IV CZ 153/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 153/12
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa J. S. – K.
przeciwko Okręgowemu Przedsiębiorstwu Energetyki Cieplnej Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 stycznia 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 czerwca 2012 r.,
I. oddala zażalenie;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1800
(tysiąc osiemset) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił jako spóźnioną apelację pozwanego Okręgowego Przedsiębiorstwa
Energetyki Cieplnej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 24 stycznia 2012 r. wydanego w sprawie o zapłatę. Sąd
wskazał, że pozwany w dniu 5 marca 2012 r., a zatem w ostatnim dniu terminu
przewidzianego w art. 369 § 1 k.p.c., nadał w urzędzie pocztowym przesyłkę
pocztową zawierającą apelację skierowaną do Sądu Apelacyjnego za
pośrednictwem Sądu Okręgowego w G., podając jako właściwy adres Sądu drugiej
instancji. Apelacja wpłynęła do Sądu Apelacyjnego dnia 8 marca 2012 r. i pismem
przewodnim z tej samej daty została przekazana do Sądu Okręgowego w G., do
którego wpłynęła w dniu 12 marca 2012 r. Uzasadniając odrzucenie apelacji,
Sąd Apelacyjny podkreślił, że termin do jej wniesienia upływał dnia 5 marca
2012 r., a apelacja wpłynęła do sądu niewłaściwego po tym dniu, nie było zatem
możliwości przekazania jej sądowi właściwemu w czasie, który pozwoliłby na
zachowanie terminu przewidzianego w art. 369 § 1 k.p.c.
W zażaleniu pozwany, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia
ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania, wskazał, że apelacja została wniesiona do właściwego
sądu, gdyż zarówno na kopercie zawierającej apelację, jak i na pierwszej stronie
apelacji widnieje zwrot „Sąd Apelacyjny za pośrednictwem Sądu Okręgowego”.
Skarżący podniósł, że doręczyciel mógł bez trudu zorientować się, że adresatem
przesyłki był Sąd Okręgowy w G. nie zaś Sąd Apelacyjny i doręczyć ją prawidłowo.
Oba Sądy sąsiadują ze sobą, a ponadto na kopercie znajdował się kod pocztowy
Sądu pierwszej instancji. Wskazanie nieprawidłowego adresu było wynikiem
jedynie oczywistej omyłki, a ze sformułowania widniejącego na kopercie oraz
apelacji, a także ze wskazania kodu pocztowego wynikał wyraźny zamiar
wniesienia środka odwoławczego do Sądu pierwszej instancji.
W odpowiedzi na zażalenie powódka J. S.-K. wniosła o jego oddalenie oraz
o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 369 § 1 k.p.c. apelację wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżony wyrok w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej
wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli strona wnosi apelację za pośrednictwem poczty,
zachowanie terminu wymaga nadania przesyłki zawierającej ten środek
odwoławczy na adres właściwego sądu pierwszej instancji. Gdy apelacja została
wniesiona do sądu drugiej instancji zamiast do sądu pierwszej instancji,
należy uznać, że została ona wniesiona do sądu niewłaściwego. W takim
przypadku - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego - termin
przewidziany w art. 369 § 1 k.p.c. jest zachowany wówczas, gdy nadanie apelacji
za pośrednictwem poczty bądź bezpośrednio przez sąd niewłaściwy do sądu
właściwego nastąpiło przed upływem tego terminu (por. uchwałę połączonych Izb -
Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu
Najwyższego z dnia 28 listopada 1987 r., III CZP 33/87, OSNC 1988, nr 6,
poz. 73).
