Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KO 65/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie E. R.
oskarżonego o przestępstwo z art. 271 § 1 kk w zb. z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297
§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i inne,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w W. o przekazanie sprawy innemu sądowi
równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł :
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w B.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w W. postanowieniem z dnia 28 września 2012 r. w sprawie
oskarżonego E. R., zwrócił się z inicjatywą do Sądu Najwyższego o przekazanie
opisanej sprawy Sądowi Rejonowemu w B., jako równorzędnemu, motywując to
stanem zdrowia oskarżonego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek Sądu Rejonowego w W. zasługuje na uwzględnienie.
W aktach sprawy znajduje się kopia opinii lekarskiej o stanie zdrowia
oskarżonego E. R. z dnia 10 września 2012 r., wydanej na polecenie Sądu
Rejonowego w L. w sprawie III K … (k. 1274, tom VII). Z opinii tej wynika, że E. R.
(przebywający obecnie w W.) cierpi na chorobę niedokrwienną serca,
2
kardiomiopatię niedokrwienną w okresie niewydolności krążenia, cukrzycę typu 2
leczoną insuliną, otyłość olbrzymią, nadto jest po plastyce naczyń wieńcowych i
przebył ostrą niewydolność oddechową (ARDS). Z opinii tej wynika także, że ze
względu na obecny stan zdrowia oskarżonego, który w każdej chwili może ulec
zaostrzeniu, zwłaszcza w sytuacji wysiłku fizycznego i stresu, nie jest on zdolny do
odbycia podróży do Sądu w L., może natomiast uczestniczyć w rozprawie w Sądzie
w B.
Podkreślić należy, na co zwracał uwagę niejednokrotnie Sąd Najwyższy, że
przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w trybie art.
37 k.p.k. może nastąpić wtedy, gdy realnie występują okoliczności, które mogą
stwarzać uzasadnione przekonanie o braku warunków do obiektywnego
rozpoznania sprawy w danym sądzie lub też wówczas, gdy realne jest zagrożenie
sprawnego i szybkiego przeprowadzenia postępowania sądowego, w tym w ogóle
wydania orzeczenia kończącego postępowanie karne. Jeśli więc jedyną
możliwością niedopuszczenia do takiego stanu rzeczy jest odstępstwo od zasad
wyznaczających właściwość sądu, to sprawę taką należy przekazać takiemu
sądowi równorzędnemu, przed którym będzie mogła ona się toczyć.
W związku z powyższym, mając na uwadze treść i wnioski końcowe opinii
lekarskiej o stanie zdrowia oskarżonego, które muszą mieć znaczenie także dla
toku rozważanej sprawy, należy stwierdzić, że określona art. 37 k.p.k. przesłanka
przekazania przedmiotowej sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
została spełniona. Dla realizacji postulatu szybkości postępowania sądowego
niewątpliwie niezbędna jest obecność oskarżonego E. R. na rozprawie przed
Sądem Rejonowym, co w przedmiotowej sprawie wydaje się być możliwym do
spełnienia jedynie w wypadku przekazania jej do rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w B. , w okręgu którego oskarżony obecnie przebywa.
Kierując się powyższymi względami orzeczono, jak w części dyspozytywnej
postanowienia.