III KK 393/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 393/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Roman Sądej
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Teresa Jarosławska
w sprawie B. W.
ukaranego za wykroczenie z art. 86 § 1 kw i art. 94 §1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w zw. z
art. 112 k.p.w
w dniu 5 grudnia 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść ukaranego
od wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 3 lipca 2012r. sygn. …
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 23 lutego 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz utrzymany w mocy wyrok
Sądu Rejonowego w Z. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw.
z art. 45 § 1 k.w. umarza postępowanie,
2. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa .
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 23 lutego 2012 r. obwiniony B. W.
uznany został za winnego, tego że w dniu 1 lipca 2010 r. około godziny 21:35 w P.
na ul. J., kierując samochodem marki Lancia Kappa nr rej. …, spowodował
zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu w ten sposób, że podczas wykonywania
2
manewru cofania nie zachował należytej ostrożności i uderzył w zaparkowany
samochód marki VW Bora nr rej. …, a następnie oddalił się z miejsca kolizji oraz że
w tym samym miejscu i czasie kierował samochodem marki Lancia Kappa nr rej. …
nie posiadając w ogóle uprawnień do kierowania pojazdami i za to na podstawie
art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzono mu
łącznie karę grzywny w kwocie 1.000 zł.
Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony.
Sąd Okręgowy w R. po rozpoznaniu apelacji, wyrokiem z dnia 3 lipca 2012 r.
utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Kasację od tego prawomocnego wyroku na korzyść ukaranego wniósł
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżając go w całości i zarzucił rażące
naruszenie przepisów prawa, a mianowicie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4
k.p.w. polegające na utrzymaniu w mocy wyroku skazującego obwinionego za
wykroczenia z art. 86 § 1 k.w., pomimo istnienia w dacie orzekania negatywnej
przesłanki procesowej w postaci przedawnienia orzekania, co stanowi bezwzględną
przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz utrzymanego
nim w mocy wyroku sądu pierwszej instancji i umorzenie postępowania na
podstawie art. art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. art. 45 § 1 k.w. z powodu przedawnienia
orzekania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, albowiem doszło do rażącego naruszenia
wskazanych w zarzucie przepisów prawa wykroczeniowego o charakterze
materialnym i procesowym. W chwili rozpoznawania apelacji przez Sąd Okręgowy
w dniu 3 lipca 2012 r. doszło już do przedawnienia orzekania, gdyż przypisane
obwinionemu czyny zostały popełnione w dniu 1 lipca 2010 r. Zgodnie bowiem z
art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu,
gdy przed upływem roku od czasu jego popełnienia wszczęto postępowanie. W
niniejszej sprawie karalność zarzucanych obwinionemu wykroczeń ustała z dniem 1
lipca 2012 r.
W postępowaniu odwoławczym podczas wydawania wyroku w dniu 3 lipca
2012. istniała już ujemna przesłanka procesowa z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art.
45 § 1 k.w., która stanowiła bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 104 § 1 pkt
7 k.p.w. Na podstawie tego przepisu Sąd Okręgowy powinien uchylić zaskarżony
3
wyrok i umorzyć postępowanie. Natomiast niezastosowanie tego przepisu z
przyczyn powyżej wskazanych i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku
stanowiło rażące naruszenie prawa, co miało istotny wpływ na treść wyroku.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uwzględnił kasację i orzekł jak w sentencji.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Roman Sądej
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant Teresa Jarosławska
w sprawie B. W.
ukaranego za wykroczenie z art. 86 § 1 kw i art. 94 §1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w zw. z
art. 112 k.p.w
w dniu 5 grudnia 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść ukaranego
od wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 3 lipca 2012r. sygn. …
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 23 lutego 2012 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz utrzymany w mocy wyrok
Sądu Rejonowego w Z. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw.
z art. 45 § 1 k.w. umarza postępowanie,
2. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa .
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 23 lutego 2012 r. obwiniony B. W.
uznany został za winnego, tego że w dniu 1 lipca 2010 r. około godziny 21:35 w P.
na ul. J., kierując samochodem marki Lancia Kappa nr rej. …, spowodował
zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu w ten sposób, że podczas wykonywania
2
manewru cofania nie zachował należytej ostrożności i uderzył w zaparkowany
samochód marki VW Bora nr rej. …, a następnie oddalił się z miejsca kolizji oraz że
w tym samym miejscu i czasie kierował samochodem marki Lancia Kappa nr rej. …
nie posiadając w ogóle uprawnień do kierowania pojazdami i za to na podstawie
art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzono mu
łącznie karę grzywny w kwocie 1.000 zł.
Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony.
Sąd Okręgowy w R. po rozpoznaniu apelacji, wyrokiem z dnia 3 lipca 2012 r.
utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Kasację od tego prawomocnego wyroku na korzyść ukaranego wniósł
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżając go w całości i zarzucił rażące
naruszenie przepisów prawa, a mianowicie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4
k.p.w. polegające na utrzymaniu w mocy wyroku skazującego obwinionego za
wykroczenia z art. 86 § 1 k.w., pomimo istnienia w dacie orzekania negatywnej
przesłanki procesowej w postaci przedawnienia orzekania, co stanowi bezwzględną
przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz utrzymanego
nim w mocy wyroku sądu pierwszej instancji i umorzenie postępowania na
podstawie art. art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. art. 45 § 1 k.w. z powodu przedawnienia
orzekania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna, albowiem doszło do rażącego naruszenia
wskazanych w zarzucie przepisów prawa wykroczeniowego o charakterze
materialnym i procesowym. W chwili rozpoznawania apelacji przez Sąd Okręgowy
w dniu 3 lipca 2012 r. doszło już do przedawnienia orzekania, gdyż przypisane
obwinionemu czyny zostały popełnione w dniu 1 lipca 2010 r. Zgodnie bowiem z
art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu,
gdy przed upływem roku od czasu jego popełnienia wszczęto postępowanie. W
niniejszej sprawie karalność zarzucanych obwinionemu wykroczeń ustała z dniem 1
lipca 2012 r.
W postępowaniu odwoławczym podczas wydawania wyroku w dniu 3 lipca
2012. istniała już ujemna przesłanka procesowa z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art.
45 § 1 k.w., która stanowiła bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 104 § 1 pkt
7 k.p.w. Na podstawie tego przepisu Sąd Okręgowy powinien uchylić zaskarżony
3
wyrok i umorzyć postępowanie. Natomiast niezastosowanie tego przepisu z
przyczyn powyżej wskazanych i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku
stanowiło rażące naruszenie prawa, co miało istotny wpływ na treść wyroku.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uwzględnił kasację i orzekł jak w sentencji.