W sprawie na skutek niewłaściwego wskazania Sądu Apelacyjnego oraz
jego adresu apelacja została wniesiona do Sądu Apelacyjnego zamiast do Sądu
Okręgowego. Wbrew odmiennemu przekonaniu skarżącego, apelacja została
zatem wniesiona do niewłaściwego Sądu. Błędne zaadresowanie przesyłki
zawierającej apelację nie mogło być korygowane przez podmiot, który doręczył tę
przesyłkę, gdyż nie jest on do tego upoważniony. Okoliczność, że w adresie
skarżący wymienił Sąd Apelacyjny, jak i Sąd Okręgowy, za pośrednictwem którego
apelacja miała być przekazana, a także wskazał kod pocztowy tego ostatniego
Sądu, nie świadczy o tym, że adres został wskazany w sposób prawidłowy. Na
skarżącym spoczywał obowiązek jednoznacznego wskazania zarówno Sądu, który
miał być adresatem przesyłki, jak i jego prawidłowego adresu (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2001 r., I CZ 5/01, niepubl., z dnia 6 maja
2003 r., V CZ 53/03, niepubl. oraz z dnia 7 lipca 2006 r., I CZ 32/06, niepubl.). Z
obowiązku tego pozwany zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika się
jednak nie wywiązał. Bezpodstawne jest oczekiwanie skarżącego, że wątpliwości
dotyczące jego zamiaru wniesienia apelacji do określonego Sądu wynikające z
nieprecyzyjnego i wadliwego zaadresowania przesyłki pocztowej powinny zostać
4
wyjaśnione zgodnie z dyrektywami wykładni oświadczeń woli wskazanymi w art.
65 k.c., zważywszy przede wszystkim, iż w sprawie nie chodziło o interpretację
treści pisma procesowego, lecz o ocenę prawidłowości wskazania adresu.
Ponieważ na skutek wymienienia Sądu drugiej instancji, jak i wskazania
jego adresu apelacja wpłynęła do tego Sądu, co nastąpiło po terminie
przewidzianym w art. 369 § 1 k.p.c., data przekazania jej do Sądu właściwego
pozostawała bez znaczenia dla oceny zachowania tego terminu. W tej sytuacji
apelację jako spóźnioną należało odrzucić, co prawidłowo uczynił Sąd Apelacyjny .
Należy dodać, że trafne jest stanowisko tego Sądu, iż w sprawie nie
znajdował zastosowania § 3 art. 369 k.p.c., zgodnie z którym termin do wniesienia
apelacji jest zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła
apelację do sądu drugiej instancji, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia
16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381), która dodała ten przepis,
stosuje się go do apelacji wniesionych po dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. 3 maja
2012 r., a apelacja pozwanego została wniesiona w dniu 5 marca 2012 r.
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. art. 39814
k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do art. 98
§ 1 i 3 oraz art. 108 § 1 w zw. z art. 39821
, 391 § 1 i art. 3941
§ 3 k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa J. S. – K.
przeciwko Okręgowemu Przedsiębiorstwu Energetyki Cieplnej Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 stycznia 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 czerwca 2012 r.,
I. oddala zażalenie;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1800
(tysiąc osiemset) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił jako spóźnioną apelację pozwanego Okręgowego Przedsiębiorstwa
Energetyki Cieplnej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 24 stycznia 2012 r. wydanego w sprawie o zapłatę. Sąd
wskazał, że pozwany w dniu 5 marca 2012 r., a zatem w ostatnim dniu terminu
przewidzianego w art. 369 § 1 k.p.c., nadał w urzędzie pocztowym przesyłkę
pocztową zawierającą apelację skierowaną do Sądu Apelacyjnego za
pośrednictwem Sądu Okręgowego w G., podając jako właściwy adres Sądu drugiej
instancji. Apelacja wpłynęła do Sądu Apelacyjnego dnia 8 marca 2012 r. i pismem
przewodnim z tej samej daty została przekazana do Sądu Okręgowego w G., do
którego wpłynęła w dniu 12 marca 2012 r. Uzasadniając odrzucenie apelacji,
Sąd Apelacyjny podkreślił, że termin do jej wniesienia upływał dnia 5 marca
2012 r., a apelacja wpłynęła do sądu niewłaściwego po tym dniu, nie było zatem
możliwości przekazania jej sądowi właściwemu w czasie, który pozwoliłby na
zachowanie terminu przewidzianego w art. 369 § 1 k.p.c.
W zażaleniu pozwany, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia
ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania, wskazał, że apelacja została wniesiona do właściwego
sądu, gdyż zarówno na kopercie zawierającej apelację, jak i na pierwszej stronie
apelacji widnieje zwrot „Sąd Apelacyjny za pośrednictwem Sądu Okręgowego”.
Skarżący podniósł, że doręczyciel mógł bez trudu zorientować się, że adresatem
przesyłki był Sąd Okręgowy w G. nie zaś Sąd Apelacyjny i doręczyć ją prawidłowo.
