Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 58/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 21 grudnia 2011 r.,
w sprawie z powództwa M. D. i J. D.
przeciwko Gminie Miejskiej B.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli ewentualnie o ustalenie nieważności
umowy sprzedaży,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 stycznia 2013 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od M. D. i J. D. solidarnie na rzecz Gminy Miejskiej B.
kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów
postępowania.
2
Uzasadnienie
Powodowie M. D. i P. D. wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem wyroku Sądu Okręgowego z dnia 21 grudnia 2011 r. oddalającego ich
apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji oddalającego powództwo przeciwko
Gminie Miejskiej B. o zobowiązanie strony pozwanej do złożenia oświadczenia woli
o zwrotnym przeniesieniu na nią własności określonej w pozwie nieruchomości,
nabytej przez powodów od strony pozwanej umową notarialną z dnia 5 sierpnia
1991 r., ewentualnie o stwierdzenie nieważności tej umowy, jako sprzecznej z
zasadami współżycia społecznego.
Zarzucili naruszenie art. 29 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jedn. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 30,
poz. 127 ze zm.) oraz art. 487 par.2 k.c. Stwierdzili, że wydanie zaskarżonego
orzeczenia spowodowało wyrządzenie szkody poprzez utratę przez skarżących
spodziewanych korzyści z tytułu niedoszłej umowy sprzedaży, mocą której
skarżący przenieśliby z powrotem na Gminę Miejską B. prawo własności
przedmiotowej nieruchomości. Wnieśli o stwierdzenie niezgodności z prawem
opisanego wyżej prawomocnego wyroku i wskazali, że jego wzruszenie w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, gdyż brak jest podstaw
materialnoprawnych do wznowienia postępowania i z uwagi na wartość przedmiotu
zaskarżenia skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt. 3, 4 i 5 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny (pkt. 3), uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy
(pkt. 4) oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt. 5). Są to wymagania
konstrukcyjne skargi, których brak powoduje jej odrzucenie, bez wzywania do ich
uzupełnienia.
Skarga powodów nie spełnia powyższych wymagań.
3
Nie wskazano w niej przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny. Nie spełnia tego wymagania stwierdzenie, że zaskarżony wyrok
narusza określone przepisy prawa w sposób wskazany w skardze, gdyż
to stwierdzenie stanowi spełnienie wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1
pkt.2 k.p.c., a więc przytoczenia podstaw skargi i nie jest tożsame z wymaganym
w pkt.3 wskazaniem przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny.
Nie zostało również uprawdopodobnione wyrządzenie szkody spowodowanej
przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy. Wymaga to bowiem - jak
wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy – określenia wysokości, postaci i czasu
powstania szkody oraz jej związku przyczynowego z wydaniem orzeczenia
będącego przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem, a także
przedstawienia dowodów lub innych środków uwiarygodniających powstanie
szkody ( porównaj między innymi postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
23 września 2005 r. III CNP 5/05, z dnia 22 listopada 2005 r. I CNP 19/05, niepubl.
oraz z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05, OSNC/7-8/14). W rozpoznawanej
skardze nie podano wysokości szkody, jej postaci, czasu powstania ani związku
z wydaniem zaskarżonego wyroku, jak również nie przedstawiono żadnych
dowodów lub innych środków mogących uprawdopodobnić powstanie szkody.
Nie wykazano również, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Jak wskazał Sąd Najwyższy,
wymaga to wykazania, w drodze odrębnego, wyczerpującego i nie budzącego
wątpliwości wywodu prawnego zawierającego analizę prawną przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze
innych istniejących środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Konieczne jest
zatem przeprowadzenie wyczerpującej analizy takich środków jak skarga
kasacyjna, wznowienie postępowania czy powództwa przeciwegzekucyjne
i wykazanie, poprzez przytoczenie wyczerpujących argumentów prawnych,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze tych środków nie było i nie jest
możliwe (porównaj między innymi postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
17 sierpnia 2005 r. I CNP 5/05, OSNC 2006/1/17, z dnia 23 stycznia 2009 r. I CNP
108/08 i z dnia 3 czerwca 2011 r. II CNP 14/11, niepubl.). Rozpoznawana skarga
nie zawiera żadnej analizy ani argumentów w przedmiocie niemożności
4
skorzystania ze skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania, jak również
w ogóle nie odnosi się do możliwości wzruszenia wyroku w drodze powództw
przeciwegzekucyjnych.
Biorąc to wszystko pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. odrzucił skargę, a na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 i art. 42412
k.p.c.
zasądził od powodów na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów postępowania
związanych z wniesieniem odpowiedzi na skargę zawierającej wniosek
o zasądzenie tych kosztów.

IV CNP 58/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia