Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 19/12
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa RWE Polska Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
z udziałem zainteresowanych: J. S., R. S. i RWE Stoen Operator Spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością w W.
o wstrzymanie dostaw energii elektrycznej,
oraz z powództwa RWE Stoen Operator Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w W.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
z udziałem zainteresowanych: J. S., R. S. i RWE Polska Spółki Akcyjnej w W.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 26 listopada 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej RWE Polska S.A. w W. od wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 listopada 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powoda RWE Polska S.A. w W. na rzecz
pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 270
(dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 8 listopada 2011 r. oddalił apelacje RWE
Polska S.A. z/s w W. (powód) oraz RWE Stoen Operator Sp. z o.o. w W. od wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie przeciwko Prezesowi
Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) o wstrzymanie dostaw energii
elektrycznej.
Powód zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w całości.
Wnosząc o przyjęcie jej do rozpoznania, powód powołał się na występowanie w
sprawie istotnego zagadnienia prawnego, czy Prezes Urzędu na podstawie art. 8 w
związku z art. 23 ust. 2 pkt 12 oraz w związku z art. 6 ust. 3 i 3a Prawa
energetycznego jest uprawniony do badania zarzutu bezprawności wstrzymania
odbiorcy dostaw energii i do wydania decyzji stwierdzającej nieuzasadnione
wstrzymanie przez przedsiębiorstwo energetyczne dostaw energii dla odbiorcy w
sytuacji, gdy w dacie złożenia wniosku odbiorcy o wszczęcie postępowania
administracyjnego o nieuzasadnione wstrzymanie dostaw energii i w dacie
zakończenia tego postępowania lub w dacie wydania decyzji w tym przedmiocie,
odbiorca miał możliwość korzystania z dostaw energii, czy tęż w takiej sytuacji
zarzut bezprawności wstrzymania odbiorcy dostaw energii powinien być badany w
postępowaniu cywilnym, np. przy ocenie ewentualnego roszczenia
odszkodowawczego odbiorcy wobec przedsiębiorstwa energetycznego z tytułu
nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii elektrycznej?
Ponadto powód powołał się na istnienie potrzeby wykładni przepisów
budzących poważne wątpliwości, to jest art. 8 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 12 oraz
w związku z art. 6 ust. 3 i 3a i art. 6 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 3a Prawa
energetycznego.
Prezes Urzędu w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o wydanie
postanowienia o odmowie przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powoda i
zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skarga kasacyjna powoda nie kwalifikowała się do przyjęcia celem
merytorycznego rozpoznania.
3
Nie zachodzi potrzeba rozpoznania przez Sad Najwyższy zagadnienia
prawnego w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu
Najwyższego dotyczącego tej przesłanki tzw. przedsądu, o której mowa w tym
przepisie wynika, że pełnomocnik skarżącego ma obowiązek przedstawienia
odpowiedniego wywodu, zbliżonego do tego, jaki jest przyjęty przy przedstawieniu
zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy na podstawie art. 390 k.p.c. (zob.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2012 r., III SK 17/12 i
cytowane tam orzecznictwo). W myśl tego orzecznictwa istotne zagadnienie
prawne występuje, gdy przedstawiony problem prawny nie został jeszcze
rozstrzygnięty przez Sąd Najwyższy lub kiedy istnieją rozbieżne poglądy w tym
zakresie, wynikające z odmiennej wykładni przepisów konstruujących to
zagadnienie.
Zdaniem Sądu Najwyższego, przedstawionego przez powoda zagadnienia
prawnego nie można uznać za zagadnienie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy i
rozwoju prawa, ponieważ nie jest ono bezpośrednio związane z treścią powołanych
w nim przepisów. Na podstawie art. 8 ust. 1 Prawa energetycznego Prezes Urzędu
rozstrzyga, czy wstrzymanie dostaw energii było zasadne. Przesłanki kwalifikacji
wstrzymania dostaw energii jako zasadnego albo niezasadnego wynikają z art. 6
Prawa energetycznego. Dlatego wznowienie dostaw energii nie ma znaczenia z
punktu widzenia zastosowania art. 6 lub 8 ust. 1 Prawa energetycznego.
Ponadto, uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powoda ze
względu na przesłankę, o której mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., w oczywisty
sposób nie spełnia wymogów wynikających z utrwalonego w tym zakresie
orzecznictwa Sądu Najwyższego. Powód ograniczył się jedynie do powtórzenia
wątpliwości, jakie jego zdaniem wynikają z powołanych w zagadnieniu przepisów.
