenia przez żadną ze stron, uprawomocnił się w
pierwszej instancji w dniu 25 lipca 2012 r.
Kasację od prawomocnego wyroku zaocznego złożył w części dotyczącej E.
P. na jej korzyść, na podstawie art. 110 § 1 k.p.w., Prokurator Generalny.
Podnosząc bezwzględne uchybienie z art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt
8 k.p.w. (postępowanie co do tego samego czynu obwinionej zostało prawomocnie
zakończone), wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku zaocznego w zakresie
skazania E.P. i umorzenie w tej części postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja z racji oczywistej zasadności zasługiwała na uwzględnienie w
całości na posiedzeniu bez udziału stron (art. 112 k.p.w. w zw. z art. 535 § 5 k.p.k.).
Analiza wyroków z 27 października 2011 r. i z 17 lipca 2012 r. ewidentnie
wskazuje, że sąd właściwy – najpewniej w skutek przeoczenia - dwukrotnie skazał
E.P. za ten sam czyn, stanowiący wykroczenie określone w art. 96 § 3 k.w.
Stwierdzając istnienie podanej w kasacji bezwzględnej przyczyny odwoławczej,
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok zaoczny w części dotyczącej E. P. i na
podstawie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. umorzył w tym zakresie postępowanie (art. 112
k.p.w. w zw. z art. 537 § 2 k.p.k.). O kosztach postępowania orzeczono po myśli art.
118 § 2 k.p.w.

II KK 264/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia