WK 7/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WK 7/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Przewodniczący: Prezes SN Janusz Godyń (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Marian Buliński
Andrzej Tomczyk
Protokolant: asystent SSN Anna Krawiec
w sprawie chor. M. K., skazanego za przestępstwo określone w art. 231 § 2 k.k. w
zb. z art. 286 § 1 k.k. (dwukrotnie), po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na
posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu 19 listopada 2012 r. kasacji na
korzyść, wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego, od wyroku
Wojskowego Sądu Garnizonowego z dnia 5 marca 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej wymierzenia
oskarżonemu chor. M. K., za przypisane mu przestępstwa
określone w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. (dwukrotnie),
kary grzywny w rozmiarze 30 (trzydzieści) stawek po 20
(dwadzieścia) zł za każde z tych przestępstw i łącznej kary
grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek po 20
(dwadzieścia) zł;
2.wydatki związane z rozpoznaniem kasacji ponosi Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wojskowy Sąd Garnizonowy wyrokiem z dnia 5 marca
2012 r., uznał chor. M. K. za winnego popełnienia dwukrotnie przestępstwa
określonego w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. i za każde z nich, na
podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 2 pkt
1 k.k., art. 60 § 6 pkt 3 k.k. i art. 323 § 2 k.k., wymierzył mu karę 12 miesięcy
ograniczenia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł także karę grzywny w
wymiarze 30 stawek dziennych, określając wysokość stawki na 20 zł. W miejsce
orzeczonych kar jednostkowych wymierzono oskarżonemu karę łączną 12 miesięcy
ograniczenia wolności i karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych, określając
wysokość stawki na 20 zł.
Orzeczenie uprawomocniło się w dniu 8 maja 2012 r.
Wyrok ten został zaskarżony kasacją Naczelnego Prokuratora Wojskowego,
na korzyść skazanego w części dotyczącej kary grzywny orzeczonej za przypisane
przestępstwa.
Skarżący zarzucił orzeczeniu „rażące, mające istotny wpływ na treść
wydanego wyroku naruszenia prawa materialnego, tj. art. 33 § 2 k.k., polegające na
wymierzeniu oskarżonemu, za przypisane mu przestępstwa, obok kary zasadniczej
ograniczenia wolności (kary jednostkowe oraz kara łączna), także kary grzywny w
rozmiarze po 30 stawek dziennych po 20 zł za każde z tych przestępstw, a w
konsekwencji kary łącznej grzywny w rozmiarze 50 stawek dziennych po 20 zł,
podczas gdy wymierzenie tej kary obok kary ograniczenia wolności jest
dopuszczalne wyłącznie w sytuacji wymierzenia takiej kary w oparciu o przepis art.
71 § 1 k.k., a więc z warunkowym zawieszeniem jej wykonania” i wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku w części dotyczącej wymierzenia oskarżonemu chor. M. K.,
za przypisane mu przestępstwa określone w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k.
(dwukrotnie), kary grzywny w wymiarze po 30 stawek po 20 zł za każde z
przestępstw i łącznej kary grzywny w wysokości 50 stawek po 20 zł każda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna.
3
Przepis art. 33 § 2 k.k., na podstawie którego Sąd pierwszej instancji wymierzył
oskarżonemu karę grzywny obok kary ograniczenia wolności orzeczonej bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania, pozwala na wymierzenie kary grzywny
wyłącznie obok kary pozbawienia wolności, która wszak nie została wymierzona
chor. M. K.
Bezsporne jest w tej sytuacji, że Wojskowy Sąd Garnizonowy, orzekając kary
grzywny obok kary ograniczenia wolności bez warunkowego zawieszenia jej
wykonania, dopuścił się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 33
§ 2 k.k., mającej istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.
W tej sytuacji, zgodnie z wnioskiem skarżącego, należało uchylić wyrok w
części dotyczącej kar jednostkowych grzywny i kary łącznej grzywny.
Mając to na względzie, Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście zasadną
w rozumieniu art. 535 § 5 k.p.k. i uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej kar
grzywny. O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego orzeczono na
podstawie art. 638 k.p.k.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Przewodniczący: Prezes SN Janusz Godyń (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Marian Buliński
Andrzej Tomczyk
Protokolant: asystent SSN Anna Krawiec
w sprawie chor. M. K., skazanego za przestępstwo określone w art. 231 § 2 k.k. w
zb. z art. 286 § 1 k.k. (dwukrotnie), po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na
posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu 19 listopada 2012 r. kasacji na
korzyść, wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego, od wyroku
Wojskowego Sądu Garnizonowego z dnia 5 marca 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej wymierzenia
oskarżonemu chor. M. K., za przypisane mu przestępstwa
określone w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. (dwukrotnie),
kary grzywny w rozmiarze 30 (trzydzieści) stawek po 20
(dwadzieścia) zł za każde z tych przestępstw i łącznej kary
grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek po 20
(dwadzieścia) zł;
2.wydatki związane z rozpoznaniem kasacji ponosi Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wojskowy Sąd Garnizonowy wyrokiem z dnia 5 marca
2012 r., uznał chor. M. K. za winnego popełnienia dwukrotnie przestępstwa
określonego w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. i za każde z nich, na
podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 2 pkt
1 k.k., art. 60 § 6 pkt 3 k.k. i art. 323 § 2 k.k., wymierzył mu karę 12 miesięcy
ograniczenia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł także karę grzywny w
wymiarze 30 stawek dziennych, określając wysokość stawki na 20 zł. W miejsce
orzeczonych kar jednostkowych wymierzono oskarżonemu karę łączną 12 miesięcy
ograniczenia wolności i karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych, określając
wysokość stawki na 20 zł.
Orzeczenie uprawomocniło się w dniu 8 maja 2012 r.
Wyrok ten został zaskarżony kasacją Naczelnego Prokuratora Wojskowego,
na korzyść skazanego w części dotyczącej kary grzywny orzeczonej za przypisane
przestępstwa.
Skarżący zarzucił orzeczeniu „rażące, mające istotny wpływ na treść
wydanego wyroku naruszenia prawa materialnego, tj. art. 33 § 2 k.k., polegające na
wymierzeniu oskarżonemu, za przypisane mu przestępstwa, obok kary zasadniczej
ograniczenia wolności (kary jednostkowe oraz kara łączna), także kary grzywny w
rozmiarze po 30 stawek dziennych po 20 zł za każde z tych przestępstw, a w
konsekwencji kary łącznej grzywny w rozmiarze 50 stawek dziennych po 20 zł,
podczas gdy wymierzenie tej kary obok kary ograniczenia wolności jest
dopuszczalne wyłącznie w sytuacji wymierzenia takiej kary w oparciu o przepis art.
71 § 1 k.k., a więc z warunkowym zawieszeniem jej wykonania” i wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku w części dotyczącej wymierzenia oskarżonemu chor. M. K.,
za przypisane mu przestępstwa określone w art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k.
(dwukrotnie), kary grzywny w wymiarze po 30 stawek po 20 zł za każde z
przestępstw i łącznej kary grzywny w wysokości 50 stawek po 20 zł każda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna.
3
Przepis art. 33 § 2 k.k., na podstawie którego Sąd pierwszej instancji wymierzył
oskarżonemu karę grzywny obok kary ograniczenia wolności orzeczonej bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania, pozwala na wymierzenie kary grzywny
wyłącznie obok kary pozbawienia wolności, która wszak nie została wymierzona
chor. M. K.
Bezsporne jest w tej sytuacji, że Wojskowy Sąd Garnizonowy, orzekając kary
grzywny obok kary ograniczenia wolności bez warunkowego zawieszenia jej
wykonania, dopuścił się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 33
§ 2 k.k., mającej istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.
W tej sytuacji, zgodnie z wnioskiem skarżącego, należało uchylić wyrok w
części dotyczącej kar jednostkowych grzywny i kary łącznej grzywny.
Mając to na względzie, Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście zasadną
w rozumieniu art. 535 § 5 k.p.k. i uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej kar
grzywny. O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego orzeczono na
podstawie art. 638 k.p.k.