III CZ 87/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 87/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi S. T.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego
z dnia 8 marca 2011 r.,
w sprawie z powództwa S. T.
przeciwko A. C.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 24 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie i przyznaje adw. A. K. od Skarbu Państwa
(Sądu Okręgowego) kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł
powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą
dla tego rodzaju czynności tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
powódki S. T. o wznowienie postępowania w sprawie przeciwko A. C. o
uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 8 marca 2011 r. W
uzasadnieniu wyjaśnił, że wskazaną przez skarżącą podstawą wznowienia było
wystąpienie okoliczności faktycznych, z których nie mogła skorzystać w
zakończonym postępowaniu. Pierwotnie powódka oświadczyła, że ma na myśli
fakty świadczące o zasiedzeniu przez nią własności spornej nieruchomości, których
istnienie sugerował Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 lipca 2010 r.
Dochowanie terminu do wniesienia skargi skarżąca powiązała z datą otrzymania od
pełnomocnika informacji o odmowie wniesienia skargi kasacyjnej. Na wezwanie
skarżąca sprecyzowała, że nowym faktem, na który się powołuje jest brak podstaw
do wniesienia skargi kasacyjnej. Sąd Okręgowy ocenił, że stwierdzenie przez
pełnomocnika powódki braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej nie mieści
się w hipotezie art. 403 § 2 k.p.c., ponieważ nie stanowi nowej okoliczności
faktycznej, która mogła mieć wpływ na wynik sprawy, z której skarżąca nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu. Cech tych nie ma także żadna z innych
okoliczności wzmiankowanych przez powódkę w uzasadnieniu skargi. W
konsekwencji Sąd uznał, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie
wznowienia, wobec czego podlegała odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie odrzucające jej skargę powódka zarzuciła
naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez przyjęcie, że nie zostały wykryte okoliczności
faktyczne, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, podczas gdy po wydaniu
orzeczenia przez Sąd Okręgowy ujawniła się możliwość stwierdzenia zasiedzenia
działki 238/5 obr. 7, istniejącą już w chwili orzekania. W związku z tym wniosła o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na jej rzecz kosztów
postępowania odwoławczego, a także o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej powódce z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie opiera się na błędnym zarzucie, sprzecznym z treścią skargi
i z przebiegiem postępowania w sprawie, której dotyczy skarga o wznowienie.
Powódka jako podstawę skargi, mającą wypełnić przesłanki z art. 403 § 2 k.p.c.
wskazała uzyskanie informacji, że jej pełnomocnik nie złoży w jej imieniu skargi
kasacyjnej, nie zaś to, że dowiedziała się o istnieniu podstaw nabycia własności
nieruchomości przez zasiedzenie. Gdyby jednak nawet przyjąć, że uzasadnienie
podstawy wznowienia przywołane w zażaleniu nawiązywało do argumentacji
przewijającej się w skardze, którą powódka także chciała poddać po rozwagę, to
twierdzenie o uzyskaniu wiedzy o możliwości nabycia nieruchomości przez
zasiedzenie z pewnością nie może być uznane za okoliczność nową, z której
powódka nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Przeciwnie, była to
okoliczność rozważana w toku pierwotnego postępowania i powoływana
w uzasadnieniach wyroków Sądów obydwu instancji, o czym zresztą powódka
wzmiankowała w uzasadnieniu skargi.
W konsekwencji zażalenie powódki należało oddalić na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 maja 2012 r. – art. 9 ust. 6 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 233, poz. 1381) w zw. z art. 39814
k.p.c.
Orzeczenie o kosztach pomocy prawnej udzielonych powódce z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym uzasadnia § 2, § 6 pkt. 7, § 13 ust. 2 pkt 2 oraz § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348
ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi S. T.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego
z dnia 8 marca 2011 r.,
w sprawie z powództwa S. T.
przeciwko A. C.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 24 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie i przyznaje adw. A. K. od Skarbu Państwa
(Sądu Okręgowego) kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł
powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą
dla tego rodzaju czynności tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
powódki S. T. o wznowienie postępowania w sprawie przeciwko A. C. o
uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 8 marca 2011 r. W
uzasadnieniu wyjaśnił, że wskazaną przez skarżącą podstawą wznowienia było
wystąpienie okoliczności faktycznych, z których nie mogła skorzystać w
zakończonym postępowaniu. Pierwotnie powódka oświadczyła, że ma na myśli
fakty świadczące o zasiedzeniu przez nią własności spornej nieruchomości, których
istnienie sugerował Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 lipca 2010 r.
Dochowanie terminu do wniesienia skargi skarżąca powiązała z datą otrzymania od
pełnomocnika informacji o odmowie wniesienia skargi kasacyjnej. Na wezwanie
skarżąca sprecyzowała, że nowym faktem, na który się powołuje jest brak podstaw
do wniesienia skargi kasacyjnej. Sąd Okręgowy ocenił, że stwierdzenie przez
pełnomocnika powódki braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej nie mieści
się w hipotezie art. 403 § 2 k.p.c., ponieważ nie stanowi nowej okoliczności
faktycznej, która mogła mieć wpływ na wynik sprawy, z której skarżąca nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu. Cech tych nie ma także żadna z innych
okoliczności wzmiankowanych przez powódkę w uzasadnieniu skargi. W
konsekwencji Sąd uznał, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie
wznowienia, wobec czego podlegała odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie odrzucające jej skargę powódka zarzuciła
naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez przyjęcie, że nie zostały wykryte okoliczności
faktyczne, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, podczas gdy po wydaniu
orzeczenia przez Sąd Okręgowy ujawniła się możliwość stwierdzenia zasiedzenia
działki 238/5 obr. 7, istniejącą już w chwili orzekania. W związku z tym wniosła o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na jej rzecz kosztów
postępowania odwoławczego, a także o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej powódce z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie opiera się na błędnym zarzucie, sprzecznym z treścią skargi
i z przebiegiem postępowania w sprawie, której dotyczy skarga o wznowienie.
Powódka jako podstawę skargi, mającą wypełnić przesłanki z art. 403 § 2 k.p.c.
wskazała uzyskanie informacji, że jej pełnomocnik nie złoży w jej imieniu skargi
kasacyjnej, nie zaś to, że dowiedziała się o istnieniu podstaw nabycia własności
nieruchomości przez zasiedzenie. Gdyby jednak nawet przyjąć, że uzasadnienie
podstawy wznowienia przywołane w zażaleniu nawiązywało do argumentacji
przewijającej się w skardze, którą powódka także chciała poddać po rozwagę, to
twierdzenie o uzyskaniu wiedzy o możliwości nabycia nieruchomości przez
zasiedzenie z pewnością nie może być uznane za okoliczność nową, z której
powódka nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Przeciwnie, była to
okoliczność rozważana w toku pierwotnego postępowania i powoływana
w uzasadnieniach wyroków Sądów obydwu instancji, o czym zresztą powódka
wzmiankowała w uzasadnieniu skargi.
W konsekwencji zażalenie powódki należało oddalić na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 maja 2012 r. – art. 9 ust. 6 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego
oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 233, poz. 1381) w zw. z art. 39814
k.p.c.
Orzeczenie o kosztach pomocy prawnej udzielonych powódce z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym uzasadnia § 2, § 6 pkt. 7, § 13 ust. 2 pkt 2 oraz § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348
ze zm.).