V KO 56/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 56/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbell
w sprawie R. A.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 listopada 2012 r.,
w przedmiocie wznowienia postępowania z urzędu
na podstawie art. 542 § 3 a contrario k.p.k.
postanawia :
nie stwierdzić podstaw do wznowienia postępowania z
urzędu.
UZASADNIENIE
Skazany R. A. w trybie art. 9 § 2 k.p.k. zasygnalizował zaistnienie podstawy
do wznowienia z urzędu postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego z dnia 4 lutego 2010 r., zmienionym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 17 lutego 2011 r., z powodu zaistnienia bezwzględnej
przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. Skazany podniósł, że został
dwukrotnie prawomocnie skazany za to samo przestępstwo z art. 270 § 1 k.k., art.
275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k., art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65
k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Przeprowadzona w tym zakresie kontrola wyroku Sądu Okręgowego nie
wykazała, aby zachodziła bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 8
k.p.k. Sąd Okręgowy przyjął w punkcie III wyroku, że zarzucane oskarżonemu
czyny z punktów VIII, X, XI, XII, LXXIX i LXXX aktu oskarżenia stanowią jeden czyn
2
ciągły popełniony w okresie od dnia 27 grudnia 2001 r. do 28 października 2002 r. i
skazał go za ten czyn na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i w zw.
z art. 11 § 3 k.k.
Tym wyrokiem oskarżony został jeszcze skazany za przestępstwa z pkt XIV i
XX aktu oskarżenia, ale nie były to przestępstwa oszustwa. Za to przestępstwo
oskarżony został skazany w punkcie VI wyroku Sądu Okręgowego, ale czyny
zarzucane w punkcie XXI i XXII aktu oskarżenia zostały popełnione w kwietniu i
maja 2000 r. Czas ich popełnienia nie pokrywa się więc z czasokresem czynu
ciągłego przyjętego w punkcie III wyroku Sądu Okręgowego. Tym samym nie
zachodzi podstawa do wznowienia postępowania z urzędu, o której mowa w art.
439 § 1 pkt 8 k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbell
w sprawie R. A.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 listopada 2012 r.,
w przedmiocie wznowienia postępowania z urzędu
na podstawie art. 542 § 3 a contrario k.p.k.
postanawia :
nie stwierdzić podstaw do wznowienia postępowania z
urzędu.
UZASADNIENIE
Skazany R. A. w trybie art. 9 § 2 k.p.k. zasygnalizował zaistnienie podstawy
do wznowienia z urzędu postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego z dnia 4 lutego 2010 r., zmienionym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 17 lutego 2011 r., z powodu zaistnienia bezwzględnej
przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. Skazany podniósł, że został
dwukrotnie prawomocnie skazany za to samo przestępstwo z art. 270 § 1 k.k., art.
275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k., art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65
k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Przeprowadzona w tym zakresie kontrola wyroku Sądu Okręgowego nie
wykazała, aby zachodziła bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 8
k.p.k. Sąd Okręgowy przyjął w punkcie III wyroku, że zarzucane oskarżonemu
czyny z punktów VIII, X, XI, XII, LXXIX i LXXX aktu oskarżenia stanowią jeden czyn
2
ciągły popełniony w okresie od dnia 27 grudnia 2001 r. do 28 października 2002 r. i
skazał go za ten czyn na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i w zw.
z art. 11 § 3 k.k.
Tym wyrokiem oskarżony został jeszcze skazany za przestępstwa z pkt XIV i
XX aktu oskarżenia, ale nie były to przestępstwa oszustwa. Za to przestępstwo
oskarżony został skazany w punkcie VI wyroku Sądu Okręgowego, ale czyny
zarzucane w punkcie XXI i XXII aktu oskarżenia zostały popełnione w kwietniu i
maja 2000 r. Czas ich popełnienia nie pokrywa się więc z czasokresem czynu
ciągłego przyjętego w punkcie III wyroku Sądu Okręgowego. Tym samym nie
zachodzi podstawa do wznowienia postępowania z urzędu, o której mowa w art.
439 § 1 pkt 8 k.p.k.