Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 306/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Dorota Szczerbiak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Krzysztofa Parchimowicza
w sprawie M. P.
skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art 12 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 6 grudnia 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w J.
z dnia 29 marca 2012 r.
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w J. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
M. P. został oskarżony o to, że:
W okresie od maja 2002 roku do marca 2003 roku w J., wspólnie i w
porozumieniu z P. S., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry
powziętego zamiaru, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło
2
dochodu, wbrew przepisom ustawy, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami
środków odurzających w postaci łącznie nie mniej niż 30 kilogramów marihuany,
które to środki nabył podczas kilkunastu transakcji od nieustalonej osoby, a
następnie zbył B. K. w cenie od 13 do 15 złotych za gram marihuany, celem
dalszego wprowadzenia do obrotu, to jest o przestępstwo z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § l k.k. i art. 12
k.k.
Wraz z aktem oskarżenia, w trybie określonym w art. 335 § 1 k.p.k.
prokurator skierował do Sądu wniosek o wymierzenie oskarżonemu uzgodnionej z
nim kary.
Sąd Rejonowy uwzględnił ten wniosek i wyrokiem z dnia 29 marca 2012r.,
wydanym na posiedzeniu, Sąd Rejonowy w J. orzekł:
I. Oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu
przestępstwa z art.56 ust .1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 12 k.k. i za to na podstawie artykułu 56 ust.
3 w/w ustawy w zw. z 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia
wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych po 50
złotych każda.
II. Na podstawie art. 69 § 1,2 k.k., w zw. z art. 343 § 1, 2 pkt 2 k.p.k. wykonanie
orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby
wynoszący 7 (siedem) lat.
III.Na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek korzyści uzyskanej z
przestępstwa w wysokości 45.000 (czterdziestu pięciu tysięcy) złotych na rzecz
Skarbu Państwa
IV. Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem wydatków
kwotę 120 złotych oraz tytułem opłaty sądowej kwotę 2.400 zł.
Powyższe orzeczenie nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło
się w dniu 6 kwietnia 2012r.
Kasację od powyższego wyroku Sądu odwoławczego - na niekorzyść
oskarżonego - wywiódł Prokurator Generalny.
Zarzucił on temu wyrokowi rażące i mające istoty wpływ na treść orzeczenia
naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1
k.p.k., polegające na uwzględnieniu wadliwie sformułowanego wniosku prokuratora o
skazanie M. P. za czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
3
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 12 k.k., bez przeprowadzenia
rozprawy i wydanie wyroku zgodnego z tym wnioskiem, w następstwie czego doszło
do rażącego naruszenia przepisu prawa materialnego - art. 73 § 2 k.k. poprzez
zaniechanie orzeczenia wobec oskarżonego obligatoryjnego dozoru.
W konkluzji wniósł on o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi Rejonowemu w J. ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest oczywiście zasadna, a jej
uwzględnienie musi skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku w całości. Rację
ma bowiem autor skargi, że jednym z warunków konsensualnego zakończenia
postępowania - w trybie art. 335 § 1 k.p.k.- jest zgodność złożonego przez
prokuratora wniosku o skazanie z obowiązującym porządkiem prawnym. W sytuacji
braku takiej zgodności, powinnością sądu jest doprowadzenie do uzgodnienia ze
stronami stosownej modyfikacji wniosku, a w przypadku, gdyby okazało się to
niemożliwe - skierowanie sprawy na rozprawę celem rozpoznania jej na zasadach
ogólnych (art. 343 § 7 k.p.k.).
W realiach niniejszej sprawy, w której M. P. postawiony został pod zarzutem
popełnienia przestępstwa, z którego popełnienia uczynił sobie stałe źródło dochodu
(art. 65 § 1 k.k.), w zakresie rozstrzygnięć penalnych konieczne było poddanie
oskarżonego dozorowi kuratora. Obowiązek ten wynika jasno z analizy przepisów
art. 73 § 2 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Przeoczenie powyższego przez
Sąd Rejonowy musi zatem skutkować uwzględnieniem wniesionej przez Prokuratora
Generalnego w trybie art. 521 § 1 k.p.k. kasacji i uchyleniem zaskarżonego wyroku.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.