V KO 7/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KK 337/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 7/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
w sprawie R. A.
skazanego z art. 270 § 1 k.k., art. 275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1
k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 8 maja 2013 r.,
wniosku obrońcy z dnia 30 stycznia 2013 r. o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego […] z dnia 17 lutego 2011 r.,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w L. z dnia 4 lutego 2010 r.,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
oddalić wniosek, a kosztami postępowania o wznowienie
obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 4 lutego 2010 r., R. A. skazany
został za przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., art. 275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z
art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. na karę
łączną 8 lat pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny, przy czym
wysokość jednej stawki sąd ustalił na 100 złotych.
Po rozpoznaniu apelacji prokuratora i obrońcy oskarżonego Sąd Apelacyjny
w W., wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób,
że przyjął, iż czyny wymienione w punkcie VI części dyspozytywnej zaskarżonego
2
wyroku stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. Za ten
ciąg Sąd Apelacyjny wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia
wolności i 20 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki sąd
ustalił na 100 złotych. Sąd ten wymierzył nadto R. A. karę łączną 8 lat pozbawienia
wolności i 200 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki sąd
ustalił ponownie na 100 złotych.
Obrońca R. A. wniósł w wznowienie postępowania w tej sprawie, powołując
się na podstawę wznowienia z art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k. W uzasadnieniu
wniosku obrońca zarzucił „rażące naruszenie prawa, a mianowicie art. 12 k.k. w zw.
z art. 294 § 1 k.k. to jest przyjęcie, że R. A. popełnił jeden czyn zabroniony oraz
zsumowanie szkód powstałych w wielu czynach”. Zdaniem obrońcy każde z
zachowań zarzucanych R. A. stanowiło odrębne przestępstwo, za każdy z tych
czynów orzeczona być powinna odrębna kara, a następnie kara łączna.
Wykluczyłoby to przyjęcie kwalifikacji w zw. z art. 294 § 1 k.k. Zdaniem obrońcy,
kwalifikacja prawna przypisanych skazanemu czynów przyjęta w obu wskazanych
we wniosku wyrokach spowodowała, że R. A. skazano za przestępstwo zagrożone
karą surowszą i błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne
obostrzenie kary, a tym samym wypełnione są przesłanki wznowienia
postępowania wskazane w art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k. Obrońca wniósł o
uchylenie obu wskazanych we wniosku wyroków i o przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na wniosek o wznowienie prokurator Prokuratury Generalnej
wniosła o oddalenie wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek obrońcy R. A. nie może być uwzględniony.
Przepis art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k., na który powołał się obrońca we
wniosku skonstruowany jest w ten sposób, że nie wystarczy wykazywanie, jak w
przedmiotowej sprawie, iż R. A. skazano za przestępstwo zagrożone karą
surowszą i błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie
kary. Do tego natomiast sprowadzają się wywody zawarte w uzasadnieniu wniosku.
Obrońca zdaje się nie dostrzegać, że okoliczności wskazane w art. 540 § 1 ust. 2
lit. a, b i c k.p.k. stanowić muszą następstwo ujawnienia się w sprawie nowych
3
faktów lub dowodów nie znanych przedtem sądowi. Autor wniosku o wznowienie
postępowania w żaden sposób nie wykazał, w oparciu o jakie to nowe fakty lub
dowody zredagował swój wniosek. Trudno natomiast dostrzec w sprawie
jakiekolwiek dowody lub fakty, które bądź to ujawniły się po prawomocnym
zakończeniu postępowania, bądź były wprawdzie stronie znane wcześniej, ale z
jakichś powodów nie mogły być brane pod uwagę w toku postępowania. Brak
zatem spełnienia podstawowej przesłanki wznowienia postępowania, jaką jest
ujawnienie nowych z punktu widzenia sądu faktów lub dowodów (noviter producta).
Wobec braku tego warunku koniecznego dla dalszych rozważań w przedmiocie
wznowienia postępowania, wniosek obrońcy nie mógł zostać uwzględniony bez
względu na prawidłowość przyjętej w tej sprawie kwalifikacji prawnej czynów
przypisanych skazanemu. Rażące naruszenie przepisów wskazanych we wniosku
stanowić teoretycznie może podstawę kasacji. Ta droga jednak była już w tej
sprawie wykorzystana przez skazanego, którego obrońca złożył już kasację od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 lutego 2011 r. Kasacja ta, zarzucająca
wyrokowi inne rażące naruszenie prawa materialnego, została oddalona
postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. V KK 337/11.
Biorąc pod uwagę, znaną zapewne obrońcy, treść art. 522 k.p.k., podjęto obecnie
decyzję o złożeniu wniosku o wznowienie postępowania. Ten jednak nie spełnia
warunków wstępnych, koniecznych dla przystąpienia do oceny okoliczności
podawanych we wniosku. W tym stanie rzeczy skazany może obecnie jedynie
zabiegać o wywiedzenie kasacji nadzwyczajnej przez podmioty wymienione w art.
521 k.p.k.
