Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KO 87/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie D. K.
skazanej za przestępstwo z art. 148§1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 7 lutego 2013 r.,
wniosku obrońcy skazanej
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 7 kwietnia 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w B.
z dnia 30 listopada 2010 r.,
postanowił:
1. oddalić wniosek,
2. obciążyć skazaną kosztami sądowymi postępowania
wznowieniowego.
UZASADNIENIE
Na podstawie art. 540 § 1 pkt 2 lit. a i art. 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1
pkt 2 k.p.k. obrońca skazanej złożyła wniosek o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 7 kwietnia 2011
r. i uchylenie tego wyroku oraz utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu
Okręgowego w B. z dnia 30 listopada 2010 r. oraz przekazanie sprawy temu
Sądowi do ponownego rozpoznania. Ponadto na podstawie art. 97 w zw. z art. 546
k.p.k. obrońca wniosła o przeprowadzenie czynności sprawdzających w postaci
przesłuchania w charakterze świadków J. S. i A. L. oraz przeprowadzenie dowodu z
2
dokumentu w postaci aktów delegacji sędziego M. L. do orzekania w Sądzie
Okręgowym w B.
W odpowiedzi na ten wniosek prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o
jego oddalenie, a ponadto o uznanie, że brak jest podstaw do wznowienia
postępowania z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek obrońcy skazanej nie jest zasadny. Podstawą wniosku jest art. 540
§ 1 pkt 2 lit. a k.p.k. Jednakże, wbrew twierdzeniom obrońcy, nie zachodzi
wskazana w nim przesłanka do wznowienia postępowania. Podstawy tej
wnioskodawca upatruje w okolicznościach dotyczących wiadomości znajdujących
się rzekomo w posiadaniu J. S. i A. L., z którego ma wynikać, że skazana nie
popełniła przypisanego jej przestępstwa. Jednak, jak słusznie zwrócił uwagę
prokurator w pisemnej odpowiedzi na wniosek, nie jest dopuszczalne przesłuchanie
w charakterze świadka adwokata, co do faktów, o których dowiedział się udzielając
porady prawnej (art. 178 pkt 1 k.p.k.). Natomiast, jak wynika z uzasadnienia
wniosku, to z adwokatem A. L. kontaktowała się oskarżona bezpośrednio po
zdarzeniu i na te okoliczności miałby on zeznawać. Natomiast wniosek dowodowy o
przesłuchanie w charakterze świadka J. S., jako nowy dowód w sprawie, nie
zawiera - wbrew wymogom art. 169 § 1 k.p.k. - tezy dowodowej. Za taką nie można
uznać stwierdzenia, że chodzi o okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia
w przedmiocie odpowiedzialności karnej D. K.. Należy bowiem zauważyć, że
przecież już o odpowiedzialności karnej oskarżonej prawomocnie rozstrzygnięto.
Dlatego w tym zakresie nie jest celowe przeprowadzanie wnioskowanych czynności
sprawdzających.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że „nowe dowody” mogą
być podstawą wznowienia postępowania tylko wówczas, gdy mogą w sposób
wiarygodny podważyć prawdziwość przyjętych w nim ustaleń faktycznych (por.
postanowienie SN z dnia 24 kwietnia 1996 r. V KO 2/96, OSNKW 1996, nr 7-8, poz.
47), a nadto w postępowaniu o wznowienie nie jest dopuszczalne badanie
prawidłowości oceny materiału dowodowego w prawomocnie zakończonym
postępowaniu sądowym (por. postanowienie SN z dnia 24 listopada 1994 r., III KO
67/94, Lex 22092). Wznowienie postępowania z powodu nowych faktów lub
dowodów może więc nastąpić tylko wówczas, gdy wskazane nowe dowody
prowadzą do wniosku, że poprzednio dokonane ustalenia faktyczne mogą zostać
3
podważone. Tych warunków nie spełnia przedmiotowy wniosek o wznowienie
postępowania. Dlatego też został on oddalony.
Natomiast nie jest dopuszczalny wniosek o wznowienie postepowania z
powodu bezwzględnych przyczyn odwoławczych, które mogą stanowić podstawę
do wznowienia postępowania z urzędu (art. 542 § 3 k.p.k.). Jednak w ramach
sygnalizacji w trybie art. 9 § 2 k.p.k. strona może wnosić o zbadanie z urzędu
określonej okoliczności pod kątem podstaw z art. 439 § 1 k.p.k. Tak też należy
odczytać wniosek obrońcy w zakresie prawidłowości delegacji sędziego M. L. do
orzekania w Sądzie Okręgowym w B. W tej kwestii należy stwierdzić, że delegacja
do Sądu Okręgowego w B. uprawniała tego sędziego do orzekania we wszystkich
składach sądu, z tym że w akcie delegacji zaznaczono, iż także z prawem
przewodniczenia w składzie jednego sędziego i dwóch ławników oraz w składzie
jednego sędziego.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.