II KZ 43/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 43/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie Z. R.
skazanego z art. 200 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
zażalenia skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 września 2012 r.,
o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia kasacji
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono przywrócenia terminu do
wniesienia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 grudnia 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2009 r.,
stwierdzając, że skazany nie wykazał aby niedotrzymanie terminu nastąpiło z
przyczyn od niego niezależnych.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skazany podnosząc, że był
przekonany o tym, iż dalszych czynności związanych „ze sprawą kasacyjną”
dopełni jego dotychczasowy obrońca z urzędu. Nie wiedział, że nie może on wnieść
kasacji. Dopiero po upływie terminu do złożenia kasacji dowiedział się także o tym,
2
że powinien w tym celu ponownie złożyć wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Domagał się przywrócenia terminu do wniesienia kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego jest bezzasadne.
Skarżący nie przedstawił żadnej okoliczności, która uzasadniałaby
zakwestionowanie zaskarżonego postanowienia.
Możliwość przywrócenia skazanemu terminu zawitego do wniesienia kasacji
zaistniałaby wówczas, gdyby wykazał on, iż uchybił powyższemu terminowi z
przyczyn od niego niezależnych i wniósł kasację, sporządzoną i podpisaną przez
adwokata, w terminie 7 dni od ustania przeszkody.
W realiach przedmiotowej sprawy za taką przyczynę nie można uznać braku
wiedzy skazanego co do sposobu i terminu wniesienia kasacji. Zauważyć bowiem
należy, że otrzymał on stosowne pouczenie od sądu odwoławczego. Zawierało ono
szczegółowe informacje co skazany powinien uczynić w celu wywiedzenia skargi
kasacyjnej. Treść tych pouczeń była dlań niewątpliwie zrozumiała, skoro na
niedostatek wiedzy w tym przedmiocie nie skarżył się on we wniosku o
przywrócenie terminu, wskazując wtedy na brak przekazania mu przesyłki
zawierającej uzasadnienie wyroku przez osobę, która ją odebrała.
Dlatego na akceptację zasługuje stanowisko wyrażone w zaskarżonym
postanowieniu, że nie zaistniały przesłanki pozwalające na uwzględnienie wniosku
o przywrócenie terminu zawitego, określone w art. 126 § 1 k.p.k.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie Z. R.
skazanego z art. 200 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
zażalenia skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 września 2012 r.,
o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia kasacji
na podstawie art. 437 § 1 kpk
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono przywrócenia terminu do
wniesienia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 grudnia 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2009 r.,
stwierdzając, że skazany nie wykazał aby niedotrzymanie terminu nastąpiło z
przyczyn od niego niezależnych.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skazany podnosząc, że był
przekonany o tym, iż dalszych czynności związanych „ze sprawą kasacyjną”
dopełni jego dotychczasowy obrońca z urzędu. Nie wiedział, że nie może on wnieść
kasacji. Dopiero po upływie terminu do złożenia kasacji dowiedział się także o tym,
2
że powinien w tym celu ponownie złożyć wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Domagał się przywrócenia terminu do wniesienia kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego jest bezzasadne.
Skarżący nie przedstawił żadnej okoliczności, która uzasadniałaby
zakwestionowanie zaskarżonego postanowienia.
Możliwość przywrócenia skazanemu terminu zawitego do wniesienia kasacji
zaistniałaby wówczas, gdyby wykazał on, iż uchybił powyższemu terminowi z
przyczyn od niego niezależnych i wniósł kasację, sporządzoną i podpisaną przez
adwokata, w terminie 7 dni od ustania przeszkody.
W realiach przedmiotowej sprawy za taką przyczynę nie można uznać braku
wiedzy skazanego co do sposobu i terminu wniesienia kasacji. Zauważyć bowiem
należy, że otrzymał on stosowne pouczenie od sądu odwoławczego. Zawierało ono
szczegółowe informacje co skazany powinien uczynić w celu wywiedzenia skargi
kasacyjnej. Treść tych pouczeń była dlań niewątpliwie zrozumiała, skoro na
niedostatek wiedzy w tym przedmiocie nie skarżył się on we wniosku o
przywrócenie terminu, wskazując wtedy na brak przekazania mu przesyłki
zawierającej uzasadnienie wyroku przez osobę, która ją odebrała.
Dlatego na akceptację zasługuje stanowisko wyrażone w zaskarżonym
postanowieniu, że nie zaistniały przesłanki pozwalające na uwzględnienie wniosku
o przywrócenie terminu zawitego, określone w art. 126 § 1 k.p.k.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.