Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 203/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Józef Dołhy
Protokolant Katarzyna Wojnicka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej - Bogumiły Drozdowskiej,
w sprawie Z. R.
skazanej z art. 278 § 1 k.k. i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 4 lutego 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanej
od wyroku Sądu Rejonowego w B.
z dnia 29 lutego 2012 r.,
oddala kasację, zaś wydatkami postępowania kasacyjnego
obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Z. R. została oskarżona o to, że od 5 maja 2008r. do 28 grudnia 2010r. w B.,
działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej wielokrotnie pobrała z kasy Powiatowej Stacji Sanitarno-
Epidemiologicznej w B. różne kwoty pieniędzy, w ten sposób, że będąc w tym
okresie główną księgową w Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B.
oraz składając bezpieczne podpisy elektroniczne za pomocą danych służących do
składania podpisu elektronicznego, które zostały przyporządkowane do innych
osób, doprowadzała do wielokrotnego realizowania przelewów na jej konto
bankowe, z kont Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B. kwot
2
całkowicie jej nienależnych bądź kwot w wysokości nienależnie powiększonej od tej
jakie jej przysługiwały, skutkiem czego łącznie zabrała w celu przywłaszczenia
pieniądze w kwocie 115357,20 zł na szkodę Powiatowej Stacji Sanitarno-
Epidemiologicznej w B., tj. o czyn z art.278§l kk w zb. z art.47 ustawy z dnia z dnia
18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym ( Dz. U. z 2001r. Nr 130 poz. 1450 )
w zw. z art.ll§2 kk w zw. z art. 12 k.k.
W akcie oskarżenia, na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. zawarto wniosek o
wydanie wyroku skazującego Z. R. za zarzucony jej czyn i wymierzenie jej kary
roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres
3 lat, oddanie w okresie próby pod dozór kuratora i zobowiązanie do częściowego
naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Powiatowej Stacji Sanitarno-
Epidemiologicznej w B. kwoty 10 000 zł w terminie jednego roku od
uprawomocnienia się wyroku oraz zwolnienie od kosztów postępowania.
Na posiedzeniu w dniu 29 lutego 2012 r., Sąd Rejonowy w B. wydał wyrok o
treści uzgodnionej przez prokuratora i oskarżoną, z tym wyjątkiem, że określił
termin naprawienia szkody na 3 lata od uprawomocnienia się wyroku.
Wyrok ten uprawomocnił się bez jego uzasadnienia i zaskarżenia przez
strony.
Kasację od całości wyroku w dniu 1 czerwca 2012 r. złożył na niekorzyść
skazanej Prokurator Generalny, zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art.
335 § 1 k.p.k., polegające na skazaniu oskarżonej Z. R. wyrokiem bez
przeprowadzenia rozprawy i orzeczeniu wobec niej na podstawie art. 72 § 2 k.k.
obowiązku częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w
okresie niezgodnym z treścią wniosku prokuratora, a tym samym odbiegającej od
wiążących sąd uzgodnień dokonanych pomiędzy prokuratorem a oskarżoną.
Skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu w B. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut rażącego naruszenia wskazanych przepisów prawa procesowego jest
oczywiście zasadny. Nie ulega też wątpliwości, że naruszenie art. 343 § 7 k.p.k. w
zw. z art. 335 § 1 k.p.k. miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Jednak
koniecznym warunkiem uwzględnienia kasacji jest wykazanie, wymaganego przez
art. 523 § 1 k.p.k., stopnia tego wpływu. Musi to być wpływ „istotny”, porównywalny
3
co do wagi i doniosłości z bezwzględnymi przyczynami odwoławczymi (chociaż
oczywiście nie aż tej rangi), skoro sytuuje się te uchybienia obok powodów
określonych w art. 439 k.p.k. Brak w uzasadnieniu kasacji jakichkolwiek
argumentów świadczących o owej istotności. Podmiot szczególny ograniczył się do
stwierdzenia, że „zaistniałe rażące naruszenie prawa w sposób oczywisty miało
istotny wpływ na treść wyroku” (s. 4 kasacji).
Brak takiego ważnego, zasadniczego, podstawowego, a więc istotnego
wpływu zaistniałego uchybienia na treść wyroku widać przez pryzmat rozstrzygnięć
o kluczowym znaczeniu dla odpowiedzialności karnej oskarżonej. Zgodnie z umową
stron Sąd skazał ją, wymierzył karę, orzekł o warunkowym zawieszeniu jej
wykonania, oddał oskarżoną pod dozór kuratora sądowego, wreszcie – orzekł
środek karny naprawienia części szkody w ustalonej wysokości.
Dla oceny o braku omawianej przesłanki (istotności wpływu na treść wyroku)
niebagatelne znaczenie mają dwie dalsze okoliczności: po pierwsze,
poszkodowany może dochodzić na drodze procesu cywilnego zasądzenia kwoty
odpowiadającej wysokości całej szkody, a na podstawie tytułu wykonawczego
żądać niezwłocznie egzekucji tej kwoty, i po drugie, nawet przy zachowaniu przez
Sąd uzgodnionego terminu naprawienia części szkody, czas jej uregulowania
mógłby być modyfikowany w postępowaniu wykonawczym. Możliwość taka wynika
z dyspozycji art. 74 § 3 k.p.k. Sąd wykonujący orzeczenie na wniosek skazanego,
sądowego kuratora zawodowego lub prokuratora byłby władny do wydłużenia
czasu naprawienia szkody na okres wskazany w zaskarżonym wyroku, ale też w
uzasadnionych wypadkach - nawet do jego skrócenia, gdyby ujawniły się
okoliczności świadczące o możliwości szybszego naprawienia szkody przez
skazanego.
Wreszcie, mimo doręczenia prokuratorowi jako stronie, odpisu wyroku, nie
uznał on za stosowne zaskarżyć orzeczenia na niekorzyść oskarżonej. Prokurator
przyjął więc zapewne, że zaistniała obraza przepisów postępowania nie mogła mieć
wpływu na treść wyroku (art. 438 pkt 2 k.p.k.).
Podsumowując, nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest kasacja, nie
powinien służyć korekcie uchybień, które nie miały istotnego wpływu na treść
orzeczenia.
Kierując się powyższymi względami postanowiono o oddaleniu kasacji.
4