Nie przedstawił jakiegokolwiek wywodu, uwzględniającego dotychczasowy dorobek
orzecznictwa i doktryny, wskazujący na rzeczywiste występowanie problemu
prawnego, na który się powołał. Brak również wywodu jurydycznego
uzasadniającego w przekonywujący sposób preferowany przez powoda sposób
rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego oraz wykazującego wadliwość odmiennego
rozwiązania sformułowanego problemu. Braki te powodują, że powód nie wykazał
4
występowania publicznoprawnej potrzeby rozpoznania sprawy przez Sąd
Najwyższy orzekający jako sąd kasacyjny.
Skarga kasacyjna powoda nie zasługuje także na przyjęcie jej do
rozpoznania z uwagi na powołaną w niej potrzebę wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
(art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c.). Jak już wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, powołując się na tę przesłankę skarżący ma obowiązek określenia
przepisów wymagających wykładni Sądu Najwyższego oraz wskazania poważnych
wątpliwości związanych ze stosowaniem tych przepisów wraz z podaniem
doktrynalnego lub orzeczniczego źródła tych wątpliwości lub rozbieżności w
orzecznictwie sądów (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada
2012 r., III SK 17/12 i cytowane tam orzecznictwo). Wątpliwości te (lub
rozbieżności) należy opisać wskazując dodatkowo argumenty, które prowadzą do
rozbieżnych ocen prawnych. Dodatkowo należy przedstawić własną, odpowiednio
uzasadnioną, propozycję interpretacji powołanych przepisów.
Powołując się na potrzebę wykładni przez Sąd Najwyższy powołanych w
skardze kasacyjnej przepisów art. 8 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 12 oraz w
związku z art. 6 ust. 3 i 3a i art. 6 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 3a Prawa
energetycznego powód podnosi, że brzmienie art. 8 w związku z art. 6 ust. 3 i 3a
Prawa energetycznego „budzi wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do zakresu
dopuszczalnej aktywności organu regulacyjnego z punktu widzenia zasady
praworządności, tj. jego uprawnień do rozstrzygania w przedmiocie
nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii w sytuacji, gdy pomiędzy
odbiorcą a przedsiębiorstwem energetycznym – w chwili wszczęcia postępowania
i/lub rozstrzygania – formalnie nie występuje spór, gdyż energia jest dostarczana”.
Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w postanowieniu z
dnia 6 listopada 2012 r., III SK 17/12, przepis art. 8 Prawa energetycznego nie
budzi takich wątpliwości interpretacyjnych. Jak wyjaśniono w powołanym
postanowieniu, z przepisu tego wynika, że Prezes Urzędu władny jest rozstrzygnąć
spór między odbiorcą a sprzedawcą energii. Spór ten dotyczy tego, czy
wstrzymanie dostaw energii było uzasadnione. Problem, czy dostawy energii
zostały wznowione przed złożeniem stosownego wniosku inicjującego
5
postępowanie przed Prezesem Urzędu lub w jego trakcie, nie pozostaje w żadnym
związku z treścią i funkcją art. 8 ust. 1 Prawa energetycznego. Wreszcie, zgłoszone
przez powoda wątpliwości interpretacyjne nie są wątpliwościami poważnymi,
ponieważ powód nie przedstawił przykładów rozbieżnej wykładni dokonanej w
piśmiennictwie lub orzecznictwie. Z istnieniem „poważnych wątpliwości”
interpretacyjnych w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c. nie można utożsamiać
odmiennego od zapatrywań Sądu II instancji stanowiska strony postępowania,
jeżeli nie opiera się ono na odpowiednio pogłębionym wywodzie jurydycznym
wskazującym na możliwość odmiennej interpretacji przepisu przy zastosowaniu tej
samej metody wykładni lub odmiennych jej wyników przy zastosowaniu różnych
metod wykładni. Wywodu takiego brak w uzasadnieniu wniosku powoda, w
rezultacie czego przesłanka, o której mowa w art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c. nie jest
spełniona.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 3989
§ 2 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji. O kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto stosownie do
art. 108 § 1 w związku z art. 39821
k.p.c. oraz § 12 ust. 4 pkt 2 w związku z § 14
ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).