III CNP 11/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 11/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa J. L.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w N.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2013 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 grudnia 2010 r.,
odrzuca skargę, zasądza od powódki na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 3600 (trzy
tysiące sześćset) zł kosztów zastępstwa prawnego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. oddalił apelację powódki
J. L. od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 21 września 2010 r., zasądził od
powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwu kwotę
5.400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego oraz przyznał od Skarbu
Państwa - Sądu Okręgowego w N. na rzecz adwokata J. B. kwotę 6.588 zł w tym
kwotę 1.188 podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną
świadczoną powódce z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego powódka wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego została wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine. Sąd Najwyższy
wyjaśnił także, że każde wymaganie przewidziane w wymienionym przepisie ma
charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od
innych (np. postanowienie z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl.).
3
Przedmiotowa skarga nie spełnia przede wszystkim konstrukcyjnego
wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt. 5 k.p.c., które - jak stwierdził Sąd
Najwyższy - jest spełnione jeżeli skarżący wykaże w wyczerpującym i nie
budzącym wątpliwości wywodzie prawnym, że wzruszenie zaskarżonego wyroku
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W przedmiotowej sprawie istniała bowiem możliwość wniesienia skargi
kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego. Jeżeli zatem powódka miała obiektywną
możliwość skorzystania z instancji odwoławczej i z tej możliwości nie skorzystała
z przyczyn leżących po jej stronie, to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2
k.p.c.). Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, przewidziane w tym przepisie
wymaganie konstrukcyjne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku jest spełnione wtedy, gdy skarżący przedstawi
wyodrębniony, pogłębiony wywód prawny, w którym wskaże, że szkoda wystąpiła,
określi jej postać, rodzaj, wysokość i czas powstania oraz związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia będącego przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem a także przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające powstanie
szkody (porównaj między innymi postanowienia z dnia 23 września 2005 r. III CNP
5/05, z dnia 22 listopada 2005 r. I CNP 19/05, niepubl. oraz z dnia 31 stycznia
2006 r. IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8/14).
Rozpoznawana skarga nie spełnia tego wymagania. Skarżąca nie określiła
postaci ani rodzaju szkody, jak również czasu jej powstania ani związku
przyczynowego z wydaniem zaskarżonego wyroku. Nie przedstawiła też żadnych
dowodów ani ich surogatów uprawdopodobniających wystąpienie szkody i czasu jej
4
powstania. Wskazała jedynie, że poniosła szkodę polegającą na braku możliwości
dysponowania swoim majątkiem.
Biorąc to pod uwagę należało uznać, że skarga nie spełnia wymagań
konstrukcyjnych przewidzianych w art. 4245
§ 1 k.p.c., co prowadziło do jej
odrzucenia na podstawie art. 4248
k.p.c.
O kosztach postępowania przed Sądem Najwyższym rozstrzygnięto na
podstawie art. 98 w związku z art. 42412
i art. 391 § 1 k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski
w sprawie z powództwa J. L.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w N.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2013 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 grudnia 2010 r.,
odrzuca skargę, zasądza od powódki na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 3600 (trzy
tysiące sześćset) zł kosztów zastępstwa prawnego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. oddalił apelację powódki
J. L. od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 21 września 2010 r., zasądził od
powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwu kwotę
5.400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego oraz przyznał od Skarbu
Państwa - Sądu Okręgowego w N. na rzecz adwokata J. B. kwotę 6.588 zł w tym
kwotę 1.188 podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną
świadczoną powódce z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego powódka wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego została wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine. Sąd Najwyższy
wyjaśnił także, że każde wymaganie przewidziane w wymienionym przepisie ma
charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od
innych (np. postanowienie z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl.).
3
Przedmiotowa skarga nie spełnia przede wszystkim konstrukcyjnego
wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt. 5 k.p.c., które - jak stwierdził Sąd
Najwyższy - jest spełnione jeżeli skarżący wykaże w wyczerpującym i nie
budzącym wątpliwości wywodzie prawnym, że wzruszenie zaskarżonego wyroku
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W przedmiotowej sprawie istniała bowiem możliwość wniesienia skargi
kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego. Jeżeli zatem powódka miała obiektywną
możliwość skorzystania z instancji odwoławczej i z tej możliwości nie skorzystała
z przyczyn leżących po jej stronie, to skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2
k.p.c.). Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, przewidziane w tym przepisie
wymaganie konstrukcyjne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku jest spełnione wtedy, gdy skarżący przedstawi
wyodrębniony, pogłębiony wywód prawny, w którym wskaże, że szkoda wystąpiła,
określi jej postać, rodzaj, wysokość i czas powstania oraz związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia będącego przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem a także przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające powstanie
szkody (porównaj między innymi postanowienia z dnia 23 września 2005 r. III CNP
5/05, z dnia 22 listopada 2005 r. I CNP 19/05, niepubl. oraz z dnia 31 stycznia
2006 r. IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8/14).
Rozpoznawana skarga nie spełnia tego wymagania. Skarżąca nie określiła
postaci ani rodzaju szkody, jak również czasu jej powstania ani związku
przyczynowego z wydaniem zaskarżonego wyroku. Nie przedstawiła też żadnych
dowodów ani ich surogatów uprawdopodobniających wystąpienie szkody i czasu jej
4
powstania. Wskazała jedynie, że poniosła szkodę polegającą na braku możliwości
dysponowania swoim majątkiem.
Biorąc to pod uwagę należało uznać, że skarga nie spełnia wymagań
konstrukcyjnych przewidzianych w art. 4245
§ 1 k.p.c., co prowadziło do jej
odrzucenia na podstawie art. 4248
k.p.c.
O kosztach postępowania przed Sądem Najwyższym rozstrzygnięto na
podstawie art. 98 w związku z art. 42412
i art. 391 § 1 k.p.c.
jw