Oba Sądy sąsiadują ze sobą, a ponadto na kopercie znajdował się kod pocztowy
Sądu pierwszej instancji. Wskazanie nieprawidłowego adresu było wynikiem
jedynie oczywistej omyłki, a ze sformułowania widniejącego na kopercie oraz
apelacji, a także ze wskazania kodu pocztowego wynikał wyraźny zamiar
wniesienia środka odwoławczego do Sądu pierwszej instancji.
W odpowiedzi na zażalenie powódka J. S.-K. wniosła o jego oddalenie oraz
o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 369 § 1 k.p.c. apelację wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżony wyrok w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej
wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli strona wnosi apelację za pośrednictwem poczty,
zachowanie terminu wymaga nadania przesyłki zawierającej ten środek
odwoławczy na adres właściwego sądu pierwszej instancji. Gdy apelacja została
wniesiona do sądu drugiej instancji zamiast do sądu pierwszej instancji,
należy uznać, że została ona wniesiona do sądu niewłaściwego. W takim
przypadku - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego - termin
przewidziany w art. 369 § 1 k.p.c. jest zachowany wówczas, gdy nadanie apelacji
za pośrednictwem poczty bądź bezpośrednio przez sąd niewłaściwy do sądu
właściwego nastąpiło przed upływem tego terminu (por. uchwałę połączonych Izb -
Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu
Najwyższego z dnia 28 listopada 1987 r., III CZP 33/87, OSNC 1988, nr 6,
poz. 73).
W sprawie na skutek niewłaściwego wskazania Sądu Apelacyjnego oraz
jego adresu apelacja została wniesiona do Sądu Apelacyjnego zamiast do Sądu
Okręgowego. Wbrew odmiennemu przekonaniu skarżącego, apelacja została
zatem wniesiona do niewłaściwego Sądu. Błędne zaadresowanie przesyłki
zawierającej apelację nie mogło być korygowane przez podmiot, który doręczył tę
przesyłkę, gdyż nie jest on do tego upoważniony. Okoliczność, że w adresie
skarżący wymienił Sąd Apelacyjny, jak i Sąd Okręgowy, za pośrednictwem którego
apelacja miała być przekazana, a także wskazał kod pocztowy tego ostatniego
Sądu, nie świadczy o tym, że adres został wskazany w sposób prawidłowy. Na
skarżącym spoczywał obowiązek jednoznacznego wskazania zarówno Sądu, który
miał być adresatem przesyłki, jak i jego prawidłowego adresu (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2001 r., I CZ 5/01, niepubl., z dnia 6 maja
2003 r., V CZ 53/03, niepubl. oraz z dnia 7 lipca 2006 r., I CZ 32/06, niepubl.). Z
obowiązku tego pozwany zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika się
jednak nie wywiązał. Bezpodstawne jest oczekiwanie skarżącego, że wątpliwości
dotyczące jego zamiaru wniesienia apelacji do określonego Sądu wynikające z
nieprecyzyjnego i wadliwego zaadresowania przesyłki pocztowej powinny zostać
4
wyjaśnione zgodnie z dyrektywami wykładni oświadczeń woli wskazanymi w art.
65 k.c., zważywszy przede wszystkim, iż w sprawie nie chodziło o interpretację
treści pisma procesowego, lecz o ocenę prawidłowości wskazania adresu.
Ponieważ na skutek wymienienia Sądu drugiej instancji, jak i wskazania
jego adresu apelacja wpłynęła do tego Sądu, co nastąpiło po terminie
przewidzianym w art. 369 § 1 k.p.c., data przekazania jej do Sądu właściwego
pozostawała bez znaczenia dla oceny zachowania tego terminu. W tej sytuacji
apelację jako spóźnioną należało odrzucić, co prawidłowo uczynił Sąd Apelacyjny .
Należy dodać, że trafne jest stanowisko tego Sądu, iż w sprawie nie
znajdował zastosowania § 3 art. 369 k.p.c., zgodnie z którym termin do wniesienia
apelacji jest zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła
apelację do sądu drugiej instancji, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia
16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381), która dodała ten przepis,
stosuje się go do apelacji wniesionych po dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. 3 maja
2012 r., a apelacja pozwanego została wniesiona w dniu 5 marca 2012 r.
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. art. 39814
k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do art. 98
§ 1 i 3 oraz art. 108 § 1 w zw. z art. 39821
, 391 § 1 i art. 3941
§ 3 k.p.c.
jw