V KK 293/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 293/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Kowal
w sprawie M.K.
skazanego za przestępstwo z art. 244 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 22 listopada 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 29 marca 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania,
2. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 29 marca 2012 r. Sąd Rejonowy uznał
oskarżonego M. K. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 244 k.k. i za to na
podstawie tego przepisu przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. wymierzył mu karę
grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki na kwotę 10
złotych.
2
Kasację od tego prawomocnego wyroku nakazowego wniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w całości na korzyść skazanego i zarzucił rażące i
mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa karnego
procesowego – art. 502 § 1 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec oskarżonego,
w postepowaniu nakazowym, kary grzywny w wysokości przekraczającej
przewidzianą w tym przepisie, tj. powyżej 100 stawek dziennych. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, albowiem doszło do naruszenia przepisów
postępowania, tj. art. 502 § 1 k.p.k. przez orzeczenie kary grzywny w postępowaniu
nakazowym powyżej ustawowej granicy jej wymiaru. Zgodnie bowiem z tym
przepisem wyrokiem nakazowym można orzec m.in. karę grzywny w wysokości do
100 stawek dziennych. Tym samym stwierdzone uchybienie miało charakter rażący
i mający istotny wpływ na treść wyroku. Dlatego też zachodziła konieczność jego
uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Z uwagi na zaskarżenie wyroku nakazowego na korzyść oskarżonego, w
ponownym postępowaniu będzie obowiązywał zakaz reformationis in peius (art.
443 w zw. z art. 518 k.p.k.). Wynikający z tego przepisu zakaz wydania surowszego
orzeczenia należy powiązać z art. 434 § 1 k.p.k. i stwierdzić, że oznacza on zakaz
pogorszenia sytuacji prawnej oskarżonego w ponownym postępowaniu w stosunku
do poprzednio wydanego wyroku. W konsekwencji oskarżonemu należy ponownie
wymierzyć karę grzywny w postępowaniu nakazowym, a więc przy zastosowaniu
art. 58 § 3 k.k., jednak w niższym wymiarze. Dlatego też Sąd Rejonowy powinien
jeszcze raz rozpoznać sprawę w tym postępowaniu i wydać wyrok nakazowy, z tym
że kara grzywny nie może przekroczyć 100 stawek dziennych.
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Kowal
w sprawie M.K.
skazanego za przestępstwo z art. 244 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 22 listopada 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 29 marca 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania,
2. wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 29 marca 2012 r. Sąd Rejonowy uznał
oskarżonego M. K. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 244 k.k. i za to na
podstawie tego przepisu przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. wymierzył mu karę
grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki na kwotę 10
złotych.
2
Kasację od tego prawomocnego wyroku nakazowego wniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w całości na korzyść skazanego i zarzucił rażące i
mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa karnego
procesowego – art. 502 § 1 k.p.k., polegające na orzeczeniu wobec oskarżonego,
w postepowaniu nakazowym, kary grzywny w wysokości przekraczającej
przewidzianą w tym przepisie, tj. powyżej 100 stawek dziennych. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, albowiem doszło do naruszenia przepisów
postępowania, tj. art. 502 § 1 k.p.k. przez orzeczenie kary grzywny w postępowaniu
nakazowym powyżej ustawowej granicy jej wymiaru. Zgodnie bowiem z tym
przepisem wyrokiem nakazowym można orzec m.in. karę grzywny w wysokości do
100 stawek dziennych. Tym samym stwierdzone uchybienie miało charakter rażący
i mający istotny wpływ na treść wyroku. Dlatego też zachodziła konieczność jego
uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Z uwagi na zaskarżenie wyroku nakazowego na korzyść oskarżonego, w
ponownym postępowaniu będzie obowiązywał zakaz reformationis in peius (art.
443 w zw. z art. 518 k.p.k.). Wynikający z tego przepisu zakaz wydania surowszego
orzeczenia należy powiązać z art. 434 § 1 k.p.k. i stwierdzić, że oznacza on zakaz
pogorszenia sytuacji prawnej oskarżonego w ponownym postępowaniu w stosunku
do poprzednio wydanego wyroku. W konsekwencji oskarżonemu należy ponownie
wymierzyć karę grzywny w postępowaniu nakazowym, a więc przy zastosowaniu
art. 58 § 3 k.k., jednak w niższym wymiarze. Dlatego też Sąd Rejonowy powinien
jeszcze raz rozpoznać sprawę w tym postępowaniu i wydać wyrok nakazowy, z tym
że kara grzywny nie może przekroczyć 100 stawek dziennych.
Z tych też względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.