II KO 50/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KO 72/07 IV KO 55/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 50/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie M. S.
skazanego z art. 197 § 3 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 i § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
w zw. z art. 31 § 2 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 kwietnia 2007r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 14 grudnia 2006r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić wniosek o wznowienie postępowania ,
2. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego, w tym
wydatkami w kwocie 20 (dwudziestu) złotych obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
W złożonym wniosku o wznowienie postępowania, obrońca skazanego, jako
przyczynę i podstawę postulowanego wznowienia, powołał przepis art. 540 § 1 pkt.
2 lit. a k.p.k. oraz art. 544 § 2 k.p.k. stwierdzając, że po uprawomocnieniu się
wyroku skazującego wyszły na jaw dowody wskazujące na to, że M. S. nie popełnił
przypisanego mu przestępstwa, a dowodami tymi są zeznania wymienionych we
2
wniosku sześciu osób: /…/ , którzy – zdaniem autora wniosku – „dysponują
wiadomościami istotnymi dla niniejszej sprawy”. W szczególności J. N.
(współoskarżony w sprawie, w której skazany został wnioskodawca) miał przekazać
S. K. opis przebiegu zdarzenia z udziałem pokrzywdzonej B. O. oraz przyznać się
do popełnienia czynu i obarczenia winą „innych osób”.
W odpowiedzi na wniosek obrońcy skazanego, Prokurator Prokuratury
Generalnej wniósł o oddalenie tego wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Należy podzielić argumentację przedstawioną w piśmie Prokuratora Prokuratury
Generalnej. Wznowienie postępowania jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy
zostanie uprawdopodobnione, że doszło do wydania wadliwego orzeczenia na
skutek pominięcia faktów lub dowodów, które ujawniły się dopiero po
uprawomocnieniu się tego orzeczenia. Należy przy tym mieć na względzie, że to na
skazanym, ubiegającym się o wznowienie postępowania i jego obrońcy spoczywa
obowiązek uprawdopodobnienia w wysokim stopniu, iż zachodzi wadliwość
postępowania, która mogła mieć wpływ na treść zapadłego w sprawie orzeczenia
(por. postanowienie SN z dnia 29 września 2010 r., sygn. akt IV KO 55/10,
OSNwSK z 2010, nr 1, poz. 1817)
Wnioskodawca nie wykazał w należytym stopniu podstaw do wznowienia
postępowania. Przede wszystkim, nie uprawdopodobniono nawet, że rozmowa J.
N. z S. K. miała w ogóle miejsce. Co do pozostałych osób, w ogóle nie wskazano,
czego miałyby dotyczyć ich zeznania. Poza tym informacja, która rzekomo miała
być przekazana S. K., pozbawiona jest (w kształcie, w jakim ją przedstawiono)
przymiotu wystarczającej mocy dowodowej, w świetle zebranego w sprawie
materiału dowodowego obciążającego skazanego. Należy bowiem pamiętać, że w
wypadku postępowań o wznowienie każdy nowy zgłoszony przez strony dowód
podlega ocenie przez pryzmat wszystkich pozostałych dowodów, zgromadzonych w
sprawie już uprzednio. Z tego też względu wskazywany we wniosku dowód nie
stwarza przesłanek do szerszego badania przywołanych w nim okoliczności na
podstawie przepisu art. 546 k.p.k. Zwłaszcza że powyższy tryb nie służy
poszukiwaniu nowych dowodów przez organ orzekający w przedmiocie
wznowienia. Służy on tylko i wyłącznie procesowej weryfikacji faktów przytoczonych
we wniosku o wznowienie, jeśli zarówno treść, jak i istota tych faktów wskazują na
wysokie prawdopodobieństwo wadliwości zapadłego w sprawie skazanego
3
orzeczenia. W niniejszym wypadku uzasadnienie wniosku nie daje podstaw do
takiego twierdzenia. Nie jest zatem też konieczne dalsze badanie przytoczonych w
piśmie wnioskodawcy kwestii na podstawie przepisu art. 546 k.p.k.
Należy mieć nadto na uwadze fakt, że Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 9
lipca 2008 r. (sygn. akt II KO 72/07) oddalił wniosek współoskarżonej M. K. o
wznowienie postępowania, wskazując, że kwestia „ujawnienia się” dowodu w
postaci zeznań S. K. nie jest nowym zagadnieniem w toczącym się postępowaniu,
bowiem kwestia tych zeznań była przedmiotem oceny Sądu Apelacyjnego, który
postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2007 r. oddalił wniosek dowodowy w tej
sprawie. Sąd Najwyższy w niniejszym składzie podziela tę ocenę.
