V KZ 76/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 76/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie J. W.
skazanego z art. 244 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 listopada 2012 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego
z dnia 12 września 2012 r., o odmowie przyjęcia kasacji,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie .
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k., odmówiono
przyjęcia kasacji wniesionej przez skazanego J. W., od wyroku Sądu Okręgowego
w S. z dnia 9 stycznia 2012 r .albowiem nie odpowiada ona warunkom formalnym.
W uzasadnieniu tego zarządzenia wskazano, że skazany wniósł kasację,
którą sporządził i podpisał osobiście. Ponieważ zawarł w niej jednocześnie wniosek
o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu, taki obrońca został skazanemu wyznaczony,
a ten w piśmie z dnia 10 lipca 2012 r. powiadomił Sąd Okręgowy, że nie stwierdził
podstaw do wniesienia kasacji. W tej sytuacji skazany, któremu jednocześnie
doręczono odpis pisma obrońcy, został pouczony, że „kasację na jego rzecz może
sporządzić i wnieść ustanowiony z wyboru obrońca w terminie 30 dni od daty
doręczenia mu powiadomienia o odmowie sporządzenia kasacji przez
wyznaczonego adwokata pod rygorem, że niewniesienie kasacji przez obrońcę z
wyboru będzie skutkowało odmową przyjęcia kasacji sporządzonej przez
skazanego”. Skazany w zakreślonym terminie 30 dni od otrzymania wezwania, co
2
nastąpiło w dniu 30 lipca 2012 r., nie wniósł kasacji sporządzonej przez obrońcę z
wyboru.
W złożonym zażaleniu skazany nie podniósł w istocie rzeczy jakichkolwiek
zarzutów pod adresem powyższego zarządzenia i podniesionych w nim faktów nie
kwestionował.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Zażalenie skazanego J. W. nie jest zasadne i na uwzględnienie nie
zasługuje.
Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do
zakwestionowania słuszności zaskarżonego zarządzenia.
Przypomnieć jedynie wypada, że zgodnie z przepisem art. 526 § 2 k.p.k. kasacja
(jeżeli nie pochodzi od prokuratora) powinna być sporządzona i podpisana przez
obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.
Wyznaczony obrońca z urzędu nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji w
sprawie skazanego J. W., a on sam wezwany do uzupełnienia braku formalnego
poprzez sporządzenie i podpisanie kasacji przez adwokata i pouczony o skutkach
niedopełnienia tego obowiązku, w zakreślonym terminie tegoż braku formalnego nie
uzupełnił. W tej sytuacji oczywistym było, że pismo procesowe skazanego, jako
kasacja, nie mogło otrzymać dalszego biegu, gdyż zgodnie z przepisem art. 530 § 2
k.p.k., należało odmówić jej przyjęcia.
Konstatacji tej w żadnej mierze nie zmieniają podniesione w zażaleniu okoliczności
dotyczące zasadności wyroku skazującego, albowiem nie są one przedmiotem
rozważań w tym incydentalnym postepowaniu, jakim jest rozpoznanie zażalenia na
zarządzenie o odmowie przyjęcia kasacji.
Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie J. W.
skazanego z art. 244 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 listopada 2012 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego
z dnia 12 września 2012 r., o odmowie przyjęcia kasacji,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie .
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k., odmówiono
przyjęcia kasacji wniesionej przez skazanego J. W., od wyroku Sądu Okręgowego
w S. z dnia 9 stycznia 2012 r .albowiem nie odpowiada ona warunkom formalnym.
W uzasadnieniu tego zarządzenia wskazano, że skazany wniósł kasację,
którą sporządził i podpisał osobiście. Ponieważ zawarł w niej jednocześnie wniosek
o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu, taki obrońca został skazanemu wyznaczony,
a ten w piśmie z dnia 10 lipca 2012 r. powiadomił Sąd Okręgowy, że nie stwierdził
podstaw do wniesienia kasacji. W tej sytuacji skazany, któremu jednocześnie
doręczono odpis pisma obrońcy, został pouczony, że „kasację na jego rzecz może
sporządzić i wnieść ustanowiony z wyboru obrońca w terminie 30 dni od daty
doręczenia mu powiadomienia o odmowie sporządzenia kasacji przez
wyznaczonego adwokata pod rygorem, że niewniesienie kasacji przez obrońcę z
wyboru będzie skutkowało odmową przyjęcia kasacji sporządzonej przez
skazanego”. Skazany w zakreślonym terminie 30 dni od otrzymania wezwania, co
2
nastąpiło w dniu 30 lipca 2012 r., nie wniósł kasacji sporządzonej przez obrońcę z
wyboru.
W złożonym zażaleniu skazany nie podniósł w istocie rzeczy jakichkolwiek
zarzutów pod adresem powyższego zarządzenia i podniesionych w nim faktów nie
kwestionował.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Zażalenie skazanego J. W. nie jest zasadne i na uwzględnienie nie
zasługuje.
Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do
zakwestionowania słuszności zaskarżonego zarządzenia.
Przypomnieć jedynie wypada, że zgodnie z przepisem art. 526 § 2 k.p.k. kasacja
(jeżeli nie pochodzi od prokuratora) powinna być sporządzona i podpisana przez
obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.
Wyznaczony obrońca z urzędu nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji w
sprawie skazanego J. W., a on sam wezwany do uzupełnienia braku formalnego
poprzez sporządzenie i podpisanie kasacji przez adwokata i pouczony o skutkach
niedopełnienia tego obowiązku, w zakreślonym terminie tegoż braku formalnego nie
uzupełnił. W tej sytuacji oczywistym było, że pismo procesowe skazanego, jako
kasacja, nie mogło otrzymać dalszego biegu, gdyż zgodnie z przepisem art. 530 § 2
k.p.k., należało odmówić jej przyjęcia.
Konstatacji tej w żadnej mierze nie zmieniają podniesione w zażaleniu okoliczności
dotyczące zasadności wyroku skazującego, albowiem nie są one przedmiotem
rozważań w tym incydentalnym postepowaniu, jakim jest rozpoznanie zażalenia na
zarządzenie o odmowie przyjęcia kasacji.
Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.