Z powyższych względów orzeczono, jak w części dyspozytywnej
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
w sprawie R. A.
skazanego z art. 270 § 1 k.k., art. 275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1
k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 8 maja 2013 r.,
wniosku obrońcy z dnia 30 stycznia 2013 r. o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego […] z dnia 17 lutego 2011 r.,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w L. z dnia 4 lutego 2010 r.,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
oddalić wniosek, a kosztami postępowania o wznowienie
obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 4 lutego 2010 r., R. A. skazany
został za przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., art. 275 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z
art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. na karę
łączną 8 lat pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny, przy czym
wysokość jednej stawki sąd ustalił na 100 złotych.
Po rozpoznaniu apelacji prokuratora i obrońcy oskarżonego Sąd Apelacyjny
w W., wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób,
że przyjął, iż czyny wymienione w punkcie VI części dyspozytywnej zaskarżonego
2
wyroku stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. Za ten
ciąg Sąd Apelacyjny wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia
wolności i 20 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki sąd
ustalił na 100 złotych. Sąd ten wymierzył nadto R. A. karę łączną 8 lat pozbawienia
wolności i 200 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki sąd
ustalił ponownie na 100 złotych.
Obrońca R. A. wniósł w wznowienie postępowania w tej sprawie, powołując
się na podstawę wznowienia z art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k. W uzasadnieniu
wniosku obrońca zarzucił „rażące naruszenie prawa, a mianowicie art. 12 k.k. w zw.
z art. 294 § 1 k.k. to jest przyjęcie, że R. A. popełnił jeden czyn zabroniony oraz
zsumowanie szkód powstałych w wielu czynach”. Zdaniem obrońcy każde z
zachowań zarzucanych R. A. stanowiło odrębne przestępstwo, za każdy z tych
czynów orzeczona być powinna odrębna kara, a następnie kara łączna.
Wykluczyłoby to przyjęcie kwalifikacji w zw. z art. 294 § 1 k.k. Zdaniem obrońcy,
kwalifikacja prawna przypisanych skazanemu czynów przyjęta w obu wskazanych
we wniosku wyrokach spowodowała, że R. A. skazano za przestępstwo zagrożone
karą surowszą i błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne
obostrzenie kary, a tym samym wypełnione są przesłanki wznowienia
postępowania wskazane w art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k. Obrońca wniósł o
uchylenie obu wskazanych we wniosku wyroków i o przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na wniosek o wznowienie prokurator Prokuratury Generalnej
wniosła o oddalenie wniosku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek obrońcy R. A. nie może być uwzględniony.
Przepis art. 540 § 1 ust. 2 lit. b k.p.k., na który powołał się obrońca we
wniosku skonstruowany jest w ten sposób, że nie wystarczy wykazywanie, jak w
przedmiotowej sprawie, iż R. A. skazano za przestępstwo zagrożone karą
surowszą i błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie
kary. Do tego natomiast sprowadzają się wywody zawarte w uzasadnieniu wniosku.
Obrońca zdaje się nie dostrzegać, że okoliczności wskazane w art. 540 § 1 ust. 2
lit. a, b i c k.p.k. stanowić muszą następstwo ujawnienia się w sprawie nowych
3
faktów lub dowodów nie znanych przedtem sądowi. Autor wniosku o wznowienie
postępowania w żaden sposób nie wykazał, w oparciu o jakie to nowe fakty lub
dowody zredagował swój wniosek. Trudno natomiast dostrzec w sprawie
jakiekolwiek dowody lub fakty, które bądź to ujawniły się po prawomocnym
zakończeniu postępowania, bądź były wprawdzie stronie znane wcześniej, ale z
jakichś powodów nie mogły być brane pod uwagę w toku postępowania. Brak
zatem spełnienia podstawowej przesłanki wznowienia postępowania, jaką jest
ujawnienie nowych z punktu widzenia sądu faktów lub dowodów (noviter producta).
Wobec braku tego warunku koniecznego dla dalszych rozważań w przedmiocie
wznowienia postępowania, wniosek obrońcy nie mógł zostać uwzględniony bez
względu na prawidłowość przyjętej w tej sprawie kwalifikacji prawnej czynów
przypisanych skazanemu. Rażące naruszenie przepisów wskazanych we wniosku
stanowić teoretycznie może podstawę kasacji. Ta droga jednak była już w tej
sprawie wykorzystana przez skazanego, którego obrońca złożył już kasację od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 lutego 2011 r. Kasacja ta, zarzucająca
wyrokowi inne rażące naruszenie prawa materialnego, została oddalona
postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. V KK 337/11.
Biorąc pod uwagę, znaną zapewne obrońcy, treść art. 522 k.p.k., podjęto obecnie
decyzję o złożeniu wniosku o wznowienie postępowania. Ten jednak nie spełnia
warunków wstępnych, koniecznych dla przystąpienia do oceny okoliczności
podawanych we wniosku. W tym stanie rzeczy skazany może obecnie jedynie
zabiegać o wywiedzenie kasacji nadzwyczajnej przez podmioty wymienione w art.
521 k.p.k.
Z powyższych względów orzeczono, jak w części dyspozytywnej
postanowienia.