Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 120/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Owczarek (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi J. W.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 stycznia 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuratorowi Okręgowemu w C. i
Prezesowi Sądu Okręgowego w C.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 kwietnia 2013 r.,
zażalenia skarżącego J. W. na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 maja 2012 r.,
1) oddala zażalenie,
2) zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa -
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 5400
(pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego,
3) oddala wniosek adw. A. J. o przyznanie kosztów
pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.
Uzasadnienie
2
Powód J. W. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 8
maja 2012 r., odrzucające jego skargę o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 26 stycznia 2011 r. Zakończona
prawomocnie sprawa toczyła się przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuratorowi
Okręgowemu w C. i Prezesowi Sądu Okręgowego w C. Powód domagał się w niej
odszkodowania za szkody wynikłe z bezpodstawnego - jego zdaniem - pozbawienia
go wolności oraz niezapewnienia mu pobytu w humanitarnych warunkach. Sąd
Apelacyjny uznał, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie. Zarzut
nieważności postępowania, który powód wiąże z nieprzeprowadzeniem
wszechstronnego postępowania dowodowego, nie mieści się w podstawach
nieważności z art. 401 pkt 2 k.p.c. Z kolei zarzut oparcia wyroku w sprawie cywilnej
na wyroku karnym z dnia 4 czerwca 2002 r., wydanym - w przekonaniu powoda - w
wyniku przestępstwa, nie odpowiada podstawie wznowienia z art. 403 § 1 pkt 1
k.p.c., skoro powód nie powołuje się na uchylenie tego wyroku.
W zażaleniu powód podniósł, że Sąd Apelacyjny dokonał merytorycznej
oceny skargi, do czego nie był uprawniony w ramach kontroli jej poprawności
formalnej i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie od
Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika powoda kosztów pomocy prawnej
udzielonej powodowi z urzędu.
W odpowiedzi na zażalenie powoda pozwany wniósł o jego oddalenie
i zasądzenie na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c. jedną z przyczyn uzasadniających odrzucenie
skargi o wznowienie postępowania jest nieoparcie jej na ustawowej podstawie
wznowienia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa wykładnia włączająca
do zakresu badania czy skarga została oparta na ustawowych podstawach
wznowienia wskazanych w art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. także kontroli,
czy powołana w skardze podstawa wznowienia rzeczywiście zachodzi. Powodem
odrzucenia skargi o wznowienie postępowania może więc być nie tylko
stwierdzenie, że została ona oparta na innej podstawie wznowienia niż wskazana
3
w ustawie, lecz także ustalenie, że podstawa wznowienia sformułowana w sposób
odpowiadający ustawie w rzeczywistości nie występuje (por. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 1968 r., I CZ 122/67, OSNC 1968, nr 6-8,
poz. 154, z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CZ 50/05, z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO
6/05, z dnia 14 grudnia 2006 r., I CZ 103/06, z dnia 30 maja 2007 r., I CZ 40/7,
z dnia 10 lipca 2008 r., III CZ 28/08, niepubl., z dnia 14 maja 2009 r., I CZ 20/09,
nie publ.; z dnia 3 lutego 2011 r., II UZ 47/10, nie publ.; z dnia 14 kwietnia 2011 r.,
II UZ 10/11, nie publ.; z dnia 14 czerwca 2012 r., I CZ 44/12, nie publ., czy z dnia
10 października 2012 r., I CZ 104/12 nie publ.).
Przeprowadzając ocenę skargi o wznowienie postępowania zgodnie
z dominującym kierunkiem interpretacji art. 410 § 1 k.p.c., Sąd Apelacyjny nie
przekroczył określonych w tym przepisie granic kontroli skargi i prawidłowo
stwierdził, że przyczyny, na które powołuje się skarżący, nie wypełniają
ustawowych podstaw wznowienia. Zażalenie powoda, oparte na odmiennym
rozumieniu tego przepisu należało więc oddalić na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Z uwagi na to, że zażalenie pełnomocnika z urzędu zawierało ogólnikowo
sformułowany zarzut, nie odniesiony należycie do rzeczywistej treści motywów
rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd Apelacyjny, nie można jego sporządzenia uznać
za rzeczywistą fachową pomoc, uprawniającą pełnomocnika do otrzymania
wynagrodzenia od Skarbu Państwa.
Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego uzasadnia art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39821
, art. 391 § 1 i art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c.
jw

V CZ 120/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia