III CZ 3/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 3/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt II Ca …/11
z powództwa Z. B.
przeciwko B. .
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 lutego 2013 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 20 sierpnia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 20 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę Z.
B. o wznowienie postępowania w sprawie z jego powództwa przeciwko B. G. o
zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z 9 lutego
2012 r. Sąd Okręgowy uznał, że skarga nie została oparta na ustawowych
podstawach, a powzięcie przez powoda informacji o brzmieniu art. 17 pkt 1 k.p.c.
nie może stanowić okoliczności wpływającej na wzbogacenie lub zmianę
ustalonego w sprawie stanu faktycznego.
W zażaleniu na postanowienie z 20 sierpnia 2012 r. powód zarzucił, że
zapadło ono z naruszeniem: - art. 410 k.p.c. przez odrzucenie skargi o wznowienie
postępowania na skutek błędnej oceny, że jest ona pozbawiona podstaw prawnych;
- art. 401 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 6 k.p.c. poprzez bezzasadne przyjęcie, że
nieważność postępowania spowodowana orzeczeniem w sprawie przez sąd
niewłaściwy rzeczowo nie jest podstawą wznowienia postępowania, chociaż
prowadziła ona do pozbawienia skarżącego możności działania w sprawie; - art.
403 § 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że nie stanowi podstawy wznowienia
postępowania wykrycie przez skarżącego nowych okoliczności faktycznych
i środków dowodowych.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. ustawodawca wymienił podstawy, na
których można oprzeć skargę o wznowienie prawomocnie zakończonego
postępowania. Ze względu na nadzwyczajny charakter tego środka zaskarżenia od
wnoszącego skargę o wznowienie postępowania wymaga się nie tylko wskazania
okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia, ale też wykazania, że podstawa
taka rzeczywiście istnieje, a podane okoliczności uzasadniają jej powołanie
(por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 maja 2007 r., III CSK 56/07, Lex nr 334985
oraz postanowienia Sądu Najwyższego z 6 marca 2009 r., II CZ 9/09, Lex nr
746171 i z 3 lutego 2011 r., II UZ 47/10, Lex nr 844755). Powołanie podstawy
wznowienia postępowania w skardze nie polega na samym tylko zacytowaniu
ustawowego określenia tej podstawy w zgodzie z terminologią użytą w powołanych
3
wyżej przepisach. Spełnienie tego wymagania ma miejsce wówczas, gdy
okoliczność przytoczona przez skarżącego ma właściwości pozwalające powiązać
ją z ustawowymi przesłankami wznowienia postępowania. Okoliczności, które
powód przytoczył w skardze o wznowienie postępowania nie mają takich cech.
Skarżący wskazał, że już po prawomocnym zakończeniu postępowania
w sprawie o zadośćuczynienie, dowiedział się o brzmieniu art. 17 pkt 1 k.p.c., co
w znaczący sposób miało wpływać na wzbogacenie i zmianę ustalonego w sprawie
stanu faktycznego. Tego rodzaju okoliczność nie stanowi dowodu w rozumieniu art.
403 § 2 k.p.c. Okoliczności i dowody wykryte później, to okoliczności w poprzednim
postępowaniu w ogóle nieujawnione i nieznane stronom. W orzecznictwie trafnie
zwraca się uwagę, że podstawa wznowienia postępowania przewidziana tym
przepisem dotyczy okoliczności, które w postępowaniu prawomocnie zakończonym
nie tylko były nieujawnione, ale były nieujawnialne z braku wiedzy o nich
(postanowienie Sądu Najwyższego z 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNC 1969, nr 2,
poz. 36 i wyrok Sądu Najwyższego z 22 lipca 2010 r., I CSK 601/09, Lex nr
737247). W taki sposób nie można też kwalifikować okoliczności przytaczanych
przez skarżącego, które nie dotyczą faktów doniosłych w sprawie lecz treści aktów
normatywnych.
Reasumując stwierdzić trzeba, że skarga powoda o wznowienie
postępowania nie została oparta na ustawowej podstawie, a zatem trafnie została
odrzucona zaskarżonym postanowieniem Sądu Okręgowego. Zważywszy na
powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzeczono jak
w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt II Ca …/11
z powództwa Z. B.
przeciwko B. .
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 lutego 2013 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 20 sierpnia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 20 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę Z.
B. o wznowienie postępowania w sprawie z jego powództwa przeciwko B. G. o
zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z 9 lutego
2012 r. Sąd Okręgowy uznał, że skarga nie została oparta na ustawowych
podstawach, a powzięcie przez powoda informacji o brzmieniu art. 17 pkt 1 k.p.c.
nie może stanowić okoliczności wpływającej na wzbogacenie lub zmianę
ustalonego w sprawie stanu faktycznego.
W zażaleniu na postanowienie z 20 sierpnia 2012 r. powód zarzucił, że
zapadło ono z naruszeniem: - art. 410 k.p.c. przez odrzucenie skargi o wznowienie
postępowania na skutek błędnej oceny, że jest ona pozbawiona podstaw prawnych;
- art. 401 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt 6 k.p.c. poprzez bezzasadne przyjęcie, że
nieważność postępowania spowodowana orzeczeniem w sprawie przez sąd
niewłaściwy rzeczowo nie jest podstawą wznowienia postępowania, chociaż
prowadziła ona do pozbawienia skarżącego możności działania w sprawie; - art.
403 § 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że nie stanowi podstawy wznowienia
postępowania wykrycie przez skarżącego nowych okoliczności faktycznych
i środków dowodowych.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. ustawodawca wymienił podstawy, na
których można oprzeć skargę o wznowienie prawomocnie zakończonego
postępowania. Ze względu na nadzwyczajny charakter tego środka zaskarżenia od
wnoszącego skargę o wznowienie postępowania wymaga się nie tylko wskazania
okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia, ale też wykazania, że podstawa
taka rzeczywiście istnieje, a podane okoliczności uzasadniają jej powołanie
(por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 maja 2007 r., III CSK 56/07, Lex nr 334985
oraz postanowienia Sądu Najwyższego z 6 marca 2009 r., II CZ 9/09, Lex nr
746171 i z 3 lutego 2011 r., II UZ 47/10, Lex nr 844755). Powołanie podstawy
wznowienia postępowania w skardze nie polega na samym tylko zacytowaniu
ustawowego określenia tej podstawy w zgodzie z terminologią użytą w powołanych
3
wyżej przepisach. Spełnienie tego wymagania ma miejsce wówczas, gdy
okoliczność przytoczona przez skarżącego ma właściwości pozwalające powiązać
ją z ustawowymi przesłankami wznowienia postępowania. Okoliczności, które
powód przytoczył w skardze o wznowienie postępowania nie mają takich cech.
Skarżący wskazał, że już po prawomocnym zakończeniu postępowania
w sprawie o zadośćuczynienie, dowiedział się o brzmieniu art. 17 pkt 1 k.p.c., co
w znaczący sposób miało wpływać na wzbogacenie i zmianę ustalonego w sprawie
stanu faktycznego. Tego rodzaju okoliczność nie stanowi dowodu w rozumieniu art.
403 § 2 k.p.c. Okoliczności i dowody wykryte później, to okoliczności w poprzednim
postępowaniu w ogóle nieujawnione i nieznane stronom. W orzecznictwie trafnie
zwraca się uwagę, że podstawa wznowienia postępowania przewidziana tym
przepisem dotyczy okoliczności, które w postępowaniu prawomocnie zakończonym
nie tylko były nieujawnione, ale były nieujawnialne z braku wiedzy o nich
(postanowienie Sądu Najwyższego z 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNC 1969, nr 2,
poz. 36 i wyrok Sądu Najwyższego z 22 lipca 2010 r., I CSK 601/09, Lex nr
737247). W taki sposób nie można też kwalifikować okoliczności przytaczanych
przez skarżącego, które nie dotyczą faktów doniosłych w sprawie lecz treści aktów
normatywnych.
Reasumując stwierdzić trzeba, że skarga powoda o wznowienie
postępowania nie została oparta na ustawowej podstawie, a zatem trafnie została
odrzucona zaskarżonym postanowieniem Sądu Okręgowego. Zważywszy na
powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzeczono jak
w sentencji.
db