IV KK 293/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 293/12
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 r.
sprawy B. R.
skazanej za popełnienie przestępstwa z art. 90 i art. 91a ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. Prawo budowlane,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej,
od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 4 kwietnia 2012 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w C. z dnia 25 października 2011 r.
Postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazaną B. R. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja obrońcy skazanej B. R. jest oczywiście bezzasadna w rozumieniu
art. 535 § 3 k.p.k. Zarzut rażącego i stanowiącego bezwzględną przyczynę
odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. naruszenia przez Sąd
odwoławczy prawa procesowego, a to art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 399 § 1
k.p.k. stanowi bowiem jedynie próbę obejścia ograniczenia podstaw kasacji z uwagi
na orzeczenie wobec skazanej samoistnej kary grzywny.
Zmiana opisu czynu dokonana przez Sąd odwoławczy, a polegająca na
uznaniu, iż wykonanie robót budowlanych wymagało jedynie zgłoszenia, a nie
2
zezwolenia, w żadnym razie nie pozwala na przyjęcie, że doszło do naruszenia
tożsamości czynu rozumianego jako zdarzenia faktycznego o określonych
granicach, tak jak na to wskazuje skarżący i doszło do skazania B. R. za czyn, który
nie był objęty skargą uprawnionego oskarżyciela.
Istotne w niniejszej sprawie z punktu widzenia zarzutu kasacji jest to, że B.
R. został oskarżona oraz skazana za to, że bez spełnienia wymogów formalnych
przewidzianych ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, dokonała
przebudowy kominowego przewodu wentylacyjnego poprzez włożenie do niego
wkładu kwasoodpornego, powodując zmianę parametrów użytkowych istniejącego
obiektu budowlanego. Zdaniem zarówno prokuratora, jak wynika z aktu
oskarżenia, jak i Sądu I instancji tego rodzaju przebudowa stanowiła roboty
budowlane, na które wymagane jest zezwolenie właściwego organu, natomiast Sąd
odwoławczy uznał, że tą czynność oskarżonej należy traktować w kategoriach
remontu, na który wymagane jest jedynie zgłoszenie. Zauważyć jednak należy, że
przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym
robót budowlanych. Tego rodzaju zmiana dokonana przez Sąd odwoławczy w
żadnym razie nie może być więc traktowana jako wyjście poza granice oskarżenia,
gdyż w sprawie doszło do skazania za to samo zdarzenie historyczne, objęte
skargą prokuratora.
Wskazywanie przez skarżącego, że do zmiany opisu czynu doszło pomimo
braku wcześniejszego uprzedzenia o takiej możliwości, co ograniczyło prawo
oskarżonej do obrony, a więc z obrazą przepisu art. 399 § 1 k.p.k. oraz art. 6 k.p.k.,
chociaż ten przepis nie został wskazany przez obrońcę w kasacji jako naruszony,
nie może być skuteczne z uwagi na ograniczenia we wnoszeniu kasacji określone
w art. 523 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia, obciążając skazaną kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 636 § 1 k.p.k.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 r.
sprawy B. R.
skazanej za popełnienie przestępstwa z art. 90 i art. 91a ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. Prawo budowlane,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanej,
od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 4 kwietnia 2012 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w C. z dnia 25 października 2011 r.
Postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazaną B. R. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja obrońcy skazanej B. R. jest oczywiście bezzasadna w rozumieniu
art. 535 § 3 k.p.k. Zarzut rażącego i stanowiącego bezwzględną przyczynę
odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. naruszenia przez Sąd
odwoławczy prawa procesowego, a to art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 399 § 1
k.p.k. stanowi bowiem jedynie próbę obejścia ograniczenia podstaw kasacji z uwagi
na orzeczenie wobec skazanej samoistnej kary grzywny.
Zmiana opisu czynu dokonana przez Sąd odwoławczy, a polegająca na
uznaniu, iż wykonanie robót budowlanych wymagało jedynie zgłoszenia, a nie
2
zezwolenia, w żadnym razie nie pozwala na przyjęcie, że doszło do naruszenia
tożsamości czynu rozumianego jako zdarzenia faktycznego o określonych
granicach, tak jak na to wskazuje skarżący i doszło do skazania B. R. za czyn, który
nie był objęty skargą uprawnionego oskarżyciela.
Istotne w niniejszej sprawie z punktu widzenia zarzutu kasacji jest to, że B.
R. został oskarżona oraz skazana za to, że bez spełnienia wymogów formalnych
przewidzianych ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, dokonała
przebudowy kominowego przewodu wentylacyjnego poprzez włożenie do niego
wkładu kwasoodpornego, powodując zmianę parametrów użytkowych istniejącego
obiektu budowlanego. Zdaniem zarówno prokuratora, jak wynika z aktu
oskarżenia, jak i Sądu I instancji tego rodzaju przebudowa stanowiła roboty
budowlane, na które wymagane jest zezwolenie właściwego organu, natomiast Sąd
odwoławczy uznał, że tą czynność oskarżonej należy traktować w kategoriach
remontu, na który wymagane jest jedynie zgłoszenie. Zauważyć jednak należy, że
przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym
robót budowlanych. Tego rodzaju zmiana dokonana przez Sąd odwoławczy w
żadnym razie nie może być więc traktowana jako wyjście poza granice oskarżenia,
gdyż w sprawie doszło do skazania za to samo zdarzenie historyczne, objęte
skargą prokuratora.
Wskazywanie przez skarżącego, że do zmiany opisu czynu doszło pomimo
braku wcześniejszego uprzedzenia o takiej możliwości, co ograniczyło prawo
oskarżonej do obrony, a więc z obrazą przepisu art. 399 § 1 k.p.k. oraz art. 6 k.p.k.,
chociaż ten przepis nie został wskazany przez obrońcę w kasacji jako naruszony,
nie może być skuteczne z uwagi na ograniczenia we wnoszeniu kasacji określone
w art. 523 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia, obciążając skazaną kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 636 § 1 k.p.k.
3