Ze wskazanych powodów, należało oddalić wniosek o wznowienie
postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie M. S.
skazanego z art. 197 § 3 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 i § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
w zw. z art. 31 § 2 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 kwietnia 2007r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 14 grudnia 2006r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić wniosek o wznowienie postępowania ,
2. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego, w tym
wydatkami w kwocie 20 (dwudziestu) złotych obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
W złożonym wniosku o wznowienie postępowania, obrońca skazanego, jako
przyczynę i podstawę postulowanego wznowienia, powołał przepis art. 540 § 1 pkt.
2 lit. a k.p.k. oraz art. 544 § 2 k.p.k. stwierdzając, że po uprawomocnieniu się
wyroku skazującego wyszły na jaw dowody wskazujące na to, że M. S. nie popełnił
przypisanego mu przestępstwa, a dowodami tymi są zeznania wymienionych we
2
wniosku sześciu osób: /…/ , którzy – zdaniem autora wniosku – „dysponują
wiadomościami istotnymi dla niniejszej sprawy”. W szczególności J. N.
(współoskarżony w sprawie, w której skazany został wnioskodawca) miał przekazać
S. K. opis przebiegu zdarzenia z udziałem pokrzywdzonej B. O. oraz przyznać się
do popełnienia czynu i obarczenia winą „innych osób”.
W odpowiedzi na wniosek obrońcy skazanego, Prokurator Prokuratury
Generalnej wniósł o oddalenie tego wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Należy podzielić argumentację przedstawioną w piśmie Prokuratora Prokuratury
Generalnej. Wznowienie postępowania jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy
zostanie uprawdopodobnione, że doszło do wydania wadliwego orzeczenia na
skutek pominięcia faktów lub dowodów, które ujawniły się dopiero po
uprawomocnieniu się tego orzeczenia. Należy przy tym mieć na względzie, że to na
skazanym, ubiegającym się o wznowienie postępowania i jego obrońcy spoczywa
obowiązek uprawdopodobnienia w wysokim stopniu, iż zachodzi wadliwość
postępowania, która mogła mieć wpływ na treść zapadłego w sprawie orzeczenia
(por. postanowienie SN z dnia 29 września 2010 r., sygn. akt IV KO 55/10,
OSNwSK z 2010, nr 1, poz. 1817)
Wnioskodawca nie wykazał w należytym stopniu podstaw do wznowienia
postępowania. Przede wszystkim, nie uprawdopodobniono nawet, że rozmowa J.
N. z S. K. miała w ogóle miejsce. Co do pozostałych osób, w ogóle nie wskazano,
czego miałyby dotyczyć ich zeznania. Poza tym informacja, która rzekomo miała
być przekazana S. K., pozbawiona jest (w kształcie, w jakim ją przedstawiono)
przymiotu wystarczającej mocy dowodowej, w świetle zebranego w sprawie
materiału dowodowego obciążającego skazanego. Należy bowiem pamiętać, że w
wypadku postępowań o wznowienie każdy nowy zgłoszony przez strony dowód
podlega ocenie przez pryzmat wszystkich pozostałych dowodów, zgromadzonych w
sprawie już uprzednio. Z tego też względu wskazywany we wniosku dowód nie
stwarza przesłanek do szerszego badania przywołanych w nim okoliczności na
podstawie przepisu art. 546 k.p.k. Zwłaszcza że powyższy tryb nie służy
poszukiwaniu nowych dowodów przez organ orzekający w przedmiocie
wznowienia. Służy on tylko i wyłącznie procesowej weryfikacji faktów przytoczonych
we wniosku o wznowienie, jeśli zarówno treść, jak i istota tych faktów wskazują na
wysokie prawdopodobieństwo wadliwości zapadłego w sprawie skazanego
3
orzeczenia. W niniejszym wypadku uzasadnienie wniosku nie daje podstaw do
takiego twierdzenia. Nie jest zatem też konieczne dalsze badanie przytoczonych w
piśmie wnioskodawcy kwestii na podstawie przepisu art. 546 k.p.k.
Należy mieć nadto na uwadze fakt, że Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 9
lipca 2008 r. (sygn. akt II KO 72/07) oddalił wniosek współoskarżonej M. K. o
wznowienie postępowania, wskazując, że kwestia „ujawnienia się” dowodu w
postaci zeznań S. K. nie jest nowym zagadnieniem w toczącym się postępowaniu,
bowiem kwestia tych zeznań była przedmiotem oceny Sądu Apelacyjnego, który
postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2007 r. oddalił wniosek dowodowy w tej
sprawie. Sąd Najwyższy w niniejszym składzie podziela tę ocenę.
Ze wskazanych powodów, należało oddalić wniosek o wznowienie
postępowania.