Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 68/12
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania A. K. – W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w G.
z dnia 27 kwietnia 2009 r., w sprawie z wniosku J. D. – D.
przy uczestnictwie H. D. – D. i in. , o zmianę postanowienia w przedmiocie
stwierdzenia nabycia spadku
po M. E. K. J. K. – W.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 lutego 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wnioskodawca A. K. – W. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2008
r. Postanowienie to zmieniło postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 4 września
2007 r. i określiło spadkobierców powołanych z ustawy po zmarłej spadkodawczyni
2
M. E. K. J. K. – W. (s. 4 akt sprawy). Zdaniem skarżącego, istniały podstawy do
przyjęcia właśnie porządku dziedziczenia testamentowego.
Skarżący wskazał przepisy prawa procesowego i prawa materialnego,
z którymi - jego zdaniem - pozostaje niezgodne zaskarżone orzeczenie.
Określił poniesioną szkodę w wyniku wydania tego orzeczenia, a także wyjaśnił,
że nie przysługują mu żadne inne środki prawne zmierzające do wzruszenia
kwestionowanego orzeczenia. Wskazał też na to, że zachodzi kwalifikowany
przypadek bezprawności orzeczenia sądowego określony w art. 5192
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na wstępie wnioskodawca wyraźnie stwierdził, że złożył „skargę na
podstawie art. 5192
§ 2 k.p.c.”, ponieważ kwestionuje zgodność z prawem
prawomocnego orzeczenia Sądu pierwszej instancji, tj. postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2009 r. (s. 4 i n. akt sprawy). W postanowieniu tym
zmieniono postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 4 września 2007 r. (w sprawie
I Ns …/07) i przyjęto, że spadek po zmarłej M. E. K. J. K. – W. nastąpi według
porządku ustawowego (pkt I postanowienia). Postanowienie to wydano na
podstawie art. 679 k.p.c. na wniosek jednego z obecnych spadkobierców zmarłej.
Z treści skargi wynika, że wniosek o przywrócenie terminu do zaskarżenia
tego postanowienia nie został uwzględniony (s. 3 skargi).
Powstaje kwestia, jaki charakter prawny ma wniesiony przez wnioskodawcę
środek zaskarżenia określony jako „skarga na podstawie art. 5192
§ 2 k.p.c.”.
W przepisie tym dopuszczono wyjątek od zasady wyrażonej w art. 5192
§ 1
k.p.c., zgodnie z którym skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem może
obejmować jedynie postanowienie co do istoty sprawy sądu drugiej instancji
i kończące postępowanie w sprawie. W świetle ustaleń faktycznych, zawartych
w zaskarżonym postanowieniu z dnia 27 kwietnia 2009 r., należy stwierdzić,
że w rozpoznawanej sprawie nie zachodni jednak – wbrew stanowisku skarżącego
- tzw. kwalifikowany wypadek skargi przewidziany w art. 5192
§ 2 k.p.c.,
uzasadniający uznanie za niezgodne z prawem postanowienie Sądu pierwszej
instancji. Oznacza to, że zaskarżone postanowienie należy na pewno do kategorii
innych orzeczeń sądowych, od których nie przysługuje skarga przewidziana w art.
3
4241
i art. 5192
k.p.c. Skarga taka w odniesieniu do orzeczenia z dnia 27 kwietnia
2009 r. była zatem niedopuszczalna i powinna zostać odrzucona (art. 4248
§ 1
k.p.c.; zob. też ostatnio np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia
2012 r., V CNP 42/11, nie publ.; postanowienie z dnia 10 grudnia 2010 r., II CNP
76/10, nie publ.). W orzeczeniach tych także wyjaśniono, że niedopuszczalność
skargi o stwierdzenie nieważności nie zamyka poszkodowanemu drogi do
dochodzenia odszkodowania bezpośrednio od Skarbu Państwa na podstawie art.
4171
§ 2 k.c. bez potrzeby uzyskiwania odpowiedniego prejudykatu.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.c.
odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
jw

IV CNP 68/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia