V KZ 36/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 36/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie L. P.
skazanego z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.
zażalenia skazanego na postanowienie
Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 marca 2013 r.,
o nieuwzględnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji od
wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 16 kwietnia 2009 r.,
na podstawie art. 518 k.p.k. i art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 528 § 1 pkt 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
pozostawić bez rozpoznania zażalenie skazanego, albowiem jest
ono niedopuszczalne z mocy ustawy.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w P. nie uwzględnił
wniosku skazanego o przywrócenie mu terminu do wniesienia kasacji (k.2142 i
nast.).
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany. W swoim środku
odwoławczym nie kwestionował tego, że uchybił terminom do wniesienia kasacji,
ale wskazywał na istnienie dowodów co do tego, iż zeznający w sprawie
świadkowie składali nieprawdziwe zeznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie może zostać merytorycznie rozpoznane. Z treści wydanego w
sprawie postanowienia wynika, że Sąd Okręgowy w P. rozstrzygnął kwestię
wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji, a nie do sporządzenia i
doręczenia uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego (co może budzić wątpliwości
co do zasadności procedowania w tym trybie skoro odpis wyroku wraz z
uzasadnieniem przesłano skazanemu w trybie informacyjnym a nie procesowym –
por. k. 1936; 1956). Z treści art. 528 §1 pkt 3 k.p.k. wynika zaś wyraźnie, że na
takie postanowienie nie przysługuje środek odwoławczy. Mając na uwadze
powyższe należało zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Niezależnie od tego podkreślić należy, że skazany nie zaskarżył wyroku
wydanego przez Sąd Rejonowy w P. w dniu 4 lipca 2008 r. (- apelację wniósł
jedynie prokurator), który to wyrok został utrzymany w mocy przez sąd II instancji,
co oznacza, stosownie do regulacji zawartej w art. 520 § 2 i § 3 k.p.k., że w terminie
określonym w art. 524 § 1 k.p.k. kasacja mogłaby zostać wniesiona przez obrońcę
skazanego tylko z przyczyn określonych w art. 439 k.p.k., a te mogą być badane
przez właściwy sąd w trybie stwierdzenia istnienia podstaw do wznowienia z urzędu
postępowania (art. 542 § 3 k.p.k.), na skutek inicjatywy skazanego. Ponadto
wskazać należy, że okoliczności obecnie podnoszone w uzasadnieniu zażalenia nie
wskazują na istnienie podstaw do wniesienia kasacji, ale mogą stanowić podstawę
złożenia wniosku o wznowienie postepowania (art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k.), choć
dopiero wówczas, gdy zostanie spełniona przesłanka określona w art. 541 § 1 lub §
2 k.p.k.
Z tych powodów należało orzec jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie L. P.
skazanego z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.
zażalenia skazanego na postanowienie
Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 marca 2013 r.,
o nieuwzględnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji od
wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 16 kwietnia 2009 r.,
na podstawie art. 518 k.p.k. i art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 528 § 1 pkt 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
pozostawić bez rozpoznania zażalenie skazanego, albowiem jest
ono niedopuszczalne z mocy ustawy.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w P. nie uwzględnił
wniosku skazanego o przywrócenie mu terminu do wniesienia kasacji (k.2142 i
nast.).
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany. W swoim środku
odwoławczym nie kwestionował tego, że uchybił terminom do wniesienia kasacji,
ale wskazywał na istnienie dowodów co do tego, iż zeznający w sprawie
świadkowie składali nieprawdziwe zeznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie może zostać merytorycznie rozpoznane. Z treści wydanego w
sprawie postanowienia wynika, że Sąd Okręgowy w P. rozstrzygnął kwestię
wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji, a nie do sporządzenia i
doręczenia uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego (co może budzić wątpliwości
co do zasadności procedowania w tym trybie skoro odpis wyroku wraz z
uzasadnieniem przesłano skazanemu w trybie informacyjnym a nie procesowym –
por. k. 1936; 1956). Z treści art. 528 §1 pkt 3 k.p.k. wynika zaś wyraźnie, że na
takie postanowienie nie przysługuje środek odwoławczy. Mając na uwadze
powyższe należało zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Niezależnie od tego podkreślić należy, że skazany nie zaskarżył wyroku
wydanego przez Sąd Rejonowy w P. w dniu 4 lipca 2008 r. (- apelację wniósł
jedynie prokurator), który to wyrok został utrzymany w mocy przez sąd II instancji,
co oznacza, stosownie do regulacji zawartej w art. 520 § 2 i § 3 k.p.k., że w terminie
określonym w art. 524 § 1 k.p.k. kasacja mogłaby zostać wniesiona przez obrońcę
skazanego tylko z przyczyn określonych w art. 439 k.p.k., a te mogą być badane
przez właściwy sąd w trybie stwierdzenia istnienia podstaw do wznowienia z urzędu
postępowania (art. 542 § 3 k.p.k.), na skutek inicjatywy skazanego. Ponadto
wskazać należy, że okoliczności obecnie podnoszone w uzasadnieniu zażalenia nie
wskazują na istnienie podstaw do wniesienia kasacji, ale mogą stanowić podstawę
złożenia wniosku o wznowienie postepowania (art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k.), choć
dopiero wówczas, gdy zostanie spełniona przesłanka określona w art. 541 § 1 lub §
2 k.p.k.
Z tych powodów należało orzec jak w postanowieniu.