Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 335/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2012r.
sprawy M. B.
skazanego z art. 178a § 4 kk
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcy skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 20 kwietnia 2012 r., utrzymującego w
mocy wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 6 lutego 2012 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
skazanego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S., wyrokiem z dnia 6 lutego 2012 r., skazał M. B. za
przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, ma
podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł środek kary – zakaz prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych na okres 2 lat; na podstawie art. 49 § 2 k.k. w zw. z art.
39 pkt 7 k.k. orzekł świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł na rzecz Funduszu
Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie.
W apelacji od tego wyroku obrońca oskarżonego zarzucił obrazę prawa
materialnego – art. 106 k.k. w zw. z art. 53 § 2 k.k. w zw. z art. 69 § 4 k.k., obrazę
2
przepisów postępowania – art. 4 w zw. z art. 335 § 1 i § 2 k.p.k. oraz błąd w
ustaleniach faktycznych.
Sąd Okręgowy w G., wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2012 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od powyższego wyroku obrońca skazanego zarzucił:
1. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. 106 k.k. w zw. z art.
53 § 2 k.k. w zw. z art. 69 § 4 k.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie
polegające na przyjęcia, jako okoliczności uzasadniającej niezastosowanie
względem oskarżonego dobrodziejstwa w postaci warunkowego
zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia
wolności, faktu uprzedniej karalności oskarżonego pomimo, że czyny te w
zdecydowanej większości uległy zatarciu,
2. rażące naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. polegające na nie wyjaśnieniu przez
sądy obu instancji wszystkich istotnych okoliczności sprawy, zwłaszcza
poprzez pominięcie dowodu z przesłuchania funkcjonariuszy policji
zatrzymujących M. B. i zastąpienie tych zeznań ujawnieniem notatki
służbowej, a także poprzez pominięcie w wyroku Sądu Odwoławczego
jednoznacznego rozstrzygnięcia w zakresie tego, które z czynów
przypisanych wcześniej M. B. uległy zatarciu, pomimo powzięcia w tym
zakresie istotnych wątpliwości,
3. rażące naruszenie przepisów postępowania tj. art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z
art. 174 k.p.k., przez niedokonanie przez Sąd drugiej instancji rzetelnej i
pełnej kontroli instancyjnej polegającej na nieuwzględnieniu naruszenia
art. 174 k.p.k. przez Sąd I instancji pomimo poczynienia ustaleń w tym
zakresie przez Sąd Odwoławczy,
które to uchybienia miały istotny wpływ na treść orzeczenia.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł
o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrony, jest bezzasadna w stopniu oczywistym.
Poza formalnym powołaniem się na rażące naruszenie prawa skarga
kasacyjna powtarza argumenty, które uprzednio skarżący przytoczył w zwykłym
3
środku odwoławczym. Treść uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego
jednoznacznie przekonuje, że podniesione w apelacji zarzuty zostały przez ten sąd
należycie rozpoznane, a następnie wszechstronnie rozważone, do wszystkich
istotnych okoliczności i twierdzeń sąd odwoławczy w pełni ustosunkował się.
Uzasadnienie to jest trafne, odnosi się do zarzutów apelacji w takim
zakresie, w jakim zostały one postawione. W tych warunkach brak zatem podstaw
do przyjęcia, że doszło do niepełnego, czy nierzetelnego rozpoznania środka
odwoławczego. Wbrew sugestiom autora kasacji nie można utożsamiać faktu nie
podzielenia zasadności podniesionych w apelacji zarzutów, z brakiem
ustosunkowania się do zarzutów. Zatem podniesienie tej kwestii w kasacji
sprowadza się w istocie rzeczy do żądania ponownego rozpoznania zarzutów
stawianych orzeczeniu sądu pierwszej instancji, co jest zabiegiem
niedopuszczalnym w postępowaniu kasacyjnym.
Z tych względów, podzielając stanowisko prokuratora zawarte w pisemnej
odpowiedzi na kasację, Sąd Najwyższy oddalił kasację w trybie przewidzianym w
art. 535 § 3 k.p.k.